หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 326

ตอน 326เด็กน้อยนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงในตอนเช้าเป็นเรื่องที่ดี

ถึงแม้ไม่รู้ว่าวรินทรอยากทำอะไร แต่กวินก็รีบล้างหน้าล้างตาให้เสร็จด้วยความรวดเร็ว เปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมากับวรินทร

ว่าแล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ พอลงมาปุ๊บวรินทรก็เห็นสีหน้าที่รอจนอารมณ์เสียของทิโนทัยกับชนิศา จึงรีบพูดขึ้นว่า

"ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะคุณลุงคุณป้า กวินเอาแต่นอนขี้เกียจอยู่บนเตียงพึ่งจะลุกขึ้นเมื่อกี้นี่เอง เลยทำให้ต้องรอนาน”

กวินหันไปเหลือบตามองแม่ของตนเอง มีเสียงเหอะเบาๆออกมาจากจมูก แม่หน้าเนื้อใจเสือ นึกไม่ถึงเลยว่าจะเขามาเป็นไม้กันหมา

พอทิโนทัยกับชนิศาเห็นกวินความหงุดหงิดอารมณ์เสียที่มีอยู่ก็หายไป พอได้ฟังแบบนี้แล้วก็รีบโบกมือ "ไม่เป็นไรไม่เป็นไร

เด็กน้อยนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงในตอนเช้าเป็นเรื่องที่ดี”

"กวินมาหายายตรงนี้สิ” ชนิศากับใบหน้าที่ชื่นชอบ กวักมือเรียกกวินให้มาหา ดูเหมือนว่าจะชอบกวินเอามากๆ

รวมถึงทิโนทัยที่แม้จะมีใบหน้าเคร่งขรึมก็ยังมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนปรากฏออกมา มองดูกวินอย่างอบอุ่น

"ไปทักทายคุณปู่กับคุณย่าสิ” วรินทรเอามือแตะๆที่บ่าของกวินพร้อมกับกระซิบ

เธอรู้ว่าเพราะเหตุผลส่วนตัวของเธออาจจะทำให้กวินมีความรู้สึกต่อต้านกับชนิศา แต่ว่าไม่ว่าจะยังไงสองคนนี้ก็เป็นคุณปู่กับคุณย่าของเขา จะให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาแข็งกระด้างไม่ได้เด็ดขาด

กวินเชื่อฟังวรินทรมาก ความลังเลของเขาแต่เดิมทีก็หายไป เดินไปอยู่ตรงหน้าของทิโนทัยกับชนิศา ทักทายอย่างละมุนละม่อม "คุณปู่คุณย่าสวัสดีครับ”

หัวใจทิโนทัยกับชนิศาได้ถูกกวินละลายไปครึ่งนึงแล้ว ยิ้มจนมุมปากจะฉีกไปถึงหูแล้ว

"จ้าจ้า กวินเป็นเด็กดีจริงๆ นี่จ้ะของขวัญที่ปู่ให้” ทิโนทัยหยิบกล่องของขวัญที่สวยงามออกมาจากข้างๆ ของขวัญชิ้นนี้เขายังเป็นคนไปเลือกซื้อเองที่ห้างสรรพสินค้า

"ย่าก็มีของขวัญให้กวินนะ” ชนิศามองไปมองมารอบๆตัว ทันทีหลังจากนั้นก็หาเจอถุงที่ตัวเองใส่ของขวัญเตรียมไว้ให้กวิน ส่งมอบให้กวิน

กวินมองดูถุงสองใบที่อยู่ข้างหน้าก็เกิดความลำบากใจ จึงหันมามองวรินทร ถามความคิดเห็นของเธอ

วรินทรยิ้มพร้อมพยักหน้า

กวินจึงยอมรับของขวัญของทิโนทัยและชนิศา

ทิโนทัยค้นพบว่ากวินยังมีความห่างเหินและไม่สนิทกับพวกเขา และยังรู้อีกว่าพวกเขาไม่เคยติดต่อกันเป็นเวลานานมาก จู่ๆวันนี้ก็ได้มาเจอกัน ในเวลาแค่แปปเดียวยังปรับตัวไม่ได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

