หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 388

ตอนที่388 ที่แท้เธอก็รู้ตั้งนานแล้ว

สถานการณ์ต่อมาอย่างเธอกับทาวัตคิดไม่ถึง ประภาพได้นำตัวเธอไป และยังให้ไปพบปะกับชยุต และวางแผนที่จะนำยาพิษใส่ในอาหารของทาวัต

แต่เพราะกล้องจิ๋วกำลังดักฟังและท่าทาง สองคนนั้นไม่ค่อยได้คุยกันเลย จนมาถึงตอนนี้ ทั้งหมดมันขึ้นอยู่ที่ความไว้วางใจ

ขณะที่ประภาพกำลังมองผ่านกล่องจิ๋วนั้น

มษยาอารมณ์เสียอยู่ก็พูดขึ้นมาว่า "พี่ พวกเราต้องไปจากที่นี้มั้ย?"

เป็นเวลาหลายปีที่ ประภาพไม่เคยจจนมุมแบบนี่ ด้วยที่ตนเองกองกำลังคืนอำนาจตัวเองอย่างลับๆรอให้ชยุตกลับมาใช้โอกาสนี้เล่นงาน

แต่ดูเหมือนว่า ตอนนี้ชยุตจะไม่มีวันได้ออกมาแน่ๆ

"ไม่" ประภาพมองไปที่ วรินทร จากจอที่สะท้อนภาพออกจากกล้องจิ๋วอย่างหัวเสีย

วรินทร มองไปที่ ชยุต

คนคนนี้ ทำไมถึงได้หน้าด้านแบบนี้!!

"ทาวัต เอาเขาโยนลงไปทะเลเป็นอาหารฉลามดีมั้ย ?" วรินทรพูดกับทาวัตด้วยเสียงที่ไม่มีเยื่อใย จากปากเรียวเล็กนี้ สายตาก็จ้องไปที่ชยุต

"ไม่ต้องโยนไปที่ทะเลหรอก ในบ้านก็พอ" ทาวัตยิ้มเบาๆ ในสวนก็มีสระน้ำที่เลี้ยงลูกฉลามอยู่สองตัว

"......" วรินทรกัดริมฝีปาก เธอพูดไปอย่างงั้น จะไปมีได้ไง

ชยุตดูพวกเขากำลังพูดถึงความตายของเขา โหโมขึ้นหัว เรียกคนมา ชี้ไปทางวรินทรกับทาวัต "จับพวกมันไว้ ไม่ว่าจะจับเป็นหรือจับตาย"

เขาใส่แหวนลับไว้ มีบางคนที่ทำตามคำสั่งเขา

"ทาวัต รีบให้คนของคุณช่วย" พูดไปก่อนที่ตัวเองได้ไปหลบอยู่หลังทาวัต

"กลัวอะไร ดูสามีเธอไว้ดีๆนะ"

ทาวัตมองไปที่คนพวกนั้น ขยับหัวไหล่ ยิ้มมุมปาก ไม่ได้กังวลอะไรเลย

วรินทร ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้

คนพวกนี้ที่ ชยุต พามาเจ็ดคน ต่อทาวัตคนเดียว เขามีความมั่นใจว่าจะต้องชนะ

แต่ว่าทาวัตเป็นใคร ? ไม่มีใครอยู่สายตาของเขาเลย ถึงจะสู้ด้วยหมัดเปล่าๆ ก็ไม่สะเทือนเขา

วรินทร เฝ้ามองอยู่ข้างๆ ใจเต้นแรงเหมือนจะทะลักออกมา กุมมือแน่น และมองไปอย่างใจจดใจจ่อ

ในเวลาไม่ช้า ทาวัตก็ได้ล้มทั้งเจ็ดคนโดยใช้แรงไปแค่นิดเดียวเอง

ชยุตหน้าเสียเลย คนของเขาตั้งเจ็ดคนยังสู้คนเดียวไม่ได้? มีประโยชน์อะไร?

ชยุตรู้ว่าตัวเป็นอย่างดีจึงได้สั่งคนที่อยู่ในเตาเอาปืนเล็งไปที่พวกเขา

"ฉันเคยบอกแกไปแล้วว่าถ้าทำอะไรตระกูลน่าจะบ้าน... แต่ก็จะต้องเสียใจทีหลัง" ขนุนมองไปเหตุการณ์และหัวเราะอย่างสาแก่ใจ เพียงแค่เค้าสั่งเคยให้คนยิ่ง

"ใช่เหรอ ?" ทาวัตยิ้ม ดูไปที่ชยุต แววตาที่กำลังหัวเราะที่เขาไม่เจียมตัวเอง