หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 196

ตอนที่ 196 มีคนที่ชอบหรือเปล่า

ในสมัยเรียนนั้น ชายโสดเหล่านี้ต่างตกหลุมรักวรินทรกันทั้งนั้น และในตอนนี้หญิงสาวคนนั้นได้ยืนอยู่ตรงหน้า ใครกันจะอดใจไหว?

" ตอนนี้มีคนที่ชอบหรือยัง?” ชายคนหนึ่งถามด้วยความอยากรู้

วรินทรถอนหายใจ สายตาเหลือบมองไปยังจุดนั้น บวกกับมือของเขานั้นที่ยื่นมาเสยผมของเธอทัดหู ท่าทางดูสนิทสนมกัน เหมือนคู่รักกัน

แล้วเธอล่ะ?

ในมือของวรินทรจับแก้วคริสตัสนึงไว้แน่น ถ้าเกิดไม่มีคำพูดของกวิน เธอเองคงไม่ได้อยู่ในคฤหาส์ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำดีกับเธอ

“ มีสิ ” เธอมองไปยังผู้ถามแล้วตอบด้วยเสียงนิ่งๆ

คำตอบนี้เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจของเหล่าผู้คนที่รอฟังอยู่

ภายใต้แสงมืดมิด ทาวัตถือแก้วไวน์ไว้อย่างกระชับ แต่สายตาไร้ซึ่งอารมณ์และคาดเดาไม่ได้ว่าคิดอะไรอยู่

เหตุการณ์นี้ทำให้ทรรศคาดเดาได้ว่า ในเมิ่อทาวัตกับวรินทรต่างก็ไม่ใช่เด็กกันแล้ว น่าจะรักษาความรู้นี้สึกไว้ ทาวัตเองก็ดีกับวรินทรขนาดนี้ นอกจากทาวัตแล้วเธอจะไปชอบใครได้อีก?

คาร่าเห็นท่าไม่ดีเท่าไหร่ จึงรีบถามกลับ “เธอไปชอบคนอย่างเขาได้อย่างไร?”

วรินทรขมวดคิ้วครุ่นคิด เหตุเพราะทาวัตเป็นคนอ่อนโยน หรือเธอชอบอ้อมกอดของเขากันแน่?หรือเพราะไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายยังไงเขายังคอยปกป้องอยู่ข้างๆไม่หนีไปไหน?

“เพราะเขาเป็นคนอ่อนโยน กอดอบอุ่น “ วรินทรพูดเสียงจริงจัง และเพราะสองสิ่งนี้นี่เอง ที่ทำให้เธอดูปลอดภัย

ดูเหมือนตราบใดที่สองมืออุ่นๆนั้นสัมผัสตัวเธอ ทำให้เธอเองไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด

ทาวัตเพิ่มแรงบีบที่มือ สายตาแฝงไปด้วยความว่างเปล่า อ่อนโยน? อบอุ่น?

เขานึกถึงตอนที่ประภาพเอาใจใส่วรินธรอย่างเอาจริงเอาจังและรอยยิ้มที่อ่อนโยนเหล่านั้นขึ้นมา

แท้จริงแล้ว.....เธอชอบคนอย่างเขาหรอ ?

ในใจของทาวัตดูเยือกเย็น เขาก้มหน้าก้มตาดื่ม เหมือนซ่อนอะไรบางอย่างไว้

ธรรศและนรชัยเหลือบมองไปยังทาวัต ไม่คิดว่าพวกพี่ๆจะมีด้านที่อ่อนโยนกับเขาเป็นด้วย เหมือนย้อนกลับไปช่วงฤดูใบผลิเลย

“แล้วคนที่คุณชอบคือใครกัน?” และแล้วก็มีคนๆหนึ่งตั้งคำถามที่ทุกคนต่างรอคำตอบอยู่

วรินทรส่ายหัว แสะยิ้มที่มุมปาก “ถามแค่ข้อเดียวไม่ใช่หรอ?”

ทุกคู่สายตาหยุดมองที่เธอ และมันก็น่าเสียดายที่พลาดโอกาสนี้

ยังไงก็มีโอกาสอยู่แล้ว พวกเขาไม่กังวลต่อการตั้งคำถาม

เกมยังคงเดินหน้าต่อไป ขวดเหล้าได้หมุนไปทางคาร่า สุดท้ายเธอเลือกโจทย์ที่ยากสุด

โจทย์ข้อนี้คือเธอต้องร้องเพลงกับเพศตรงข้ามหนึ่งเพลง(แอปเปิ้ลน้อย)

วรินทรได้ฟังคำอธิบายของโจทย์ข้อนี้เธอแทบจะหัวเราะออกมา เพราะคนที่คาร่าเลือกคือนรชัย เธอจึงนึกภาพไม่ออกว่า คนอย่างนรชัยที่มีลักษณะแข็งทื่อเป็นท่อนไม้จะร้องเพลงแบบนี้ได้อย่างไร