"วริน เธอก็นั่งลงด้วยสิ” ทิโนทัยชี้ไปเที่ยงโซฟาฝั่งตรงข้าม ให้วรินทรนั่ง

"ได้ค่ะ คุณลุง” วรินทรยิ้มพร้อมพยักหน้า ทันทีหลังจากนั้นก็เดินไปนั่ง

ชนิศาจูงกวินมองซ้ายมองขวา ทันทีหลังจากนั้นก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า "เธอดูสิ ฉันว่าแล้วทำไมลักษณะท่าทางของเด็กคนนี้มันคุ้นๆ ที่แท้ก็เหมือนกับทาวัตตอนเด็กนี่เอง มิน่าละเหมือนมากๆ”

"คุณย่าตาถึงจริงๆ อีกหน่อยกวินโตขึ้นจะเป็นหนุ่มหล่อที่หน้าเหมือนทั้งแม่และพ่อ” พอคิดถึงความฝันที่ยิ่งใหญ่ของตัวเอง กวินก็หรี่ตาขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ

ทิโนทัยกับชนิศาพอได้ฟังก็ชะงักไปหนึ่งวิ ทันทีหลังจากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะขำออกมา ลูบหัวกวินพร้อมชมเขา

"อะไรคือหนุ่มหล่อที่เหมือนทั้งพ่อและแม่”

วรินทรชักมุมปาก อยากตีลูกหมีตัวนี้ให้ตายจริงๆ

"ที่รัก จมูกของเธอเหมือนแม่ที่สุดแล้วอย่าลืมสิ ต้องเหมือนแม่ถึงจะเป็นหนุ่มหล่อได้” วรินทรพูดอย่างมีคนวามหึงหวงเล็กน้อย

"ใครบอก ตาของกวินเหมือนทาวัตที่สุดเลยต่างหากละ ต้องเหมือนทาวัตถึงจะเป็นหนุ่มหล่อได้” ชนิศาไม่ยอมรับจึงหันกลับไปโต้ตอบกันวรินทรทันที

วรินทรพูดด้วยน้ำเสียงไพเราะว่า "แต่ว่ากวินรูปหน้าเหมือนหนู เพราะฉะนั้นยังไงเขาก็เหมือนหนูที่สุด”

"ใครใครเค้าก็มองออกว่ากวินเหมือนพ่อ”

"เหมือนหนู”

"เหมือนทาวัต”

"เหมือนหนู”

"เหมือนทาวัต”

สองคนนี้ไม่มีใครยอมแพ้ใคร ทั้งสองเถียงกันเรื่องที่กวินหน้าเหมือนใคร

ทิโนทัยทนดูไม่ได้ แถมตรงนี้ยังมีคนรับใช้ยืนอยู่พวกเขายืนเถียงกันอย่างกับอะไรก็ไม่รู้ จึงพูดห้ามไปว่า "หยุดเถียงกันได้แล้ว ถ้าไม่มีวริน จะมีหลานรักที่หน้าตาเหมือนทวัตได้ยังไง รู้ไหม”

คำพูดนี้จี้ใจชนิศามากๆ ในฐานะคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน เธอคือคนที่เข้าใจความลำบากของผู้หญิงตอนคลอดลูกมากที่สุด แถมตอนวรินคลอดลูก ก็ยังคลอดคนเดียว ไม่มีใครอยู่ข้างๆ

พอได้ฟังที่ทิโนทัยพูด วรินกับชนิศาก็จ้องตากัน ก็หัวเราะออกมาทันที

นี่คือรอยยิ้มของการหมดไปของความทุกข์ความเข้าใจผิดทุกอย่างในอดีต

ชนิศาลุกขึ้นเดินไปหาวรินและนั่งลงข้างๆ ทันทีหลังจากนั้นก็จับมือของเธอ พูดกับเธอด้วยความรู้สึกผิดว่า” ก่อนหน้านี้ที่ไม่ชอบเธอเพราะคิดว่าเธอทำร้านทาวัต และฉันยังทำเรื่องไม่ดีอีกมากมาย หนักถึงขั้นเข้าใจผิดเธออีกนิดเดียวก็จะยกทาวัตให้ผู้หญิงคนอื่น ทำให้เธอเสียใจ วรินทรแม่หวังว่าเธอจะยกโทษให้แม่”

