หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 408

ตอนที่408เขาอดทนมานานเกินพอแล้ว

ทว่าทาวัตที่ยืนอยู่ด้านนอกก็ไม่ได้รับรู้เลยว่าวรินทรยัยตัวแสบเเล้งน้ำใจเผลอหลับไปเรียบร้อยเเล้ว

เขาลองเคาะๆประตูอยู่หลายทีก็ไม่มีเสียงสัญญาณตอบรับใดๆกลับมา

สงสัยคืนนี้คงจะเข้าไม่ได้เเล้วล่ะมั๊ง

เเล้วจะทำไงล่ะทีนี้？หรือต้องไปนอนห้องพักสำหรับแขก？

ตลกละเมียนอนอยู่ในห้องนอนเเต่เขากลับต้องไปนอนที่ห้องพักสำหรับแขกอย่างงั้นรึ？

โชคดีที่เขายังมีกุญแจสำรอง

ทาวัตรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมากที่ได้เตรียมพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเอาไว้เขาก็เลยทำสำรองขึ้นมาอีกชุดหนึ่งไงล่ะได้ใช้ซะที

——

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อวรินทรได้เห็นผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆตัวเองภูเขาไฟในใจเธอก็เริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง

เธอรีบกระโดดลงจากเตียงในทันทีทันใดก่อนจะดึงผ้าห่มเปิดออก"นายทาวัต！นี่นายเข้ามาจากทางไหนกันเนี่ย！"

กุญแจสำรองเธอก็เอาเก็บไปแล้วนี่นาเเต่นี่มันก็กี่วันมาแล้วทำไมทุกๆเช้าตื่นขึ้นมาเธอก็อยู่ในอ้อมแขนเขาทุกวันเลย？

เธอไม่เชื่อเรื่องภูตผีก็เลยไปถามเอากับพี่หลิงซึ่งพี่หลิงก็ยืนยันเป็นมั่นเหมาะเเล้วว่ากุญแจสำรองมีเเค่ชุดเดียว

ถ้างั้นจะเข้ามาได้ยังไง？

"นี่คุณเลิกเล่นได้เเล้วนี่มันยังเช้าอยู่เลยมานอนต่อเหอะ"ทาวัตลุกขึ้นคว้ามือเธอเอาไว้ก่อนจะดึงตัวเธอลงมานอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เขาหลับตาลงอีกรอบเอาหน้าถูๆไปบนหัววรินทรสูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของเธอเริ่มเข้าสู่ภาวะสงบเงียบอีกครั้ง

แต่วรินทรยังหลับไม่ลงเธอกัดฟันจ้องมองไปที่เขาเเต่เขาไม่ได้รับรู้เลยแม้เเต่น้อยยังคงนอนกอดเธอฝันหวานอยู่อย่างนั้น

"ทาวัต！"วรินทรกัดฟันกรอดๆเรียกชื่อเขาช้าๆชัดๆทีละคำถ้าหากไม่ได้ถูกเขากอดเอาไว้เเน่นแบบนี้เเล้วล่ะก็เห็นทีว่าเธอคงได้ออกเเรงกัดเข้าให้ที่คางเขาสักที"คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ทาวัตไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนองเธอยังคงนอนนิ่งหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถรบกวนเขาได้

วรินทรแทบจะกระอักเลือดอยู่เเล้วเธอโกรธจนเลือดขึ้นหน้า结果他睡得倒是香！

"ถ้าไม่อธิบายให้ฉันเข้าใจต่อไปไม่ต้องเข้ามานอนในห้องฉันเลยนะ！"วรินทรเอื้อมมือออกไปหยิกเข้าที่เอวของทาวัตเเต่ก็โดนเขากอดรัดจนแน่นขึ้นไปอีกเธอพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดออกจากอ้อมแขนของเขา

เธอต้องเข้มเเข็งให้มากกว่านี้อย่ามัวแต่ไปมัวเมาหลงเสน่ห์เขาพอลืมเรื่องที่จะไปคิดบัญชีเขาที่โรงเเรมนั้นได้เเล้วคืนก่อนยังจะมีเรื่องที่เขาแอบคุยวีดีโอคอลกับผู้หญิงเข้ามาใหม่อีก！

"อธิบายอะไร？"ทาวัตพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำพร้อมกับท่าทางที่ดูเหมือนคนขี้เกียจตื่นนอนในตอนเช้าเเต่ก็ยังเซ็กซี่จนเกือบจะทำให้ความกล้าหาญที่เธออุตส่าห์รวบรวมขึ้นมาได้ต้องพลันมลายหายไปเพราะความเคลิบเคลิ้มซะแล้ว

ไม่ได้ไม่ได้ไม่ได้จะไปหลงเสน่ห์อันยั่วยวนของเขาแบบนี้ไม่ได้！

"บอกความจริงฉันมาให้หมดเลยนะผู้หญิงคนนั้นที่เจอที่โรงเเรมเเล้วก็ผู้หญิงที่คุยวีดีโอคอลกับคุณคืนนั้นด้วยสรุปแล้วพวกเธอเป็นใคร？"ในใจลึกๆของวรินทรเธอก็ไม่เชื่อหรอกว่าทาวัตจะคิดนอกใจเธอ

เพราะถ้าเขาคิดจะนอกใจเธอจริงๆเมื่อห้าปีก่อนที่เธอเเยกกับเขาเขาก็น่าจะทำไปแล้วไม่มามัวรอจนเธอกลับมาหรอก

เเต่เมื่อนึกไปถึงคืนนั้นที่คุยกันเสียงอ่อนเสียงหวานเธอก็ยิ่งรู้สึกหึงเขาขึ้นมาทันที