หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 425

ตอนที่ 425 แผ่นหลัง คุ้นจัง

หนึ่งวันผ่านไป คาร่าก็ยังไม่ผ่อนคลาย เพราะว่าช่วงนี้บริษัทเอวิชั่นเริ่มเปิดตัวโปรเจ็คใหม่ ดังนั้นทั้งบริษัทจึงยุ่งมาก คืนนี้ยังต้องทำงานล่วงเวลา ทำให้คาร่าอยากเอนตัวขอร้องความผ่อนคลาย

สุดท้ายก็ได้เวลาเลิกงานตอนเย็น คาร่าปิดคอมพิวเตอร์แล้ว ติดตั้งรหัสผ่านจากนั้นก็นำเอกสารสำคัญเข้าไปในตู้เซฟมีรหัสผ่าน ตู้เซฟภายนอกล็อคด้วยลายนิ้วมือ ภายในล็อคด้วยรหัสผ่าน ไม่อาจเปิดได้ง่าย และประตูห้องทำงานของเธอก็ถูกสร้างขึ้นโดยเฉพาะ นอกจากเวลาทำงานเขาจะปลดมันออก ไม่อย่างนั้นก็เข้าไม่ได้

พิสูจน์ได้ว่าโปรเจ็คครั้งนี้มีความสำคัญเพียงใด ห้ามผิดพลาดเด็ดขาด

คาร่าหยิบกระเป๋าแล้วออกจากห้องทำงานไป บอกพวกเลขาด้านนอกว่าเลิกกงานแล้วจึงเดินออกไป

ทัตดาทั้งวันถูกยุให้ทำนู่นทำนี่จนเหนื่อยล้าอยากเอนกาย เธอทำงานแปลกๆแบบนี้ตอนไหน? มือเธอเดิมทีมีไว้เล่นเปียโนนะ มีสิทธิ์อะไรมาใช้ให้เธอชงกาแฟ ซื้ออาหารกลางวัน หรือปริ้นท์เอกสาร?

คิดๆอยู่ทัตดาก็รู้สึกไม่พอใจ เห็นทุกคนไปหมดแล้ว และไม่มีใครมาตะโกนใส่ตน สายตามองไปที่ประตูบานนั้นของห้องผู้จัดการใหญ่ ตอนนี้โทรศัพท์มือถือก็สั่นขึ้นมา

ทัตดาหันสายตากลับมา ก็เห็นว่าเป็นข้อความที่นรชัยส่งมาให้ ที่แท้เขาก็รอเธออยู่ด้านล่างมารับเธอกลับบ้าน

ทัตดาอดจะบ่นไม่ได้ หยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปด้านนอก ไม่นานก็ถึงข้างล่าง เห็นนรชัยที่กำลังพิงข้างรถโรลส์รอยซ์สีเงินอยู่

“นรชัย~” ทัตดาก็เปลี่ยนไปจากความโกรธเมื่อครู่ ราวกับเป็ผีเสื้อตัวหนึ่งบินไปหาข้างกายนรชัย อาจจะเพราะเห็นคาร่ากำลังออกมาจากประตูอีกด้าน ตั้งใจจุ๊บแก้มนรชัยสักหน่อย

นรชัยไม่ได้ใส่ใจ แล้วก็เอื้อมมือไปรับกระเป๋าในมือเธอมาอย่างเป็นธรรมชาติ “ทำงานวันแรกเป็นยังไงบ้าง? งานหนักไหม?”

คาร่าที่เดินมาได้ยินคำพูดของนรชัยในใจก็อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยันหนึ่งประโยค ไม่ชอบทำงานหนักแล้วจะพาแฟนมาทำอะไร? ให้อยู่ในสายตาตนไม่ดีกว่าหรือ?

เธอกำลังจะเดินไปที่รถตัวเอง ทัตดาก็เปิดปากพูด “ไม่หนักเลย เพราะว่ามีคาร่าคอยดูแลฉันน่ะ มีเธอแล้วฉันจะกลัวอะไร?”

