หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 249

ตอนที่ 249 หลักฐาน

ผู้ชายคนนี้ช่างน่ากลัว

ผู้หญิงคนนั้นตัวหด แววตาหลบซ่อน รู้สึกกลัวขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะเงิน ชีวิตของเธอยังจำเป็นอยู่ไหม แต่เธอรู้ ถ้าเธอไม่ทำ คนคนนั้นคงต้องการชีวิตของเธอไปแน่

ตำรวจไม่สนใจเธอ มองมาทางวรินทร “ไหนละหลักฐานของคุณ”

วรินทรรู้ว่าเป้าหมายมาถึงแล้ว ไม่รีบร้อนอธิบายจุดประสงค์ของตัวเอง อธิบายด้วยคำพูดชัดเจนไม่มีความหลอกลวงแม้แต่น้อย “ก่อนหน้าทุกคนได้ยินผู้หญิงคนนี้พูดแล้ว พอเธอเขาห้องน้ำก็ถูกฉันดึงผมของเธอโขกใส่กำแพง”

“พูดไปแล้วหนิ อย่าบอกนะว่านี้คือหลักฐานของเธอ” ผู้หญิงคนนั้นมองวรินทรด้วยแววตาเย็นชา เธอยังสัมพัสแววตาอันตรายของทาวัตได้

“แน่นอนว่าไม่ใช่ แค่ไม่ต้องการให้โอกาสให้เธอเปลี่ยนใจแค่นั้นเอง” วรินทรยิ้ม ปกเกศก็มาถึงพอดี ยื่นห่อกระดาษส่งไปให้ทาวัต

ทาวัตมองของในถุงกระดาษนั้น ก่อนยื่นให้วรินทร

“คุณผู้หญิงค่ะ ถ้าฉันจำไม่ผิด พวกเราเจอกันครั้งแรกใช่ไหมคะ” วรินทรถือของ และถามผู้หญิงคนนั้นอย่างใจเย็น

“ไม่ผิด”

“งั้นก็ดี คุณตำรวจค่ะ นี้คือหลักฐานของฉันค่ะ” วรินทรยื่นถุงกระดาให้ตำรวจ แล้วพูดต่อ “ฉันเข้าไปได้ห้องน้ำไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ก็เข้าสูบบุหรี่ข้างใน แต่ตรวจDNAจากรอยปากที่สูบบุหรี่ ก็คงตรวจได้ ”

พอพูดเสร็จเธอรู้สึกขอบคุณผู้หญิงคนนั้นที่ชอบสูบบุหรี่ ไม่อย่างนั้นเธอคงหาหลักฐานมาพิสูจน์ความบริสุทธ์ของตัวเองไม่ได้ คงต้องถูกจับแน่นอน

ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีด เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่ารายละเอียดเล็กๆของเธอจะกลายมาเป็นหลักฐานให้

วรินทรได้

เธอพลาดแล้ว...

“ไม่ ไม่ใช่ของฉัน... ไม่เกี่ยวกับฉัน” ผู้หญิงคนนั้นก้าวถอยหลังส่ายหัว ชี้นิ้วมาทางวรินทรอย่างดุร้าย “เธอ เธอกำลังใส่ร้ายฉัน”

“ใส่ร้ายไม่ใส่ร้ายพวกเราจะได้รู้กันหลังจากที่ผลตรวจออกมา คุณผู้หญิง กรุณาไปกับเราด้วย” ตำรวจมองผู้หญิงคนนั้น ถือถงกระดาษพาผู้หญิงคนนั้นไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

ผู้หญิงคนนั้นยืนพิงกำแพง ท่าทีอวดดีก่อนหน้าได้ไป เหลือเพียงท่าทีหวาดผวา

บุหรี่ม้วนนั้นคือของเธอแน่นอน ไม่ว่าผลตรวจจะเป็นอย่างไรก็คือของเธอ

ไม่มีโอกาสแก้ตัวแล้ว

เธอไม่มีทางยอมรับ ถ้าเธอยอมรับ คนคนนั้นไม่ทางปล่อยมือเธอแน่

ใช้เวลาไม่นานผลตรวจจากโรงพยาบาลก็ออกมา เมื่อตำรวจดูผล เป็นไปตามที่คาดไว้ผลร้อยเปอร์เซ็นเป็นของผู้หญิงคนนั้น

“คุณผู้หญิง เหมือนว่าเจตนาของคุณไม่ดี รบกวนเชิญคุณไปกับพวกเราด้วย” ตำรวจทั้งนายพาตัวผู้หญิงคนนั้นออกไป

วรินทรพ่นลมหายใจ หัวสมองแทบระเบิด ขวัญเอ๋ยขวัญมา ตกใจไปหมด อีกนิดเธอเกือบถูกผู้หญิงใส่ร้ายซะแล้ว

“ฉลาดดีหนิ” ทาวัตเอ่ยชม มองเธออย่างอ่อนโยน ยกแขนขึ้นมาลูบหัวเธอ

“ไม่มีรางวัลเหรอ?” วรินทรมองเขาด้วยแววตาประกายพราว