หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 385

ตอนที่385 เพิ่งรู้ว่าแหวนวงนี้มีประโยชน์ขนาดนี้เลย

ในระหว่างที่คิด วรินทรกำลังเดินเข้าไปที่หน้าเตียง กำลังดูประภาพเอากล่องที่มียา2เม็ด จ้องไปสายตาเขาที่สับสนแล้วรีบเก็บยา แล้วค่อยๆยกคนบนเตียงขึ้น

สายตาวรินทรเต็มด้วยความมึนงงจากนั้นก็สงบสติอารมณ์ตัวเอง

"มษยา ตื่นๆ พี่ชายกลับมาแล้วนะ"

ประภาพพูดด้วยเสียงนุ่มนวลกับคนที่นอนอยู่บนเตียง ค่อยๆตบเลาๆที่หน้าของเธอ

มษยา?

งั้นเขาก็คือ.....

ผ่านไปสักพักแล้ว มษยาที่นอนอยู่บนเตียง กระพริบตา ก่อนที่จะค่อยๆลืมตาขึ้น ตอนเห็นประภาพดีใจจนดึงไปที่แขนของเขา "พี่ชาย พี่กลับมาแล้ว?"

ประภาพแสดงความรักโดยที่ลูบผมเธอที่ยุ่งอยู่ และเปิดกล่องใบนั้นนำเอายา2เม็ดออกมา "มา กินยานี้ก่อน ไม่นานน้องต้องดีขึ้นแน่ "

เวลา มษยามองไปยา2เม็ดนั้นถึงกับหดตัวเลย แต่ไปมองเห็นแววตาที่เป็นห่วงของประภาพ ก็ไม่ลังเลที่จะนำยาเข้าปากและกลืนลงไป

"นี้จะเป็นการกินยาครั้งสุดท้าย ต่อไปเราก็ไม่ต้องพึ่งยาพวกนี้แล้วนะ "หลายปีที่ผ่านมา ประภาพได้โล่งใจกับความรู้สึกผิด หลังจากที่ได้ค่อยดูแลเธอมาตลอด”

มษยา ไสหัว แสดงออกถึงว่าเธอไม่ๆได้สนใจ ในตอนนั้นก็ได้หันหัวมาเห็นเธอเข้า "เธอ .. ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?"

เธอชี้ไปที่วรินทร

วรินทร กระพริบตามองไปที่มษยาและเอ่ยถามอย่างสงสัย "เธอรู้จักฉันหรอ?"

มษยาฟังคำถามจากเธอถึงกับหันไปหาประภาพ แล้วมองดูวรินทร ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมึนงง

“วรินทรขาความจำเสื่อม เพราะฉะนั้นเขาเลยจำเรื่องในอดีตไม่ได้”

"ความจำเสื่อม ?" ตาขอมษยาที่เบิกกว้าง งั้นก็เท่ากับลืมเรื่องราวเมื่อก่อน และคงจำไม่ได้เรื่องที่เธอเคยทำกับเธอ

มษยาโล่งอก ถ้าพี่ชายเธอพูดถึงขนาดนี้ แสดงว่ามันเป็นเรื่องจริง ที่ผ่านมาเวลามองเห็นวรินทร ใจก็โล่งขึ้นเลย

ระหว่างเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ที่จริงเขาคนชอบคนแบลวรินทรมาก ถ้ามีพี่สะใภ้ก็อยากให้เป็นเธอ และไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อมษยา พี่สามารถเป็นพี่สะใภ้หนูได้มั้ย ?"

มษยาถามตรงๆกับวรินทร หลังจากที่เธอถูกลักลอบเอาเอ็นมือไป บวกกับตอนนั้นพรตไม่ให้ยากับเธอ ร่างกายเธอเลยอ่อนแอ และเสียงเบามาก

ถูกคนที่ไม่เคยเห็นหน้าหรือก่อนหน้านี้เคยเจอก็เถอะ จะให้ตอบไปยังไง ที่ให้เธอเป็นพี่สะใภ้ .....

วรินทรรู้สึกว่าโลกนี้วุ่นงายไปหมด

ถ้าว่าประภาพมีน้องสาวด้วย เรื่องนี้ก็น่าตกใจนะ หรือว่าที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะน้องสาวของเขา

“เธอน่าจะรู้จักฉันดี ความสัมพันธ์ฉันกับพี่ชายเธอก็แต่คนรู้จัก”

ความสัมพันธ์ของคนรู้จัก ในประโยคนั้นไม่มีคำว่าเพื่อนเลย

แววตาของประภาพเริ่มหมองมัว ตอนนี้ในใจของเขา เป็นแค่เพื่อนธรรมดา "แค่รู้จัก" หรอ?

"ไม่เป็นไร ยังไงเดี๋ยวความสัมพันธ์ก็พัฒนาได้ เธอจะรู้ได้ไงว่าวันข้างหน้าเธอไม่หลงรักพี่ชายฉัน" มษยาเริ่มยิ้มออกมา

พยายามที่จะทำให้บรรยากาศดีขึ้น

"เอ่อ......"วรินทรไม่นึกเลยว่าเธอจะพูดแบบนี้ออกมา จู่ๆก็มีใบหน้าของปวีณวัช.โผล่เข้ามาปรากฏในสมองเธอ รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ

"เธอความจำเสื่อมไม่เป็นไร พี่ชายฉันเป็นหมอที่เก่งมาก เขาต้องช่วยเธอฟื้นฟูความจำแน่ๆ เธอไม่ต้องเป็นห่วง "

มษยาพูดด้วยความปรารถนาดี แต่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดแทงใจพี่ชายเข้ามาก