หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 197

ตอนที่ 197 ป่วยก็ไปรักษาสิ

มันชัดมากไหม?

คิดว่าหมายถึงสาวที่นั่งข้างเขาหรือไง?

วรินทรบีบแก้วที่อยู่ในมืออย่างแน่น เธอยิ้มที่มุมปากอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

“มา มา มา ไม่ต้องมากเรื่อง ต่อกันเลยดีกว่า” ธาวันเห็นบรรกาศไม่ดี จึงดึงสถานการณ์กลับมา

ไม่รู้ว่าใครแอบใส่น้ำลงไปในขวด เพราะมันชี้ไปทางวรินทร 3 ครั้งแล้ว เริ่มแรกวรินทรเองไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก เลือกตอบเท่าที่จะตอบได้โดยหลีกเลี่ยงคำถามที่ทำให้รู้สึกแย่

หลังๆ เปลี่ยนวิธีการเล่นเกม ถ้าใครโดนก็ต้องดื่ม 3 แก้ว

“วรินทรคอแข็งไม่เบานะเนี่ย” มีคนพูดขึ้น เห็นเธอดื่มไป 3แก้วแล้วยังไม่อ้วก ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์เหล้า ทำให้แลดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ

ไม่รู้ว่าหลังๆมาเกิดอะไรขึ้น คนพวกนั้นตั้งใจให้ขวดเหล้าชี้ไปทางวรินทร ทุกครั้งที่หมุนเหลือเพียงวินาทีเดียวก็จะเปลี่ยนทิศ

วรินทรพอดื่มได้ แต่ไม่ถึงกับแย่ ไม่กี่แก้วก็ทำให้เธออาเจียนออกมาหน่อยๆ ตอนนี้เริ่มรู้สึกมึน อุณหภูมิร้อนขึ้นหน้าบวกกับกลิ่นบุหรี่ที่อบอวลในห้อง ทำให้เธอเริ่มมีอาการแย่

เธอลุกขึ้นแล้วบอกกับทุกคนว่าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน

ทิวลิปวิลเลจนี้เป็นคลับที่มีห้องน้ำแบบส่วนตัว วรินทรไม่ค่อยอยากนั่งอยู่ในห้องนั้นสักเท่าไหร่ จึงเลี่ยงออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกแทน

วรินทรออกจากห้องน้ำ มือเล็กๆของเธอนั้นมีน้ำอยู่ จึงลูบหน้าตัวเอง เพื่อเรียกสติสักหน่อย

ดูเหมือนว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ดังนั้นเธอจึงค่อยๆเดินไปยังราวบันได รับลมเบาๆๆ

“วรินทร?” น้ำเสียงอันดังลั่นนั้นทำให้บรรยากาศดีๆเลือนหายไปวรินทรลืมตาขึ้น เดิมเธอเองก็เมาอยู่บ้างแล้ว จึงทำให้ไม่ค่อยสบอารมณ์กับปลายเสียงสักเท่าไหร่

เธอหมุนตัวมามอง ดูเหมือนจะเป็นคนในห้องนั้น แต่เป็นใครกัน วรินทรนึกนานมากว่าจะรู้ว่าเขาคือใคร

นินัทธ์ เป็นประธานรุ่นสมัยเรียน ฐานะทางบ้านดี หน้าตาใช้ได้ ดูมีสกุล

“นายมีธุระอะไร?” วรินทรถามกลับไปทางเขาอย่างมีมารยาท

“เป็นแฟนฉันนะ” นินัทธ์ยิงคำถาม พร้อมเชยคางขึ้น ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจว่าวรินทรต้องตอบรับแน่นอน

วรินทรมองไปยังนินัทธ์ แล้วหัวเราะ “นายลืมกินยาหรอ?”

นินัทธ์สะอึกไปชั่วขณะ ดูเหมือนว่าวรินทรจะด่าเขาว่าบ้า ใบหน้าเขาดูซีดเซียว

ในสายตาของเขา ไม่ว่าวรินทรจะสวยเพียงใดก็เป็นได้แค่หญิงสาวคนหนึ่ง โชคดีแค่ไหนที่เขามองเธอ เธอยังกล้าทำแบบนี้?

“ว่ายังไง จะเป็นหรือไม่เป็น? ขอเตือนไว้ก่อน อย่าทำเป็นเล่นตัว “ นินัทธ์พูดเสียงดุดัน

วรินทรเกือบหลุดหัวเราะออกมา สงสัยสมองคงเลอะเลือนไปกันใหญ่แล้ว?

เธอมองบน “ถ้านายป่วยก็ไปหาหมอซะ！”

นินัทธ์จับข้อมือของวรินทรขึ้น ใบหน้าเขาแสดงถึงสีหน้าที่โมโหมาก เธอเองทำตัวราวกับไม่แยแสอยะไร เขาจึงหลุดพูดบางคำออกมา “เธอมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ทำเป็นเล่นตัว? โชคดีแค่ไหนที่คนอย่างฉันลดตัวลงมาชอบเธอ！”

วรินทรแสยะยิ้ม เมื่อเห็นท่าทีของนินัทธ์ในตอนนี้เหมือนคนบ้าคลั่ง แต่เธอเองไม่สนใจ “หัวของนายอยากหลุดออกจากบ่ามากนักใช่ไหม ?ปล่อยมือเดี๋ยวนี้！”

“เธอกล้าปฎิเสธคนอย่างฉันหรอ?” นินัทธ์ไม่ไว้หน้า ยื่นมือออกมาลูบหน้าไข่ของวรินทร และเมื่อเห็นสายตาของเธอเขาก็ยิ่งโมโหมากขึ้น