หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 248

ตอนที่ 248 ถูกใส่ร้าย

ผู้จัดการพยักหน้า แววตาดุดันมองมาทางวรินทร “คุณผู้หญิงมีอะไรพูดอีกไหมครับ ถ้าไม่มีกรุณาไปโรงพักกับผมด้วยครับ”

“เดี๋ยวก่อน” น้ำเสียงเย็นชาอยู่ไม่ไกลดังออกมา เขาค่อยค่อยเดินเขามา ร่างสูงเดินมาอย่างผ่าเผย ใบหน้าเคร่งขรึม

ผู้คนแถวนั้นเห็นทาวัตเดินเข้ามา หลีกทางให้อย่างไม่รู้ตัว ทุกคนจ้องมองมาที่เขา

วรินทรใบหน้าเคร่งเครียดพอเห็นทาวัตเดินเข้ามาก็รู้สึกเบาใจไม่น้อย แววตาเขาเหมือนพายุให้น้ำนิ่ง ความน้อยใจไม่ยุติธรรม เธออยากจะฟ้องเขาให้หมดเลย

“คุณทาวัต” ผู้จัดการรู้จักกับคุณทาวัต เคยพบเขามาก่อน ก้มหัวแสดงความเคารพอย่างสุภาพ

ทาวัตพยักหน้ายิ้มเล็กน้อยก่อนเดินเข้ามาหาวรินทร มอบแววตาปลอบประโลมให้วรินทร แล้วหันมาผู้หญิงคนนั้นด้วยแววตาที่เย็นชา “คุณพูดว่าเขาผลักคุณ มีพยานบุคคลหรือว่าพยานสิ่งของไหม?”

ผู้หญิงคนนั้นมองที่ทาวัตก็เริ่มอยากหนี ไม่ได้ทำตัวผยองเหมือนเมื่อกี้ “ในห้องน้ำมีแค่เราสองคน บาดแผลบนหน้าฉันนี้ไง คือหลักฐาน”

“มีแค่คุณและเขา ไม่มีพยานบุคคล งั้นก็ฟังความแค่คุณคนเดียวสิ หรือว่าคุณต้องการจะใส่ร้ายเขา?”ทาวัตตาเหยี่ยวมองมาที่ผู้หญิงคนนั้น สังเกตท่าทีของผู้หญิงคนนั้น

หญิงคนนั้นรู้สึกตกใจ แววตาของเธอตอนนี้ช่างดูสับสน แล้วเธอก็คิดอะไรบ้างอย่างได้ ทำเสียงน่าสงสาร “คุณทาวัตไม่ว่าอย่างไรคุณก็ช่วยแฟนสาวของคุณแน่นอน อีกทั้งคุณวรินทรยังเป็นดีไซน์เนอร์ของบริษัทคุณอีก ถ้าอยากให้ฉันตายวันนี้ ฉันก็ยอมรับมัน”

พอพูดเสร็จ คนก็เริ่มพูดกันใหม่ รอบนี้ทั้งหมดต่างก็ประณาม

นึกไม่ถึงว่าเป็นวรินทร นักออกแบบไฟแรงแถมยังเป็นพรีเซ็นเตอร์น้ำหอมชื่อดัง ทำไมถึงคิดที่จะฆ่าคนได้ลงคอ ยิ่งหน้าสื่อรู้อีก คงเป็นเรื่องใหญ่ไม่น้อย

“คุณทาวัต ถ้าวันนี้ยังจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ เกรงว่าจะกระทบต่อชื่อเสียงคุณวรินทรและบริษัท คุณดูว่าต้องการที่จะไปสถานีตำรวจไหม” ผู้จัดการค่อนข้างลำบากใจ ผู้คนเยอะขนาดนี้แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เรื่องพวกนี้พลิก ไม่อย่างนั้นแม้โรงแรมก็จะถูกวิจารณ์ไปด้วย

สถานีตำรวจ? หน้าของวรินทรขาวซีด เธอจับแขนเสื้อของทาวัตไว้แน่น เธอไม่อยากไปสถานีตำรวจ ตอนนี้เธอก็ถูกสื่อถ่ายภาพไว้มากแล้ว ถ้าเธอไปสถานีตำรวจอีก ถึงแม้ว่าเธอจะบริสุทธ์แต่ชื่อเสียงของเธอได้ถูกทำลายไปเรียบร้อยแล้ว

“ทาวัต ฉันไม่ได้ คุณเชื่อฉัน...” วรินทรกัดปาก มองทางที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างแข็งกร้าว ตอนนี้สมองคิดอะไรไม่ออก

เธอไม่อย่างถูกใส่ร้ายแบบนี้ ไม่มีทางปล่อยคนที่ทำร้ายเธอได้ลอยตัวไปแน่

สถานการณ์ยิ่งแย่เข้าไป ตอนนี้หัวสมองของวรินทรช่างว่างเปล่า เธอค่อยๆคิดอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทำไมถึงทำให้ผู้หญิงคนนั้นกัดเธอไม่ปล่อย

ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางแค่เรื่องทะเลาะกันบนโต๊ะอาหารถึงขั้นทำอะไรไม่ห่วงตัวเองแบบนี้ ต้องทางทำร้ายเธอแบบนี้ ทั้งๆทีไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ต้องมีคนอยู่เบื้องหลังแน่ๆ คนที่ต้องการใส่ร้ายเธอ

ถ้าคนที่อยู่เบื้องหลังอยู่ตรงนี้ก็ดี คงจะช่วยเธอพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้ ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา

เดี๋ยวก่อน คนคนนั้นไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ก็ได้หนิ

ทาวัตแววตาดุดัน มองมาทางวรินทรอย่างอ่อนโยน “ไม่ใช่คุณแน่นอน”

ไม่มีทางที่จะเป็นวรินทรแน่นอน เขาเชื่อเธอ

ต่อให้คนทั้งโลกไม่เชื่อเธอ เขาก็ยังเชื่อเธอ

คำพูดของทาวัตเติมความเชื่อมั่นให้วรินทรอย่างมาก เธอยิ้ม จากจิตใจที่วุ่นวายตอนนี้ได้สงบลงไปมาก แค่คำพูดของเขาก็เพียงพอแล้ว