หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 218

ตอนที่ 218 ไร้ค่าเหมือนฝุ่นละออง

อย่างเช่น ทัตดา

“อ่า” วรินทรใจลอยคิดว่าเมื่อไหร่อาหารที่เธอสั่งจะมาสักที

ทัตดามองวรินทรไม่เชิงไม่พอใจ ถึงอย่างไรเธอก็เพื่อนสนิทของคนที่ถูกแฟนของทัตดาหักอก ถ้าวรินทรดีกับเธอน่าแปลกใจมากกว่า

“พวกเราไปนั่งรวมกันดีไหม จะได้คุยเรื่องราวสมัยก่อนกันได้ไง” ทัตดาพูดตามที่คิด ก่อนที่จะหันไปถามนรชัย “นรชัย คุณคิดว่าไงคะ”

นรชัยยิ้ม โอบกอดแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “แค่คุณชอบก็พอ”

แค่คุณชอบก็พอ...

แค่คำพูดอ่อนโยนเพียงประโยคเดียว ทำเอาคาร่าเจ็บปวดไปทั้งใจ

“คาร่า เธอว่าไง” ทัตดาหันไปทางคาร่า จงใจให้เธอตอบ

“แน่นอนว่าไม่มี” คาร่ายิ้ม มองไปทางวรินทร ให้วรินทรย้ายมานั่งข้างเธอ

ถึงแม้ว่าไม่รู้ว่าทำไมคาร่าถึงให้พวกเขานั่งด้วย ไม่ว่าอย่างไรวรินทรอยู่ฝั่งข้างคาร่า มีเธออยู่ เธอไม่มีทางปล่อยให้นรชัยรังแกคาร่าได้

ทัตดาดึงนรชัยเข้าไปนั่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ใบหน้าเข้าไปใกล้นรชัยเต็มไปด้วยความรัก

ทัตดามองใบหน้าของคาร่าที่ไม่รู้สึกอะไร ก็ยิ่งอยากจะทำลายใบหน้าใบนั้น ถ้าพูดถึงเรื่องมัธยม ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะรู้ว่าความสัมพันธ์เริ่มขึ้นได้อย่างไร แต่คาร่าก็ยังตั้งใจฟังเหมือนเดิม

บางทีก็น่าเศร้า แต่ว่านี้อาจเป็นโอกาสเดียวที่เธอจะเห็นตัวตนอีกด้านนึงของนรชัย

รัก...ทำให้คนไร้ค่าเหมือนผงธุลี ช่างข่มขื่นและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน

“มีครั้งนึงฝนตกหนัก ฉันลืมพกร่มมา บ้านฉันห่างจากโรงเรียนไกลพอสมควร ฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่า นรชัยจะมาส่งฉันที่บ้าน ตอนนี้นั้นฉันรู้สึกประหลาดใจ ตอนนั้นคงเป็นครั้งแรกที่เรารู้จักกัน หลังจากเราก็เจอกันที่โรงเรียน ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ว่าตอนนั้นนรชัยจงใจมาช่วย” ทัตดายิ้ม ดวงตามองนรชัยอย่างหวานเยิ้ม

นรชัยจับมือเธอ คิ้วขมวด ไม่จริง ครั้งแรกที่เรารู้จักกันไม่ใช่วันที่ฝนตก แต่เป็นเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น เพราะว่าเรื่องนั้นทำให้เขาสังเกตเห็นเธอ และวันที่ฝนตกจึงพาเธอกลับบ้าน

นรชัยมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของทัตดา คิ้วเขาได้คลายลง บางทีตอนพบกันครั้งนั้นคงประทับใจเธอมากสินะ อีกอย่างครั้งแรกที่เราพบกันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทัตดาคงอยากเอาเหตุการณ์ฝนตกวันนั้นกลายเป็นครั้งแรกที่เราเจอกันสินะ

วรินทรมองอย่างแปลกใจ พวกเขาพบกันสวยงามขนาดนั้น นรชัยคงชอบทัตดาจริงๆสินะ

ทำอย่างไรหละ หรือว่าคาร่าอกหักตั้งแต่ต้นแล้ว

คาร่าไม่แสดงสีหน้าอะไร ฟังเรื่องราวที่เล่ามาจากทัตดา นึกถึงเหตุการณ์ที่เธอและนรชัยเจอกันครั้งแรก

ตอนเจอกันครั้งแรกก็ไม่ได้ดีอะไรมาก แต่ว่านรชัยได้เข้ามาในใจของเธอแล้ว

คิดว่านรชัยคงจะไม่จำมันแล้ว...

พออาหารมาถึง ทัตดาไม่คีบตะเกียบ หันไปออดอ้อนกับนรชัย ให้เขาคีบอาหารให้เธอ

นรชัยยิ้มอย่างอ่อนโยน คีบอาหารให้เธอ

วรินทรกระพริบตามองพวกเขาแล้วคิด ทัตดาอ้อนจนทำให้นรชัยทำตามทุกอย่างที่เธอขอ