หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 327

ตอน 327 รังแกวรินอีกแล้วหรอ

เขาทำท่าน่ารักแบบนี้ทาวัตยังไม่ทันคิดว่าเขาน่ารักแต่ชนิศาก็ชิงหลงรักไปก่อนแล้ว ชนิศากลัวว่าทาวัตจะตีกวินจึงรีบดึงกวินมากอด “ทาวัตหัดควบคุมอารมณ์หน่อยนะไม่ควรปฏิบัติกับเด็กแรงๆแบบนี้”

ทาวัตรู้สึกหมดคำพูด ถ้าหากว่าพี่ลิงไม่โทรมาหาที่บริษัทแล้วบอกว่าทิโนทัยกับชนิศามา เขาก็จะคงยังไม่รู้

เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาบอกพวกเขาว่าพรุ่งนี้วรินทรถึงจะมีเวลา และยังนัดกันไว้แล้วว่าพรุ่งนี้จะพาวรินทรและกวินกลับบ้านธัมรุจินันท์

ใครจะไปรู้ว่พวกเขารอไม่ได้ พวกเขาอดใจรอไม่ได้ก็เลยมาวันนี้ซะเลย

“ทำไมพวกคุณถึงมาอย่างกะทันหันละ” ทาวัตถอดเสื้อคลุมออก ส่งให้คนรับใช้ข้างๆ และนั่งลงข้างๆวรินทร

ทิโนทัยตีหน้าขรึม จ้องหน้าทาวัตแบบไม่พอใจ ถ้าพวกเราไม่มา นายคิดว่าจะให้พวกเราเจอกวินได้เมื้อไหร่

“พรุ่งนี้” ทาวัตตอบกลับแบบนี้ มองดูสีหนเที่แสดงออกมาของพวกเขาก็รู้สึกชัดว่าพวกเขากำลังพูดว่า พวกเธอไม่รักษาคำพูด

พ่”อกับแม่อยากเจอกวินใจจะขาดแล้ว พวกเรายินดีต้อนรับอยู่แล้ว ไม่ว่าจะตอนไหนก็ได้ทั้งนั้น” วรินทรเอามือแอบดึงเสื้อของทาวัตพร้อมถลึงตาใส่ทาวัต

ทาวัตได้ยินวรินทรเรียกทิโนทัยและชนิศาว่าพ่อแม่ ก็มองเธอด้วยใบหน้าที่ชอบใจมากๆ และแววตาของเขาก็เปล่งประกาย

เขาก้มหัวลงมากระซิบข้างๆหูเธอว่า “พวกเขาไม่ได้รังแกคุณใช่ไหม”

ผู้ชายคนนี้ใจแคบจริงๆ ในใจของวรินทรก็มีความสุขมาก

“ไม่ค่ะ พวกเขาทำดีกับฉันมากๆ พวกเขายังบอกอีกว่าถ้าคุณรังแกฉันเขาจะมาช่วยฉันจัดการกับคุณ” วรินทรเม้มปากและหัวเราะ

ทาวัตเหอะออกมาเบาๆ แล้วค่อยๆเอียงหัว ทันทีหลังจากนั้นก็กัดที่หนูของวรินทรเบาๆ” แล้วแบบนี้เรียกรังแกรึปล่าว”

วรินทรตัวสั่นเบาๆ เธอรีบจับชายเสื้อของเธออย่างแน่น กัดริมปีปากเพื่อหยุดยั้งอาการหน้าแดงของเธอ

“ทาวัต นายรังแกวรินอีกแล้วใช่มั้ย” ชนิศาได้ยินกวินพูดกับเขาด้วยเสียงเบา ก็รีบขาลรับทันที

ทาวัตก็นั่งลงแบบตัวตรงๆ ทำหน้าตาบริสุทธิ์มองทิโนทัย

“ยังมีเด็กอยู่ตรงนี้อีก นายเก็บอาการหน่อยนะ อย่านึกว่าพวกเราไม่รู้นะว่าเมื่อกี้นายรังแกวรินหนะ” ทิโนทัยถลึงตาใส่ทาวัตอย่างเยือกเย็นและตำหนิว่ากล่าว

ทาวัตเม้มปากอย่างบุคคลที่ไม่มีความผิด พร้อมพยักหน้า

วรินทรเห็นทาวัตหงอยแบบนี้ก็ชอบใจ แต่ว่าทำไมคำว่ารังแกที่ชนิศาพูดฟังแล้วรู้สึกอบอุ่นมาก

ทาวัตหันหน้าพร้อมส่งสายตาให้เธอ ทันทีหลังจากนั้นก็ยักไหล่ ความหมายคือ ต่อไปนี้อยู่ต่อหน้าพ่อแม่ก็จะไม่มีความน่าเชื่อถืออีกแล้ว

“ คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง อาหารพร้อมแล้วค่ะ” พี่ลิงเดินมาบอก

“ไปกันเถอะ กวิน เดี๋ยวคุณย่าป้อนข้าวดีมั้”ย ชนิศาอุ้มกวินขึ้นมา เดินไปที่ห้องกินข้าว

“ แต่ว่ากวินกินเองได้ครับ แต่ถ้าคุณยายมีความสุขกวินก็ไม่มีปัญหาครับ” กวินทำหน้าน้อยๆย่นใส่คุณย่า

“กวินเป็นเด็กดีจริงๆ” ชนิศามีความสุขล้นจนยิ้มออกมา พร้อมเอามือบีบหน้าน้อยๆของกวิน

พอกินข้าวกับทิโนทัยและวรินทรเสร็จ ทั้งสองคนก็พากวินออกมา แถมยังจะพากวินกลับไปอยู่ที่บ้านธัมรุจินันท์

ทิโนทัยและชนิศารักและเอ็นดูกวินมาก แทบอยากจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีที่สุดให้กับเขา ดังนั้นวรินทรจึงไม่กังวลแม้แต่น้อย