หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 389

ตอนที่389 สุดท้ายกวินแหละที่ฉลาด

สีหน้าของชยุตเริ่มเปลี่ยน เหมือนไฟที่กำลังลุกเต็มหน้า แต่ไม่มีที่ระบาย

"ฉันเคยพูดหรอ ว่าฉันไม่รู้?"

วรินทรใช้แววตาที่สบายใจมอง ไปยังชยุตที่กำลังหมดหนทาง นี้แค่เพียงเริ่มต้นเท่านั้น สิ่งที่เขาทำกับแม่เธอ เธอจะค่อยๆคิดบัญชีกับเขา

"นางสารเลว!" ชยุตกัดฟันจ้องไปที่เธอ ตอนนี้ไม่มีทางออก เพราะตอนที่เขามาได้พาคนอีกครึ่งหนึ่งของเขากลับไปที่ประจำการ แต่ลืมเหลือคนๆว้ให้กับตัวเอง ทาวัต ยิ้มเยาะ กับแววตาที่กำลังเสียดสี

ชยุตล้มเหลว เพราะว่าการล้มเหลวครั้งเขาได้มั่นใจเกินเหตุ ถ้าสมมติวันนี้เขากับประภาพร่วมมือกัน ก็ยังมีโอกาสที่จะชนะ เพราะประภาพมีความรอบคอบและเก่งมากกว่าเสือแก่ตัวนี้ซะอีก

ที่วันนี้ ชยุตได้แหวนวงนี้ไป ก็มาจากประภาพที่ใช้วรินทรเข้าไปขโมย เขาสามารถทำให้คนอื่นจับไม่ได้ มันก็แสดงว่าเขามีความเก่งและความสามารถมาก

ที่จริง ชยุตมีไผ่ที่ใหญ่ที่สุด ก็คือประภาพ แต่ไม่ใช่แหวนลับนั่น

จะโทษ ก็โทษเขาที่คิดผิด ที่ใช้งานประภาพเสร็จ ก็ไม่ใช้เขาอีกเลย

"เก็บมันมา" ทาวัต บอกสั่งกับลูกน้อง ก่อนที่จับเอามือใหญ่ของเขาไปลูบมือวรินทรอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน

ชยุตรีบไปที่ประตูเพื่อที่วิ่งหนี หลังจากที่ได้ยินเสียงสั่งการของทาวัต 。

เวลานี้ ประตูก็ได้เปิดออกจากข้างนอก

"พี่ลิง ทำไมข้างนอกถึงมีคน?" ทาวัตพูดขึ้นพร้อมด้วยความสงสัย คฤหาสน์ของทาวัตใหญ่มาก ยัฃมีคนใช้ที่ทำความสะอาดจากข้างนอก นอกจากนี้ยังมีคนเดินลาดตะเวน

แต่ทำไมวันนี้ไม่มี ทำไมเงียบแบบนี้ คนสักคนก็ไม่มี ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสงสัย

ทีนาร์ชนชนเข้ากับชยุต ชยุตเคยพบเจอ ทีนาร์. รู้ว่าเธอคือคุณหนูตะกูลนี้ ในสมองงก็คิดได้ทันที ก่อนที่จะรีบตรงไปหาของทีนาร์จับเธอ และใช้ปืนจ่อไปที่หัวของเธอ

ตอนนั่นคนที่จะจับตัวชยุตเห้นเขากำลังจับทีนาร์ เป็นตัวประกัน รับหยุดชะงักลง และมองไปที่ทาวันเพื่อฟังคำสั่ง

หัวใจของทาวัตกับวรินทร เสียง"ตึกตัก" ออกมา นึกว่าไม่ถึงมาก่อนว่าทีนาร์จะเข้ามาในตอนนี้

กวินอยู่บ้านพ่อแม่เขา ก็คือไม่อยากอยากให้เห็นเหตุการณ์แบบนี่ แต่กลับเป็นทีนาร์แทน

ทีนาร์ถูกชยุตเอามือลัดที่คอเธอ หน้าตาที่เริ่มซีด ส่วนมือที่ถือของมา ของก็ หล่นไปที่พื้น

เขาก็แค่อยากเข้ามาหาวรินทร มากระชับความสัมพันธ์ แต่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้

"อย่าเข้ามานะเรียกลูกน้องคุณออกไป!" ชยุต ได้เอาปืนจ่อเข้าไปขม่อมของ

ทีนาร์พูดอย่างไม่แกร่งกลัว

ทีนาร์ตกใจจนขาอ่อน และมองไปที่ทาวัตอย่างหวั่นกลัวและขอความช่วยเหลือ

ทาวัตคิ้วเริ่มตก ก่อนที่จะสั่ง " ถอยกลับไป "

คนพวกนั้นรับถอยกลับ

ใบหน้าชยุตที่เต็มไปด้วยความพอใจ ถอดหายใจออก ว่าไปพระเจ้าต้อง อยู่ ข้างเขามีตัวประกันอยู่ในมือเค้าคงไม่ต้องกลัวทาวัตว่าจะทำอะไรเขา

"ตอนนี้รีบหารถให้ฉัน แล้วก็เงินสดอีกสิบล้าน พาฉันออกไปจากที่นี่! " ชยุตยื่นคำขอไป ขอแค่เขาออกไปจากที่นี่ เขาก็จะสามารถหาวิธีกำจัดทาวัตได้แล้ว พอเค้ามีแหวนลับอยู่ เขาจะ กลัวไปทำไมล่ะ?

