หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 408

ตอนที่408เขาอดทนมานานเกินพอแล้ว

ทว่าทาวัตที่ยืนอยู่ด้านนอกก็ไม่ได้รับรู้เลยว่าวรินทรยัยตัวแสบเเล้งน้ำใจเผลอหลับไปเรียบร้อยเเล้ว

เขาลองเคาะๆประตูอยู่หลายทีก็ไม่มีเสียงสัญญาณตอบรับใดๆกลับมา

สงสัยคืนนี้คงจะเข้าไม่ได้เเล้วล่ะมั๊ง

เเล้วจะทำไงล่ะทีนี้？หรือต้องไปนอนห้องพักสำหรับแขก？

ตลกละเมียนอนอยู่ในห้องนอนเเต่เขากลับต้องไปนอนที่ห้องพักสำหรับแขกอย่างงั้นรึ？

โชคดีที่เขายังมีกุญแจสำรอง

ทาวัตรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมากที่ได้เตรียมพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเอาไว้เขาก็เลยทำสำรองขึ้นมาอีกชุดหนึ่งไงล่ะได้ใช้ซะที

——

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อวรินทรได้เห็นผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆตัวเองภูเขาไฟในใจเธอก็เริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง

เธอรีบกระโดดลงจากเตียงในทันทีทันใดก่อนจะดึงผ้าห่มเปิดออก"นายทาวัต！นี่นายเข้ามาจากทางไหนกันเนี่ย！"

กุญแจสำรองเธอก็เอาเก็บไปแล้วนี่นาเเต่นี่มันก็กี่วันมาแล้วทำไมทุกๆเช้าตื่นขึ้นมาเธอก็อยู่ในอ้อมแขนเขาทุกวันเลย？

เธอไม่เชื่อเรื่องภูตผีก็เลยไปถามเอากับพี่หลิงซึ่งพี่หลิงก็ยืนยันเป็นมั่นเหมาะเเล้วว่ากุญแจสำรองมีเเค่ชุดเดียว

ถ้างั้นจะเข้ามาได้ยังไง？

"นี่คุณเลิกเล่นได้เเล้วนี่มันยังเช้าอยู่เลยมานอนต่อเหอะ"ทาวัตลุกขึ้นคว้ามือเธอเอาไว้ก่อนจะดึงตัวเธอลงมานอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เขาหลับตาลงอีกรอบเอาหน้าถูๆไปบนหัววรินทรสูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของเธอเริ่มเข้าสู่ภาวะสงบเงียบอีกครั้ง

แต่วรินทรยังหลับไม่ลงเธอกัดฟันจ้องมองไปที่เขาเเต่เขาไม่ได้รับรู้เลยแม้เเต่น้อยยังคงนอนกอดเธอฝันหวานอยู่อย่างนั้น

"ทาวัต！"วรินทรกัดฟันกรอดๆเรียกชื่อเขาช้าๆชัดๆทีละคำถ้าหากไม่ได้ถูกเขากอดเอาไว้เเน่นแบบนี้เเล้วล่ะก็เห็นทีว่าเธอคงได้ออกเเรงกัดเข้าให้ที่คางเขาสักที"คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ทาวัตไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองเธอยังคงนอนนิ่งหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถรบกวนเขาได้

วรินทรแทบจะกระอักเลือดอยู่เเล้วเธอโกรธจนเลือดขึ้นหน้า结果他睡得倒是香！

"ถ้าไม่อธิบายให้ฉันเข้าใจต่อไปไม่ต้องเข้ามานอนในห้องฉันเลยนะ！"วรินทรเอื้อมมือออกไปหยิกเข้าที่เอวของทาวัตเเต่ก็โดนเขากอดรัดจนแน่นขึ้นไปอีกเธอพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา

เธอต้องเข้มเเข็งให้มากกว่านี้อย่ามัวแต่ไปมัวเมาหลงเสน่ห์เขาพอลืมเรื่องที่จะไปคิดบัญชีเขาที่โรงเเรมนั้นได้เเล้วคืนก่อนยังจะมีเรื่องที่เขาแอบคุยวีดีโอคอลกับผู้หญิงเข้ามาใหม่อีก！

"อธิบายอะไร？"ทาวัตพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำพร้อมกับท่าทางที่ดูเหมือนคนขี้เกียจตื่นนอนในตอนเช้าเเต่ก็ยังเซ็กซี่จนเกือบจะทำให้ความกล้าหาญที่เธออุตส่าห์รวบรวมขึ้นมาได้ต้องพลันมลายหายไปเพราะความเคลิบเคลิ้มซะแล้ว

