หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 175

ตอนที่ 175 ดูแลทาวัต

วรินทรมองไปที่ไฟหน้าห้องผ่าตัดด้วยความกระวนกระวายแกมงงงวย เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนเธอทำอะไรไม่ถูก ตอนแรกก็กวินโดนลักพาตัว ต่อมาก็ทาวัตถูกยิงได้รับบาดเจ็บ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ทำให้สมองของเธอรวนไปหมด

วรินทรเดินไปเข้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินอยู่คนเดียวตามทางเดินของโรงพยาบาล แสงไฟที่สว่างไสวส่องกระทบมาที่ตัวเธอ ทำให้เธอยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยว วรินทรเองก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนที่เธอเห็นว่าทาวัตได้รับบาดเจ็บ เธอก็รู้สึกเจ็บปวด มันผสมปนเปไปกับความเป็นห่วงและกังวล เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาจากไหน เธอรู้แต่ว่าเธอไม่สามารถทำใจให้สงบลงได้เลย

ทางด้านกวินก็กำลังยืนอยู่กับเอฟบนบันไดทางเดินหนีไฟ นี้เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มใช้สายตาเย็นชามองไปที่เอฟ เพียงแค่นี้เขาก็เข้าใจแล้วว่ากวินจะสั่งอะไรเขา

“ทำไมตอนที่พ่อของฉันโดนยิง นายไม่ทำอะไรเลย ห๊ะ เอฟ ฉันเชื่อว่าตอนนั้นนายสามารถสกัดลูกกระสุนสองลูกนั้นได้ ไหมนายลองอธิบายมาสิ” กวินมองเอฟด้วยสายตาที่มีแต่ความผิดหวัง

เอฟรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วกวินจะต้องรู้เรื่องนี้ แต่เขาไม่คิดเลยว่ามันจะไวขนาดนี้ และใช่เขาสามารถหยุดลูกกระสุนสองลูกนั้นได้ แต่เขาไม่ทำ พูดอีกอย่างก็คือเขาตั้งใจที่จะไม่ทำเอง

“ไม่มีครับ นายน้อย” เอฟตอบพลางก้มหน้าลง ใบหน้าไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ด้วยไม่คิดจะอธิบายอะไรทั้งสิ้น

“ไม่มีงั้นเหรอ ได้ งั้นเปลี่ยนให้เอมาดูแลฉันแทน ฉันต้องการคนที่จงรักภักดีมาดูแลฉัน” กวินกล่าวพร้อมรอยยิ้มเย็น ๆ

ครั้งนี้กวินรู้สึกโกรธจริง ๆ เพราะเมื่อชายหนุ่มพูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันที ชีวิตของเขามีแค่พ่อและแม่เท่านั้น ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถที่จะมาทำร้ายพวกท่านได้ แต่ถ้าใครทำให้พวกท่านต้องเจ็บล่ะก็ ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม เขาไม่มีทางปล่อยมันไว้แน่ แต่กวินก็ใจร้ายกับเอฟไม่ลง เขาจึงแค่สั่งให้เอฟกลับไปเท่านั้น เพื่อแสดงให้เห็นว่าตนนั้นไม่ไว้ใจเอฟอีกต่อไปแล้ว

เอฟยังยืนอยู่ที่เดิมพร้อมกับถอนหายใจออกมา ชายหนุ่มยืนพิงกำแพงพร้อมทั้งหยิบบุหรี่ออกมาสูบ สมองของเขานึกย้อนไปถึงภาพเหตุการณ์ครั้งนั้น บ้านที่ล้อมรอบไปด้วยเปลวเพลิงจนไม่มีใครสามารถหนีออกมาได้ มันเป็นฝันร้ายที่เขาฝันถึงอยู่ตลอดเวลา

ตอนที่กวินเดินกลับมาที่หน้าห้องผ่าตัดนั้น เขาก็เห็นแม่ของเขากำลังยืนมองไฟที่หน้าห้องผ่าตัดอยู่แล้ว ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปกอดแม่ของตนพร้อมกับพูดปลอบ “แม่วางใจเถอะครับ พ่อจะเก่งจะตาย ท่านจะต้องไม่เป็นอะไรแน่ ๆ ”

“อืม...” วรินทรตอบรับเสียงเบาพลางลูบผมของกวินเบาไปด้วย แต่สายตาของหญิงสาวก็ยังคงไม่วางใจอยู่ดี

การผ่าตัดใช้เวลาทั้งหมดสามถึงสี่ชั่วโมง เตียงของทาวัตจึงถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัดและย้ายเข้าไปพักในห้องพิเศษ เนื่องจากลูกกระสุนทั้งสองลูกไม่ได้โดนจุดสำคัญ แต่มีลูกหนึ่งเจาะเข้าที่หลังของทาวัต แต่ก็ไม่โดนหัวใจ ทำให้ชายหนุ่มพ้นขีดอันตราย แต่หมอก็ยังให้ทาวัตนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการต่อไป

“แผลที่ด้านหลังและแขนของคนไข้ตอนนี้อย่าเพิ่งให้โดนน้ำนะครับ ให้ใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดตัวให้คนไข้ไปก่อน” คุณหมอพูดบอกวิธีการดูแลให้กับญาติคนไข้ซึ่งก็คือวรินทร โดยที่ตัวหญิงสาวเองก็ฟังอย่างตั้งใจ