ตอนนั้น เธออยากปารองเท้าใส่ผู้ชายหมาบ้า?

วรินทรกำมือแน่ทั้งสองข้าง ห่อนที่จะหันไปมองทาวัต ถ้าปล่อยชยุตไปตอนนี้ ก็จะจับตัวได้ยากแล้ว แต่สถานการณ์แบบนี้ ชีวิตของทีนาร์สำคัญกว่า

"ฉันจะนับถึงสาม พวกคุณไม่ทำตาม ฉันก็ยิงนางนี้ทันที!" ชยุตดึงผมทีนาร์อย่างบ้าคลั่ง บังคับให้ยกหัวเธอขึ้น เพื่อจะให้พวกเขาได้ดูสภาพของทีนาร์

"พี่ชาย ช่วยน้อง...." ทีนาร์ มองไปที่ทาวัต ด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีแรง คอที่ถูกแขนชย รัดอย่างแน่น หายใจไม่ออก

"ได้ ฉันรับปากแก" คิดแล้วทาวัตก็สั่งให้ให้คนไปขับรถในโรงรถออกมา ส่วนอีกคนก็ไปนำเงินสดสิบล้านออกมา

ตาของทีนาร์เริ่มแดงก่ำ ยิ่งเป็นคุณหนูของตะโกนถูกเลี้ยงอย่างถนอมตั้งแต่เล็ก

สิ่งที่เธอเจอและน่ากลัวที่สุดสำหรับเธอคือ การถูกจับให้ค้างไว้ที่ห้องรายวันนอกจากวันนั้นก็ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้อีกเลย

เธอกลัวมากเธออายุยังน้อยเธอยังไม่ได้บอก มองชอบปกเกศเลย ยังไม่ได้กระชับความสัมพันธ์กับวรินทร์เธอจะตายตอนนี้ไม่ได้

ชยุต เริ่มปล่อยมือจากหัวของ... แต่ยังถือปืนชี้ไปกระหม่อมที่ของเธอและสำรวจดูรอบๆ

ผ่านไปประมาณ 15 นาทีคนใช้สองคนนั้นก็กลับมาพร้อมกับกล่องและคุณแจรถให้ทาวัต

"สิ่งที่ คุณต้องการอยู่ที่นี่รถอยู่ข้างนอก ตอนนี้ก็ปล่อยน้องฉันได้แล้ว"

ชยุตเริ่มระวังตัวขึ้น และไม่ได้เข้าไปเอา ก่อนที่จะพูดขึ้นมา "เปิดกล่อง ฉันจะตรวจสอบ"

กล่องถูกเปิดออก ในนั้นมีแต่เงินสดสิบล้าน

ชยุตมองไป ก่อนที่จะเดินไปพร้อมกับทีนาร์ มือในปืนก็ไม่ปล่อย ให้ทีนาร์ เอามันขึ้นมา

ในระหว่างที่ชยุตกำลังหยิบกล่อง ทาวัต

รีบไปตรงหน้าชยุต และใช้ขาเรียวยาวแตะๆปที่ข้อมือเขา จนปืนได้หล่นจากมือเขาไป

ชยุตตะโกนออกมาอย่างตกใจ ก่อนที่จะใช้แรงทั้งหมดพลักทาวัตออก แล้วหันไปประตูทางออก

"ตาม " ทาวัตรีบออกคำสั่ง

ชยุตวิ่งออกจนอกคฤหาสน์ ซึ่งก็เห็นรถจอดอยู่จริงๆด้วยรีบขับรถออกจากที่นั่น

เค้าขับเร็วมากแบบไม่คิดชีวิตเพราะกลัวคนข้างหลังที่ตามมาจะตามทัน

ส่วนคฤหาสน์นี้ใหญ่มากรอซื้อช่วงเค้าถึงขับมาถึงหน้าประตู ประตูเหล็กที่ติดไว้ถ้าสมมุติขับออกไปขนของถ้าวันตรงตามมาแน่

ชยุตกัดฟันคิดอะไรได้ไม่มากแล้วเพราะตอนนี้ชีวิตสำคัญสุด ก็คงต้องขับรถพุ่งออกไปอย่างเร็ว

ครื้ด ครื้ด ——

เสียงรถดังขึ้น ในตอนนั้นชยุตเตรียมที่จะพุ่งออกไป แต่รถกลับไม่ขยับเลย

ลดกระจกลง ล้อรถรูกลมๆเล็ก และมันก็คือรอยของลูกกระสุน

ใครกัน?

ชยุตหันหลังไปมอง ในเวลาสั้นๆนั่นรถมี่วิ่งตามไม่ทันเขา ก็เพราะว่ามันเป็นกับดัก

"ฉันถึงได้บอกไง ว่าคนชั่วแบบเนี่ย ต้องอ่อนข้อให้ไม่ได้"

เสียงที่นุ่มนวล และบรรยากาศที่เยือกเย็น ทำให้คนข้างหลังถึงกับหนาว

"สุดท้ายก็กวินน้อยที่ฉลาดสุด รู้ว่าต้องมาดักรอที่นี้ " เอ พูดขึ้นมา มองไปใบหน้าที่ภูมิใจของกวินน้อยที่น่าหมั่นเขี้ยว