หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 220

ตอนที่220 คนหลอกลวง

ประภาพยกมือเช็ดน้ำตาเธอ แถมพูดเล่นกับเธอ “เธอว่าไงนะ”

วรินทรมองเขา ทำเหมือนเขาปกติดี แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ขอบคุณนะ”

“วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันรึเปล่านะ” ประภาพมองมาทางวรินทร ทำหน้าเหมือนสงสัย

วรินทรเดิมทียังมีความรู้สึกอยู่ มองท่าทีกวนๆของประภาพ เท้าเอามอง “เรียนหนังสือได้แย่มาก ก็รู้ๆกันอยู่ว่าพระอาทิตย์ขึ้นมาจากบนดินไง”

“วรินทร อย่ารู้สึกผิดอีกเลย ถ้าผมจะทำ ไม่มีใครห้ามผมได้”

หลังจากที่วรินทรฟัง คิ้วขมวด แววตามองมาทางประภาพ

เขาเอาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยเธอทำไมกัน เขาชอบเธอหรือ?

ประภาพรู้ว่าเธอไม่ผิด เธอไม่ได้ชอบเขาแม้แต่นิดเดียวเลย

“สมองน้อยๆของเธอคิดอะไรอยู่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน ไม่ว่าเป็นใครยังไงก็ช่วยอยู่ดี” ประภาพพูดด้วยท่าทีสบาย

เจ็บขนาดนี้ แต่ไม่ได้บอกว่าทำเพื่อใคร เขาไม่เสียใจสักนิดที่ทำเพื่อเธอขนาดนี้

“คุณวรินทรค่ะ หมดเวลาเยี่ยมแล้วค่ะ” พยาบาลเดินมาเคาะประตู

วรินทรมองมาทางพยาบาล ยิ้มให้ประภาพ “หมดเวลาเยี่ยมแล้ว ฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยมคุณใหม่”

“ดี ผมจะรอคุณมาวันพรุ่งนี้นะ” ประภาพมองเธอออกจากห้อง

พอวรินทรออกจากห้องมา เธอก็รับสายเลขานิธูร

“มีเรื่องอะไรคะ คุณนิธูร”

เลขานิธูรพูดเสียงเบา “ท่านประธานเครื่องมาถึงที่นี้ตอนนี้สิบโมงครับ คุณสามารถไปรับได้ แบบนี้ท่านประธานคงดีใจครับ”

วรินทรได้ยินอย่างนั้น ดีใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ พูดด้วยน้ำเสียงดีใจ “ขอบคุณนะคะ คุณนิธูร”

พอวางเสร็จเธอ เธอรับขึ้นแท็กซี่ไปที่สนามบิน ด้วยที่ว่ารถติดมาก ทำให้เธอเสียเวลาไปมาก กว่าเธอจะมาก็ปาเข้าไปสิบโมงห้านาทีแล้ว

เธอรีบวิ่งมารอที่โซนขาเข้า แต่ก็ไม่เห็นใครสักคน

อะไรกัน แค่เลยมาห้านาที ทาวัตจะเดินเร็วขนาดนั้นเลยหรือ

วรินทรรู้สึกเซ็ง อดไม่ได้ที่จะกระทืบเท้า อดไม่ได้ที่จะโมโห

เสียงเดินที่คุ้นหูเดินมาทางเธอ “คุณวรินทร”

วรินทรได้ยินเสียง เธอรู้สึกตื่นเต้น อย่างน้อยสวรรค์ก็ไม่รังแกเธอ เป็นปกเกศจริงๆด้วย

“คุณปกเกศ คุณอยู่ที่นี้ แล้วทาวัตอยู่ไหนหละ” วรินทรดึงปกเกศ แววตาเล็กๆมองที่ข้างหลังของปกเกศ

ปกเกศเห็นท่าทีของวรินทร อดไม่ได้ทำที่จะทำตัวไม่ถูก เดินถอยหลังมาไม่กี่เก้า “คุณวรินทร คุณมาสายเกินไปครับ ตอนนี้ท่านประธานออกไปแล้วครับ”

วรินทรได้ยินเช่นนั้น ทิ้งหัวลง ใครมองเห็นเธอคงอดที่จะสงสารไม่ได้