วรินทรยิ้มน้ำตาคลอ คนเป็นแม่เหมือนกัน เธอก็เข้าใจความรู้สึกของชนิศา และถึงแม้ว่าเธอจะเคยโกรธเธอ แต่ก็ไม่เคยที่จะโทษเธอเลย

ถ้าสมมุติว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับกวิน ที่ผู้หญิงคนอื่นมาทำร้ายลูกชายของตัวเอง ไม่แน่เธออาจจะทำยิ่งกว่าที่ชนิศาทำก็ได้

"แม่ หนูเข้าใจแล้ว หนูไม่โทษแม่”วรินทรยิ้มพร้อมมองชนิศาด้วยแววตาที่เจิดจ้าเหมือนแสงแดดตอนบ่ายที่ทำให้รู้สึกตื้นตันใจ

เธอคิดว่า ชนิศาคนที่รักและทะนุถนอมเธอได้กลับมาแล้ว

"เรื่องที่คนเลวคนนั้นทำไว้ พวกเรารู้หมดแล้ว เธอวางใจได้ ต่อไปนี้พวกเราสองคนจะช่วยหนุนหลังเธอเอง ถ้าหากว่าเค้ารังแกเธอให้มาบอกพวกเราได้เลย” ทิโนทัยเห็นแม่ผัวกับลูกสะใภ้ทั้งสองคนในที่สุดก็ดีกันเหมือนเดิมเหมือนครั้งแรกที่เจอ ภูเขาที่วางอยู่บนอกก็ได้ยกออกไปซะที

"ขอบคุณนะคะพ่อ” วรินทรพูดด้วยเสียงหวานและความเบิกบานใจ

แต่เรื่องที่ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจที่สุดก็คือเรื่องที่ความสัมพันธ์ของเธอกับชนิศากลับไปดีแบบเดิมแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ เรื่องเล่าต่อๆกันที่ว่าความสัมพันธ์ของแม่ผัวกับลูกสะใภ้อะไรนั้นเห็นทีว่าจะไม่เป็นความจริงซะแล้ว

"ยังมีผม ถ้าพอมารังแกหม่ามี๊ ผมจะเป็นคนแรกที่เข้าไปจัดการ”กวินเงยคางขึ้นพร้อมทำหน้าจริงจัง

ชนิศาพอได้เห็นกวินทำท่าทางที่น่ารักแบบนี้ก็ยิ่งมีความสุข เดินไปนั่งลงข้างๆกวิน และถามเขาว่า "ถ้าอย่างนั้นกวินชอบพ่อมากกว่าหรือว่าชอบแม่มากกว่าหรอ”

คำถามนี้กวินตอบได้แบบไม่ลังเลเลย ชนิศาถามจบปุ๊บ เขาก็ตอบทันทีว่า "ชอบหม่ามี๊ที่สุด”

ถึงยังไงพ่อของเขาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ในตอนนี้ ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนตีตูด

"พูดว่าอะไรนะ”มีเสียงคนพูดดังขึ้น พร้อมเข้ามาอย่างเงียบๆ

กวินตกตะลึงจนเสียวสันหลัง มีความรู้สึกว่าเจ็บก้นนิดๆ จึงตอบกลับไปทันทีว่า ชอบพ่อที่สุดแล้ว พ่อหล่อพ่อเท่พ่อแจ่มที่สุดพ่อคือไอดอลของผม

"ฮ่าๆ” วรินทรกลั้นไม่อยู่ มองดูกวินเลียแข้งเลียขาพ่อเขาแบบนี้ก็หัวเราะออกมา หัวเราจนตัวสั่นไปทั้งตัว

ทิโนทัยกับชนิศาก็หัวเราออกมาเหมือนกัน มองดูแววตาของกวินก็ยิ่งทำให้ชื่นชอบหนักเข้าไปอีก

ทาวัตเดินไปหากวินพร้อมยื่นมืออกมาใช้แรงขยี้หัวของกวิน พร้อมกับอดยิ้มออกมาไม่ได้” เจ้าตัวแสบ คิดว่าฉันจะไม่ได้ยินใช่มั้ย”

กวินทำหน้าหงอย ทำจมูกย่นหันหน้ามามองทาวัต และทำตัวน่ารัก