หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 307

ตอนที่ 307 ถูกสวมเขา

วรินทรกระตุกยิ้ม เธอรู้ว่ายัยนี่จะตะโกนว่าไม่ชอบตวัสเป็นประจำ บอกว่าเป็นเพื่อนกับตวัสอย่างบริสุทธิ์ใจ ถามจริง!

ไม่ชอบ? แล้วจะมองดูรูปโปรไฟล์คนอื่นไปทำไม?

ทาวัตค่อยๆเหล่มอง เห็นหน้าด้านของวรินทรกำลังแอบยิ้ม ราวกับพระอาทิตย์ส่องแสงเปล่งประกายในตอนบ่ายนัยน์ตาสดใส ริมฝีปากเนียน ผิวเนียนนุ่มไร้ที่ติดูสะอาดตา

ในใจเขาเหมือนถูกของบางอย่างสัมผัสและโยกย้ายไปมาอย่างรุนแรง จากนั้นริมฝีปากกระตุกขึ้นมาราวกับกำลังทนกับสิ่งสวยงามที่สุดบนโลก

เสียดายที่ยัยโง่วรินทรพลาดแล้ว แถมยังร้องเพลงอย่างพอใจเพื่อแกล้งคาร่าอีก

……

งานหมั้นแม้ว่าจะผ่านมาสองวันแล้ว แต่กระแสก็ยังเป็นขี้ปากของชาวบ้านอยู่ เรื่องที่ผู้หญิงตระกูลหันมณีสวมเขาให้กับผู้ชายตระกูลแก้วใสในงานหมั้นทั้งเมืองA ทุกคนรู้หมดแล้ว และยังเป็นหนึ่งในหัวข้อนินทาในช่วงนี้อีกด้วย

ทวีเดชและชนันธรของตระกูลแก้วใสโกรธมาก ตัดขาดกับตระกูลหันมณีทั้งหมด แม้แต่ธุรกิจที่กำลังร่วมมือกันก็หยุดลง ทวีเดชไม่ให้นรชัยกับทัตดาติดต่อกันอย่างเด็ดขาด ถึงขั้นกักบริเวณนรชัย ความโกรธจนถึงวันนี้ก็ไม่คลายลง

นรชัยกับธรรศทั้งสองคนนนี้ไม่เหมือนกับทาวัต แม้ว่าทาวัตจะสืบทอดกิจการ แต่ว่าอุตสาหกรรมเกินกว่าครึ่งจากCR เป็นสิ่งที่เขาทำเองกับมือ ไม่เพียงแต่ที่ประเทศC แม้แต่ต่างประเทศก็ครอบครองอำนาจและฐานะไว้ ตั้งแต่ต้นจนจบคือเป็นผู้ชายที่ประเมินต่ำไม่ได้เลย

แต่ว่าผู้ใหญ่ทางตระกูลแก้วใสและตระกูลไชยมีไม่อยากยกกิจการให้กับลูกตัวเองแล้ว นรชัยกับธรรศเป็นผู้ชายโดยกำเนิด แต่ว่าที่CR มีตำแหน่งที่แน่นอน ถึงแม้ไม่ได้เผยหน้าตาบ่อยครั้ง แต่ตำแหน่งงานของทั้งสองอยู่ในระดับผู้จัดการใหญ่

วรินทรยังคงทำงาน กวินก็ไปโรงเรียน ชีวิตปกติเช่นเดิมทุกวัน

หลังจากนิสิตากับปทิต วรินทรก็ไม่ค่อยรับงาน และไม่ได้ออกแบบชุดงานแต่งงานให้ใครอีก เตรียมของที่ต้องการดราฟต์ในงานจัดแฟชั่นโชว์ฤดูหนาวของCRอย่างตั้งใจ

แต่ว่านึกไม่ถึงว่ามีคนเปิดประตูเข้ามาตรงๆ และยังเป็นสองคนที่แสนคุ้นเคย

“จะนัดเจอคุณวรินทรนี่ไม่ง่ายเลยนะ เลยต้องมาหาด้วยตัวเอง” คือนิสิตาและปทิต คู่หมั้นของเธอ

ในมือถือกล่องของขวัญอย่างดี ยิ้มอ่อนหวาน แต่สวมไปด้วยความเสียใจ

แต่ใบหน้าของปทิตเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน หว่างคิ้วดูยโสทำให้คนเบื่อหน่าย

วรินทรมองพวกเขา ก็เดาลางๆว่าวันนี้พวกเขามาทำไม ยังไม่ทันพูดออกไป ยืนขึ้นจากที่ เชิญให้พวกเขานั่ง “คุณนิสิตาพูดเล่นแล้ว เพียงแต่ว่าตอนนี้ฉันไม่รับนัดใดๆเลย ให้อภัยฉันด้วยนะคะ”

นิสิตากับปทิตมองหน้ากัน ดึงมือวรินทรแล้วขอโทษเธอ “พวกเรารู้ว่าเรื่องในวันนั้นพวกเราทำไม่ถูก และขอให้คุณอภัยให้พวกเราด้วย”