หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 326

ตอน 326เด็กน้อยนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงในตอนเช้าเป็นเรื่องที่ดี

ถึงแม้ไม่รู้ว่าวรินทรอยากทำอะไร แต่กวินก็รีบล้างหน้าล้างตาให้เสร็จด้วยความรวดเร็ว เปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมากับวรินทร

ว่าแล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ พอลงมาปุ๊บวรินทรก็เห็นสีหน้าที่รอจนอารมณ์เสียของทิโนทัยกับชนิศา จึงรีบพูดขึ้นว่า

"ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะคุณลุงคุณป้า กวินเอาแต่นอนขี้เกียจอยู่บนเตียงพึ่งจะลุกขึ้นเมื่อกี้นี่เอง เลยทำให้ต้องรอนาน”

กวินหันไปเหลือบตามองแม่ของตนเอง มีเสียงเหอะเบาๆออกมาจากจมูก แม่หน้าเนื้อใจเสือ นึกไม่ถึงเลยว่าจะเขามาเป็นไม้กันหมา

พอทิโนทัยกับชนิศาเห็นกวินความหงุดหงิดอารมณ์เสียที่มีอยู่ก็หายไป พอได้ฟังแบบนี้แล้วก็รีบโบกมือ "ไม่เป็นไรไม่เป็นไร

เด็กน้อยนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงในตอนเช้าเป็นเรื่องที่ดี”

"กวินมาหายายตรงนี้สิ” ชนิศากับใบหน้าที่ชื่นชอบ กวักมือเรียกกวินให้มาหา ดูเหมือนว่าจะชอบกวินเอามากๆ

รวมถึงทิโนทัยที่แม้จะมีใบหน้าเคร่งขรึมก็ยังมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏออกมา มองดูกวินอย่างอบอุ่น

"ไปทักทายคุณปู่กับคุณย่าสิ” วรินทรเอามือแตะๆที่บ่าของกวินพร้อมกับกระซิบ

เธอรู้ว่าเพราะเหตุผลส่วนตัวของเธออาจจะทำให้กวินมีความรู้สึกต่อต้านกับชนิศา แต่ว่าไม่ว่าจะยังไงสองคนนี้ก็เป็นคุณปู่กับคุณย่าของเขา จะให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาแข็งกระด้างไม่ได้เด็ดขาด

กวินเชื่อฟังวรินทรมาก ความลังเลของเขาแต่เดิมทีก็หายไป เดินไปอยู่ตรงหน้าของทิโนทัยกับชนิศา ทักทายอย่างละมุนละม่อม "คุณปู่คุณย่าสวัสดีครับ”

หัวใจทิโนทัยกับชนิศาได้ถูกกวินละลายไปครึ่งนึงแล้ว ยิ้มจนมุมปากจะฉีกไปถึงหูแล้ว

"จ้าจ้า กวินเป็นเด็กดีจริงๆ นี่จ้ะของขวัญที่ปู่ให้” ทิโนทัยหยิบกล่องของขวัญที่สวยงามออกมาจากข้างๆ ของขวัญชิ้นนี้เขายังเป็นคนไปเลือกซื้อเองที่ห้างสรรพสินค้า

"ย่าก็มีของขวัญให้กวินนะ” ชนิศามองไปมองมารอบๆตัว ทันทีหลังจากนั้นก็หาเจอถุงที่ตัวเองใส่ของขวัญเตรียมไว้ให้กวิน ส่งมอบให้กวิน

กวินมองดูถุงสองใบที่อยู่ข้างหน้าก็เกิดความลำบากใจ จึงหันมามองวรินทร ถามความคิดเห็นของเธอ

วรินทรยิ้มพร้อมพยักหน้า

กวินจึงยอมรับของขวัญของทิโนทัยและชนิศา

ทิโนทัยค้นพบว่ากวินยังมีความห่างเหินและไม่สนิทกับพวกเขา และยังรู้อีกว่าพวกเขาไม่เคยติดต่อกันเป็นเวลานานมาก จู่ๆวันนี้ก็ได้มาเจอกัน ในเวลาแค่แปปเดียวยังปรับตัวไม่ได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

"วริน เธอก็นั่งลงด้วยสิ” ทิโนทัยชี้ไปเที่ยงโซฟาฝั่งตรงข้าม ให้วรินทรนั่ง

"ได้ค่ะ คุณลุง” วรินทรยิ้มพร้อมพยักหน้า ทันทีหลังจากนั้นก็เดินไปนั่ง

ชนิศาจูงกวินมองซ้ายมองขวา ทันทีหลังจากนั้นก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า "เธอดูสิ ฉันว่าแล้วทำไมลักษณะท่าทางของเด็กคนนี้มันคุ้นๆ ที่แท้ก็เหมือนกับทาวัตตอนเด็กนี่เอง มิน่าละเหมือนมากๆ”

"คุณย่าตาถึงจริงๆ อีกหน่อยกวินโตขึ้นจะเป็นหนุ่มหล่อที่หน้าเหมือนทั้งแม่และพ่อ” พอคิดถึงความฝันที่ยิ่งใหญ่ของตัวเอง กวินก็หรี่ตาขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ

ทิโนทัยกับชนิศาพอได้ฟังก็ชะงักไปหนึ่งวิ ทันทีหลังจากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะขำออกมา ลูบหัวกวินพร้อมชมเขา

"อะไรคือหนุ่มหล่อที่เหมือนทั้งพ่อและแม่”

วรินทรชักมุมปาก อยากตีลูกหมีตัวนี้ให้ตายจริงๆ

"ที่รัก จมูกของเธอเหมือนแม่ที่สุดแล้วอย่าลืมสิ ต้องเหมือนแม่ถึงจะเป็นหนุ่มหล่อได้” วรินทรพูดอย่างมีคนวามหึงหวงเล็กน้อย

"ใครบอก ตาของกวินเหมือนทาวัตที่สุดเลยต่างหากละ ต้องเหมือนทาวัตถึงจะเป็นหนุ่มหล่อได้” ชนิศาไม่ยอมรับจึงหันกลับไปโต้ตอบกันวรินทรทันที