หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 217

ตอนที่ 217 การเสียสละที่กล้าหาญ

“คุณล้อฉันเล่นหรือ? อยากให้ฉันโมโหเธอรึไง” วรินทรยิ้ม คิดว่าเธอล้อเล่น

คิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไรสำคัญ

คาร่างงงวย มองดูมือที่วางเปล่า เกือบจะร้องไห้ เธอจำได้ว่ามันอยู่ที่มือเธอหนิ มันหายไปไหนนะ

เดี๋ยวก่อน เธอเข้าห้องเสร็จ ออกมาล้างมือ เอากระดาษเช็ดมือทิ้ง คงไม่ใช่ตอนนั้นนะ

คาร่าอยากจะตีตัวเองให้ตายจริงๆ เป็นอะไรของเธอเนี่ย ของสำคัญอยู่ในนั้น ทำไมเธอถึงลืมได้

“ถึงเวลากินข้าวแล้ว ไป วันนี้ฉันเลี้ยงเอง ” เพื่อปกปิดความผิดของเธอ วรินทรรู้ว่าน้อยครั้งที่คนงกอย่างคาร่าเป็นฝ่ายเลี้ยงเขาเธอก่อน

“วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกหรืออย่างไร ไม่ใช่เธออยากใส่ยาพิษให้ฉันใช่ไหม?” วรินทรพูดล้อเล่นกับคาร่าก่อนที่จะเดินเข้าไปในลิฟท์

โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ วรินทรตัดสินใจว่ามื้อนี้คาร่าคงต้องเสียหนักหน่อย เธอจะกินให้พุ่งกางไปเลย

ตรงข้ามกับโรงพยาบาลมีร้านอาหารรสชาติไม่เลว รสชาติดีเลยทีเดียวโดยเน้นอาหารเผ็ดเป็นหลัก วรินทรและคาร่าต่างก็ชอบกินอาหารเผ็ด จึงรีบเดินเข้าไปในร้านอาหาร

“เธอวางใจฉันได้ วันนี้ฉันพกเงินมาไม่เยอะ ถ้าเธอกินเยอะ ฉันจะเอาเธอไปขายเพื่อแลกเงิน” คาร่าขู่วรินทรเล่น ยังไงก็พอสำหรับเธอและวรินทรกินมื้อนี้แน่นอน ทำให้คิดถึงเหตุการณ์เกือบเมื่อก่อน

มีครั้งนึงที่เธอและวรินทรโดดเรียนเพื่อมากินร้านสุกี้เจ้าอร่อย วรินทรกินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม ตอนจ่ายเงินเงินของวรินทรไม่พอ โชคดีที่เจอกับทาวัตพกเงินมาไม่น้อย ไม่งั้นอีกนิดเดียวเกือบจะโดนจับไปล้างจานเสียแล้ว

หลังจากนั้นชีวิตเธอก็ตกอยู่ในน้ำมือทาวัต จ่ายเงินเสร็จใบหน้ามืดครึ้มของทาวัตก็ลวกตัววรินทร

ออกไป

จากนั้นวรินทรก็ลาป่วยไปสองวัน เพราะว่าป่วย

ทำให้คาร่าตกใจไม่ออกจากห้องเรียนไปไหน กลัวเจอทาวัตต่อยเธอ

เธอไปเยี่ยมวรินทรที่บ้านก็พบว่า เดิมนึกว่าวรินทรโดนเขาต่อยไปแล้ว แต่ที่ไหนได้โดนเขาลงโทษอย่างอื่นแทน

ทาวัตสั่งให้วรินทรวิ่งรอบหมู่บ้านไปตั้งสองรอบ หลังจากนั้นยังพาเธอเข้ายิม บังคับให้เธอออกกำลังกายอีกหลายชั่วโมง ใช้คำพูดสวยหรูบอกเธอว่าขับสารพิษออกจากร่างกาย ยังช่วยให้ร่างกายของเธอแข็งแรง

ไม่อยากเชื่อ

น่าโมโหจริง ขาของวรินทรแทบจะไม่มีแรง ยืนไม่ได้ตั้งหลายวัน เดินแต่ละทีเหมือนคุกเข่าใส่คนอื่น คาร่ายังขำเธอตั้งนาน ยังบอกว่าเธอเป็นนางเงือกเพิ่งได้ขามาใหม่

หลังจากเหตุการณ์นั้น ทั้งสองแทบจะไม่กล้าไปไหน คาร่ายังสอนวรินทรอีกว่า ถ้าทาวัตโกรธใส่เธอหรือจะลงโทษเธอ ให้เธอกอดเขาแน่นๆ รับรองว่าความโกรธทั้งหมดของเขาจะหายไป

คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าวิธีจะใช้ได้จริง

“เธอมองฉันเป็นอะไร วางใจได้ ฉันกินไม่เยอะ”วรินทรพลางมองเมนูแทบน้ำลายจะไหล

คาร่าแบ้ปาก ถ้าเธอเชื่อวรินทร เธอคงตายไปนานแล้ว

“จริงด้วยวรินทร เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับบอสของเธอ เธอกลายเป็นน้องสาวของกวินเมื่อไหร่” คาร่าพลิกเมนู เอ่ยถามวรินทร

วรินทรกลุ้มใจลูบปากของเธอ เอาเมนูที่ชอบส่งให้พนักงานที่อยู่ข้างๆดู ก่อนที่จะพูดกับคาร่า “หญ้าสักต้นยังไม่งอก จะเกิดผลของมันได้อย่างไร”

วรินทรคิดว่าทุกคนต้องมีความทรงจำที่นึกถึง ในส่วนของเธอตั้งเริ่มจนถึงตอนนี้คงเป็นทาวัตที่อยู่ในจใจของเธอทั้งหมด

หรือว่าเธอต้องเสียสละแล้วจริงๆ

“เธอคงไม่ได้คิดทำเรื่องอะไรร้ายแรงใช่ไหม” คาร่ามองวรินทรอย่างสงสัย ก่อนที่จะส่งเมนูไปให้พนักงาน

“เห็นฉันเป็นคนอย่างไร” วรินทรมองค้อน เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เธอยังไม่ได้ทำอะไร หรือว่าคาร่าจะรู้แล้ว

คาร่ามองวรินทรแวบเดียวก็รู้แล้วว่ายังไงต้องมีปัญหาแน่นอน คนโง่อย่างวรินทร คอยแต่หาเรื่องให้ทาวัต คาร่ารู้สึกว่าวรินทรคิดเรื่องไม่ดีอะไรสักอย่างแน่

คาร่าคิดว่าคนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นทาวัต ผู้หญิงฉลาดๆกลับไม่ชอบ กลับมาชอบผู้หญิงหัวสมองขี้เลื่อยอย่างวรินทร เห้อ

“รีบพูดมาเดี๋ยวนี้” คาร่ามองเธอ รอเธอตอบ

วรินทรกำลังจะพูด ก็มีคนเดินเข้ามาหาคาร่า ขัดจังหวะเธอพูด

“อ้าวคาร่า เจอกันอีกแล้ว ช่างบังเอิญจริงๆ” ทัตดาและนรชัยนั่งอีกโต๊ะอยู่ไม่ไกล เห็นคาร่านั่งอยู่ จึงรีบพานรชัยเข้ามาทักทาย

วรินทรหยุดพูด แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองทัตดา

วรินทรกำลังจะเตรียมการหยอกล้อ แต่ถูกขัดอย่างน่าเสียดาย

ทัตดามองมาที่วรินทร มองอย่างประหลาดใจ ก่อนที่จะถามอย่างไม่แน่ใจ “วรินทรหรือ?”

ในเวลานั้นไม่ว่าทุกคนในโรงเรียน ไม่ว่าไปที่ไหนทุกคนรู้จักเธอ ขนาดทัตดาเองก็ยังเคยอิจฉา

วรินทรมาก่อน

โลกช่างโชคดีกับวรินทร รูปร่างสวยยังไม่พอ ยังมีทาวัตค่อยดูแล ในตอนนั้นไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่อิจฉาวรินทร

“สวัสดี” วรินทรยิ้มอย่างรักษามารยาท

วรินทรมองมาที่คาร่า หน้าของคาร่าไม่สู้ดี เธอพอเข้าใจประมาณหนึ่งว่าเกิดอะไรขึ้น

ผู้หญิงคนนี้คงจะเป็นแฟนของนรชัย แต่ว่านอกจากใบหน้าที่สวยหวาน แล้วยังมีอะไรดีอีกหรอ

คาร่าเคยบอกกับวรินทร ผู้หญิงคนนี้ช่างเพอร์เฟค ช่างเหมาะสมกับนรชัย แต่ดูไปแล้วคิดว่า คงเป็นคำพูดที่ไร้สาระพอตัว

วรินทรคิดว่าที่คาร่าพูดแบบนั้น เพราะว่าผู้หญิงคนนี้คงเป็นคนที่นรชัยชอบ ดั้งนั้นคาร่าจึงมองว่าผู้หญิงคนนี้ดีไปหมด เหมาะสมกับนรชัยที่สุดแล้ว

เธอว่ายอมให้ชอบคนธรรศที่ไม่มีหัวใจยังดีกว่าภูเขาน้ำแข็งอย่างนรชัยเสียอีก เจ็บทั้งใจเจ็บทั้งกาย

“สวัสดีค่ะ ฉันทัตดาค่ะ แฟนของนรชัย” ทัตดายื่นมือมาเชคแฮน ยิ้มหวานประนึ่งดั่งน้ำผึ้ง

นี้หรอผู้หญิงที่คบกับนรชัย

วรินทรยิ้มก่อนที่จะจับมือกับทัตดา

ในระหว่างคุยกัน นรชัยมองมาที่วรินทรแวบนึง แต่ก็ไม่พูดอะไร

เมื่อเทียบกับนรชัยแล้ว ถึงแม้ทาวัตจะไร้อารมณ์ไปบ้าง แต่ความรู้สึกของเขาที่มีให้เธอยังมั่นคงไม่เคยเปลี่ยน ความรักของทาวัตชัดเจนอย่างไม่มีที่ติ บ่อยครั้งที่เขาจะให้ความสำคัญเธอเป็นพิเศษ

ความรักของทาวัตไม่เคยพูดออกมา แต่การกระทำของเขาชัดเจนเสมอ ต่อให้เขาเข้าใจผิดว่าวรินทรชอบประภาพ ก็ยังไม่สามารถทำให้ทาวัตละมือได้

แต่ว่านรชัยนั้นเหมือนภูเขาน้ำแข็งจริงๆ มองความรักซ่อนไว้อยู่ข้างใน ไม่แสดงออกให้เห็น นอกจากคนที่ตัวเองรักและคนที่ห่วงใยเขาแล้วยากที่จะคุยกับเขาได้ ขนาดคนรักยังคุยกันไม่กี่คำ แต่ก็ยังมีคนโง่ที่ยังรักเขาได้