หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 241

ตอนที่ 241ผู้หญิงเป็นต้นเหตุ

พวกเขาต่างรู้กันว่าโครงการครั้งนี้เป็นการลงทุนของทาวัต ก็รู้สึกขอบคุณจากการช่วยเหลือของทาวัตเมื่อก่อน ตอนนี้ก็ยิ่งเปรียบเขาเป็นเหมือนเจ้านาย

ข้อสาม ก็คือทาวัตแล้ว ตำแหน่งของตำนานวงจรธุรกิจที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ในตอนนี้กำลังนั่งพักแต่งหน้าอยู่บนเก้าอี้ ร่างกายทั้งร่างกายเย็นยะเยือกเหมือนลมหายใจตอนเวลาเที่ยงคืนทำให้คนรู้สึกไม่กล้าเข้าใกล้ บวกกับการบรรยากาศรอบๆที่ทำให้รู้สึกยะเยือกเย็นขึ้นมา

พนักงานครึ่งนึงของเขาเป็นนั้นเป็นผู้หญิง เนื่องจากดาวรุ่งได้ออกชุดน้ำหอม อย่างเช่นประเทศฝรั่งเศษในแต่ละประเทศก็จะมีสาขาย่อยของตัวเองกันทั้งนั้น ประธานของดาวรุ่งน้อยมากที่จะออกมาพบปะผู้คน นี่คือเรื่องที่น่าสงสัยมากเรื่องนึง

วรินทรเงยหน้ามองทาวัตที่กำลังงีบหลับอยู่ตรงหน้าเธอ จากนั้นมีเสียงผู้หญิงสองสามคนกรีดร้องมาจากไม่ไกลนัก ทำเอาแก้วหูเธอแทบแตก

ใครบอกว่าผู้หญิงใช้เสน่ห์ยั่วยวนให้ผู้ชายหลงใหล ผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้ยิ่งกว่าผู้หญิงที่ใช้เสน่ห์ยั่วยวนมากๆ ทุกครั้งไม่ว่าจะต้องไปที่ไหน ก็จะต้องสร้างปัญหาแน่นอน

โครงการก่อนหน้านี่ของนนทินีกับดาวรุ่งวางแผนออกมาแล้วต่างกันจริงๆ ไม่เพียงแต่ปัจจัยเสี่ยงที่ต่ำ แต่ยังวางเรื่องราวไว้ได้ค่อนข้างโรแมนติก และที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือทำให้คนได้เห็นถึงผลกระทบ และลูกค้าจะได้รับความพึงพอใจผ่านจากมุมมองของพวกเขา

ทั้งสองคนมีความร่วมมือและความเข้าใจซึ่งกันและกัน มันจะสามารถผ่านไปได้แน่นอน

ฉากแรกเป็นฉากที่วรินทรโผล่ออกมาจากกลางน้ำ และหลังจากนั้นก็ว่ายเข้าไปหาทาวัต ท่าทางการว่ายน้ำของเธอถูกทาวัตฝึกจนสวยงาม ในสระน้ำสีเขียวใสนั้น เธอว่ายไปมาเหมือนกับนางเงือกยังไงอย่างั้น

เธอว่ายไปถึงตรงกลาง ไปจับข้อมือของทาวัต ทาวัตลืมตาขึ้นอย่างตกใจ สายตาแสดงออกถึง สายตาพล่ามัวและความข้องใจของการพบกันครั้งแรก ไม่มีความรู้สึกส่วนตัวเลยซักนิด ยั่วโมโหให้วรินทร

ไม่ใช่มั้ง ท่าทางเขาเป็นแบบนี้คือเพิ่งตื่นจริงๆหรอ?

วรินทรกระตุกมุมปากเล็กน้อย หลังจากนั้นก็คว้าข้อมือของทาวัต แล้วก็ดำน้ำลงไปกับเขา

สระว่ายน้ำที่นี่ไม่ถือว่าลึกมาก วรินทรสามารถกลั้นหายใจได้มากสุดประมาณสี่สิบวินาที ที่นี่ใช้เวลาแค่ครึ่งนาทีก็พอแล้ว

ใต้น้ำ มีขวดน้ำหอมเปปเปอร์มิ้นสีเขียวตั้งอยู่ในน้ำ ขวดนั้นวาววับและโปร่งแสงนั้น ก็เหมือนกับแสงเพรชระยิบระยับมากระทบตา

วรินทรชำเลืองมอง แล้วยิ้มที่มุมปาก ทีนาร์ลดระดับคลื่นน้ำที่ซัดเข้าหาดวงตามากเกินไป หลังจากนั้นค่อยๆว่ายไปที่ขวดน้ำหอม

ในเวลานั้น ขวดน้ำหอมหลุดจากการควบคุม และถูกคลื่นซัดไป หลังจากนั้นคลื่นยิ่งใหญ่ขึ้นไปเรื่อยๆ คลื่นน้ำได้พัดห่อขวดน้ำหอม

วรินทรและทาวัตมองหน้ากัน หลังจากนั้นตอนที่ดำลงไปเกือบจะถึงสุดของสระน้ำ และให้ว่ายไปตามกลิ่นของน้ำหอม

ขวดน้ำหอมอยู่ในการควบคุมของกระแสน้ำวน หลังจากนั้นขวดน้ำหอมก็ลอยไปมากลางอากาศ น้ำหอมพุ่งออกมาจากขวด แล้วก็มีฝ่ามือตึงๆมือหนึ่งจับไว้

เริ่มเปลี่ยนฉาก เดิมที่เป็นกลางวัน แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนเป็นตอนกลางคืนแทน ขวดน้ำหอมที่ทาวัตถืออยู่ในมือเป็นเหมือนแสงสว่างๆเล็กเพียงแสงเดียว เหมือนดังแสงตรงหางของหิ่งห้อย เห็นเป็นเหมือนแสงระยิบระยับท่ามกลางฟ้าที่มืดสนิท

น้ำหอมขวดนั้นดูภายนอกก็เหมือนน้ำหอมทั่วไป แต่ว่าพอเปิดฝาขวดเท่านั้น เหมือนไฟหิ่งห้อยกระพริบๆ

แต่ละตัว เหมือนมีอะไรมาประดับอยู่บนผมและเสื้อผ้าของวรินทรกับทาวัตรูปที่ถ่ายมาสองรูปมันสวยงาม และน่าทึ่งมาก

พวกเขาทำอะไรกัน ทำไมหิ่งห้อยพวกนี้มันถึงมันถึงบินมาอยู่บนตัวของพวกเรา วรินทรมองไปรอบๆนั้นมืดมิด มองไม่ชัด ทีนาร์ขยับริมฝีปากถาม

“เกลือ” ทาวัตพูดขึ้นมา ลมหายใจอุ่นๆมากระทบที่หูของวรินทร ทำให้เธอรู้สึกจักจี้

มันคือผี วรินทรทำปากยื่นเล็กๆไปมองหิ่งห้อย ที่เกาะอยู่บนตัวของเธอ แสงสีเขียวระยิบระยับ นั้นมันช่างสวยเหลือเกิน