ทัตดาตั้งใจพูดมันออกมา เพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอพูดมันตอนนี้ นรชัยจะต้องให้เธอดูแลเธอแน่นอน ถึงตอนนั้นคาร่าแม้ว่าจะไม่ดูแลเธอ และก็ไม่มองหน้านรชัยด้วยว่าจะทำอย่างไรกับเธอ

ฝีเท้าคาร่าหยุดลงเล็กน้อย จากนั้นก็หันขางไปมองทัตดา ก็เห็นใบหน้าเธอที่เผยรอยยิ้มภูมิอกภูมิใจออกมา

“คาร่า ผมขอบคุณแทนทัตดาด้วยนะ ทัตดาทำงานครั้งแรกไม่มีประสบการณ์ ทำอะไรไม่ดีก็หวังให้คุณให้อภัยเธอ” คำพูดของนรชัยนั้นพูดอย่างเอาใจใส่ คิดถึงทัตดาในทุกๆเรื่อง

แต่คาร่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกหงุดหงิดในใจ ไม่ได้หงุดหงิดนรชัยที่ปกป้องทัตดา แต่หงุดหงิดใบหน้าภูมิใจของทัตดา

“ให้อภัยไม่ได้หรอก แค่เธอทำตามหน้าที่ ทำงานที่ได้รับมองหมายก็พอแล้ว” คาร่ายกริมฝีปากพูดเรียบๆ สบสายตานรชัยอย่างเมินเฉย คนฉลาดอย่างนรชัยก็มองสายตานี้ไม่ออก

แอบรักกับชอบนั้นไม่เหมือนกัน แอบรักนั้นไม่เห็นแสงไฟ ตัดสินว่าจะให้รู้ไม่ได้ ทุกคนที่เข้าใจการแอบรัก จะต้องปิดบังตนเอง

และคาร่าก็ปิดบังมหลายปี ถ้าเขาไม่อยากให้นรชัยรู้ นรชัยก็ไม่อาจรู้อย่างแน่นอน

แม้แต่ทัตดาก็ประหลาดใจ หรือว่าคาร่าจะ......ไม่ได้ชอบนรชัยแล้ว? ไม่อย่างนั้นทำไมถึงปฏิเสธคำขอของนรชัย?

“ประธานคาร่า ไฟล์งานที่ร่วมมือกับบริษัทอะแวร์จู่ๆก็ถูกระงับลงชั่วคราว ท่านประธานให้ท่านดูหน่อยค่ะ” คาร่าเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นผู้ช่วยรีบเข้ามาบอกเธอ

“เกิดอะไรขึ้น?” ถูกระงับลงชั่วคราวได้อย่างไร?

“พื้นที่นั้นตอนแรกมันถูกป้องกันให้ย้ายออกเพราะจะถูกรื้อถอน สุดท้ายพวกเราก็เปิดขายมันอย่างกดดัน ทำให้ผู้ที่อาศัยไม่พอใจ ก็เลย......”

คาร่าพยักหน้า เอาของตัวเองจัดเข้ากระเป๋า “ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปดูเดี๋ยวนี้”

“ฉันจะไปกับท่านด้วย” ผู้ช่วยก็ยังไม่วางใจ คาร่าเป็นผู้หญิงคนเดียว ผู้อาศัยพวกนั้นอยู่ในสถานการณ์ที่เสียผลประโยชน์ อาจจะพูดอย่างไม่มีเหตุผล

คาร่าไม่ได้ต่อต้าน พาผู้ช่วยไปด้วย

เมื่อจะถึงเวลากลางวันคาร่ากับผู้ช่วยก็ยังไม่กลับมา ในที่สุดก็ถึงเวลาทานข้าว แผนกเลขาก็ทะยอยออกจากห้องทำงานไปทานข้าวที่ร้านอาหาร ทัตดายังซบอยู่กับโต๊ะไม่ได้ขยับตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่กี่วันมานี้เธอกับคนในแผนกเลขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน บางคนก็ถามเธอว่าป่วยหรือเปล่า

ใบหน้าทัตดาดูซีดเซียว แล้วส่ายศีรษะให้กับพวกเขา “พวกคุณไปทานข้าวกันเถอะค่ะ ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อยเท่านั้น ตอนกลับมาพวกคุณช่วยซื้อมาฝากฉันหน่อยนะคะ”

“โอเค งั้นพวกเราไปก่อนนะ จะซื้อกลับมาฝาก”

ทัตดาพยักหน้าอย่างอ่อนแรง ซบลงที่โต๊ะ สุดท้ายก็รอได้ยินเสียงปิดประตูลง ก็นั่งขึ้นมา วิ่งไปที่ข้างประตูเพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีคนด้านนอก ก็วางใจ