ไม่ได้ไม่ได้ไม่ได้จะไปหลงเสน่ห์อันยั่วยวนของเขาแบบนี้ไม่ได้！

"บอกความจริงฉันมาให้หมดเลยนะผู้หญิงคนนั้นที่เจอที่โรงเเรมเเล้วก็ผู้หญิงที่คุยวีดีโอคอลกับคุณคืนนั้นด้วยสรุปแล้วพวกเธอเป็นใคร？"ในใจลึกๆของวรินทรเธอก็ไม่เชื่อหรอกว่าทาวัตจะคิดนอกใจเธอ

เพราะถ้าเขาคิดจะนอกใจเธอจริงๆเมื่อห้าปีก่อนที่เธอเเยกกับเขาเขาก็น่าจะทำไปแล้วไม่มามัวรอจนเธอกลับมาหรอก

เเต่เมื่อนึกไปถึงคืนนั้นที่คุยกันเสียงอ่อนเสียงหวานเธอก็ยิ่งรู้สึกหึงเขาขึ้นมาทันที

วรินทรตัวอ่อนปวกเปียกฟุบตัวลงนอนไปบนเตียงริมฝีปากที่กำลังบวมแดงเผยอหอบหายใจแม้เเต่จะออกแรงกระดิกนิ้วเธอยังรู้สึกว่าปลายนิ้วเธอช่างไม่มีเรี่ยวแรงเอาซะเลย

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำระยะเวลาสองเดือนตั้งเเต่ที่เธอเริ่มตั้งท้องอ่อนๆเขาเข้าไปในห้องน้ำไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบเเล้ว……

สมน้ำหน้าอยากปิดบังฉันดีนัก！

วรินทรหันไปทางประตูห้องน้ำทำหน้าล้อเลียนใส่กว่าเธอจะเริ่มมีเเรงฟื้นคืนกลับมานี่ก็ไม่ง่ายเลยจากนั้นเธอก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าของเธอไว้พยายามสะกดจิตตัวเองให้หลับไปให้ได้

——

เผลอแป๊บเดียวก็ผ่านมาครึ่งเดือนแล้ววรินทรมีอาการแพ้ท้องอย่างหนักจนแทบจะกินอะไรไม่ได้หลักๆที่พอจะกินได้ก็มีเเค่ผลไม้รสเปรี้ยวทาวัตก็อยู่ข้างๆคอยดูเธอไม่ห่างเวลาเห็นเธออาการแย่ๆเขาก็แทบอยากจะเป็นแทนเธอ

ผ่านไปอีกครึ่งเดือนอาการแพ้ท้องของวรินทรค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆใบหน้าซีดๆก็กลับมามีเลือดฝาดเหมือนปกติเพราะมีเเม่ของทาวัตที่คอยดูเเลเธอเป็นอย่างดีจนตอนนี้เธอเริ่มจะมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเเละยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้นด้วย

เมื่อเข้าเดือนที่สามจู่ๆก็มีเรื่องเกิดขึ้น

วันหนึ่งเมื่อวรินทรตื่นขึ้นมาจากนอนกลางวันพอเธอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเบื้องหน้ามีแต่ความมืดมิดงุนงงอยู่ครู่หนึ่งถึงได้รู้ว่าตาเธอโดนปิดเอาไว้

เธอยื่นมือออกมาเตรียมจะดึงสิ่งที่ปิดตาเธออยู่ออกเเต่กลับถูกมือเล็กๆนุ่มๆคู่หนึ่งมาคว้ามือเธอเอาไว้"อย่าขยับ"

วรินทรใจเต้น"ตึกตักๆ"นี่มันเสียงของทีนาร์เธอต้องการอะไร？

"นี่เธอจะทำอะไร？"น้ำเสียงของวรินทรแฝงด้วยความกังวลใจก่อนจะรีบเอามือมาปิดป้องที่ท้องตัวเองเอาไว้

"เธอวางใจเหอะฉันน่ะทำใจรับได้เเล้วว่าเธอเป็นพี่สะใภ้ของฉันฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกเเล้วฉันก็เเค่มาที่นี่เพื่อมาพาเธอไปที่แห่งหนึ่ง"ทีนาร์พูดกับเธออย่างอารมณ์ดีเมื่อทีนาร์ได้เห็นท่าทางที่วรินทรยกมือมาปกป้องท้องตัวเองไว้ก็เผลอยิ้มออกมา