หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 322

ตอนที่ 322 ครั้งนี้ต้องขอบคุณประธานประภาพ

มันเป็นใคร ? ทำไมถึงสามารถทำให้เธอยอมพลาดงานแฟชั่นโชว์นี้ได้?

ทาวัต ยืนขึ้นแล้วมองไปรอบๆๆ ที่นี่คนเดินไปมาและรถผ่านไปมาน้อยพอควร

และมีความเป็นไปได้ว่าตามวรินทรตั้งแต่ออกมาจนถึงตรงนี้และพาเธอไป

เขาหยิบเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรหาปกเกศ ซึ่งอยู่ในคริสตัลฮอลล์

เมื่อทาวัตขับรถกลับมาถึงคริสตัลฮอลล์ มองไปที่หน้าประตูใหญ่ของคริสตัลฮอลล์สิ่งมราเขาเห็นตอนนี้คือประภาพกำลังพูดคุยอยู่กับวรินทร

เมื่อกี้ปกเกศรายงาน ว่า เขาออกจากคริสตัลฮอลล์ไม่ถึง 5 นาที วรินทรก็กลับมากับรถของประภาพ

เขาค่อยๆคลายมือที่กำแน่นออกเล็กน้อย แล้วยืนจ้องมองเงานั้นบนบันไดอยู่สักพัก จึงตัดสินใจเดินไปหาเธอ

วรินทรปั่นจักรยานมาได้ครึ่งทาง แล้วเจอกับประภาพ และแน่นอนว่าทัศนีย์ก็นั่งอยู่บนรถเขาด้วย ก็เนื่องจากรถติดเธอจึงเลือกเส้นทางนี้เหมือนกัน

แต่พวกเขาโชคดีกว่าเธอตรงที่ตำแหน่งที่พวกเขาอยู่สามารถขับรถแทรกออกมาใช้อีกเส้นทางหนึ่งได้ แต่เธอทำได้เพียงแค่ปั่นจักรยานออกมาอย่างเดียว

การปั่นจักรยานท่ามกลางหิมะแบบนี้ เป็นสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพสักเท่าไหร่

"พวกเราเข้าไปข้างในกันก่อนเถอะ ข้างนอกนี้หนาวมากเลย” ประภาพเอามือใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ และนำผ้าพันคอแบบถักสีแดงเลือดหมูพันรอบคอ ทำให้ดูเหมือนว่าทั้งร่างกายอบอุ่นมาก

วรินทรกำลังจะตอบกลับว่าโอเค แต่สายตาของเธอก็ถูกดึงดูดโดยทาวัตที่กำลังลงบันไดมา "ทาวัต ทำไมคุณเดินมาจากทางนั้นละ ? คุณควรจะถึงก่อนฉันไม่ใช่เหรอ ?”

ทาวัตเดินมาหยุดยืนนิ่งๆอยู่ตรงหน้าเธอ และจ้องเธออยู่สองสามนาที ก่อนที่จะเอามือของเขาไปปัดหิมะบนผ้าพันคอกับผมของเธอ และแม้แต่ที่ๆคนทั่วไปมองข้ามเขาก็สังเกตุเห็นหมด

ใบหน้าเล็กๆของวรินทรค่อนข้างจะซีดขาวเล็กน้อย อาจเพราะถูกลมเย็นๆพัดใส่เป็นเวลานาน แถมร่างกายเธอดูเหมือนหนาวจนสั่นไปทั้งตัวด้วย

"ข้างในมีฮีทเตอร์ ทำไมถึงไม่เข้าไปข้างในล่ะ?” ทาวัตเอามือของเขาไปแตะเบาๆบนใบหน้าของเธอ และตำหนิใส่เธออย่างเบาๆ

"อ้อ !ฉันลืมไปเลย จะเข้าไปข้างในตอนนี้แหละ” วรินทรงงนิดหน่อย แต่ก็ยิ้มหวานออกมาทันที

ทาวัตพยักหน้าเล็กน้อย แล้วหันหน้าไปมองประภาพ ซึ่งสายตาเขานั้น มองไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ แถมบรรยากาศก็เงียบ แต่เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น "ครั้งนี้ต้องขอบคุณประธานประภาพมากๆนะครับ”

ประภาพยืนมองความสัมพันธ์ที่พวกเขาแสดงให้กันอยู่ข้างๆ ซึ่งจริงๆแล้วเขามีคำถามจะถามวรินทรถึงเรื่องในข่าวนั้นจริงหรือไม่ แต่ดูเหมือนว่าไม่ต้องถามก็รู้คำตอบแล้ว

คาดไม่ถึงเลย ว่าพวกเขาแต่งงานกันแล้วจริงๆ

ไม่สงสัยเลยทำไมถึงเป็นแบบนี้ มันสายไปแล้วจริงๆสินะ ทั้งๆที่ตอนนั้นตอนอยู่ที่อังกฤษเขามีโอกาสแล้วแท้ๆแต่ก็พลาดจนได้

คงเป็นเพราะแบบนี้สินะ ถึงทำให้วรินทรกลับไปเป็นของทาวัตอีกครั้ง

ทันใดนั้นรอยยิ้มของเขาก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่มีความเศร้าเล็กน้อย สายตาของเขาดูเหมือนจะไม่อบอุ่นอย่างที่เคย และมือที่อยู่ข้างกายเขาก็กำแน่นอีกด้วย

"ไม่เป็นไรหรอกครับประธานทาวัต ผมทำแบบนี้ก็เพื่อช่วยวรินทร แล้วเป็นสิ่งที่ควรทำอยู่แล้วด้วย” เขาจึงยิ้มแล้วมองทาวัต และสัมผัสได้ว่าสายตาของทาวัตเต็มไปด้วยสายตาที่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก