หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 55

ตอนที่ 55 งานออกแบบหายไป

คนที่ห้ามไปมีปัญหาด้วย? ทวิติยาหัวเราะกะทันหัน

ฟังขึ้นมาแล้วรู้สึกอันตรายเนาะ แต่เธอไม่กลัว

เธอจะรอดู ผู้หญิงคนนี้ที่ห้ามมีปัญหาด้วยเป็นอะไรกับทาวัตกันแน่ ทำไมจะมีปัญหาด้วยไม่ได้

วรินทรวิ่งตามทาวัตที่อยู่ข้างหน้า สองมือจับตรงเอว หอบเล็กน้อย พอแล้วจริงๆ เอาโบนัสมาขู่เธอทุกครั้ง คือมั่นใจว่าเธอต้องตามออกมา

“ประธานทา ไหนๆคุณก็ว่างขนาดนี้ก็กลับไปดูๆเอกสารอะไรงี้ก็ได้ เรื่องส่วนตัวของลูกน้องไม่จำเป็นต้องมายุ่งก็ได้

“ผมจำได้ว่าเมื่อวานผมบอกกับคุณอย่างละเอียดแล้ว วันหลังห้ามเจอเขา คุณเห็นคำพูดของผมเป็นแค่ลมข้างหูหรือไง”ทาวัตสองมือเสียบกระเป๋ากางเกง แววตาที่มีความข่มขู่มองวรินทรอย่างเห็นแก่ตัว

ที่ผ่านมาทาวัตก็เป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะห้าปีก่อนหรือห้าปีหลัง คำพูดที่พูดออกมาไม่อนุญาตให้ใครขาดคำสั่งเด็ดขาด

วรินทรตะลึง รู้สึกเหมือนจะเคยพูดจริงๆด้วย แต่ว่าหลังจากเธอฟังก็โยนไปทางอื่นไปแล้ว.......

“เอิ่ม？”ทาวัตเข้าใกล้เธอ นิ้วโป้งปกคุมที่ปากของเธอ ถูไปถูมา สามารถมองเห็นร่างเธอในตาของเขา “ตรงนี้เคยโดนเขาจูบ？”

สถานการณ์เมื่อกี้ถึงทาวัตจะเห็นมันในสายตา แต่เขารู้จักวรินทรดี และเชื่อใจเธอ ไม่ว่าจะโมโหยังไง ก็จะไม่คิดว่าวรินทรโดนชนุตร์จูบ ถ้าเป็นแบบนั้น วรินทรต้องลุกขึ้นมาตบหน้าเขาแน่นอน เป็นไปไม่ได้ที่จะเฉยขนาดนั้น

อีกอย่าง ชนุตร์ก็ท้าทายเขาอย่างทางการแล้วไม่ใช่หรอ ไม่ว่าจะเป็นยังไง เขาก็ควรให้ผลตอบแทนหน่อย

วรินทรกำลังอยากจะอธิบาย คางก็โดนทาวัตยกขึ้น ริมฝีปากที่ร้อนของเขาติดกับของเธอ ร้อนแรงเหลือเกิน เหมือนครั้งก่อน แต่ผสมไปด้วยการลงโทษหน่อยๆ

จูบเดียวจบข่าว หางตาทาวัตมองร่างเงาที่หลบอยู่ข้างประตู มุมปากยิ้มขึ้นด้วยความพึงพอใจ“เท่าที่ดูมาเหมือนจะจำไม่ได้ ตรงนี้ผมสัมผัสได้คนเดียว ฟังรู้เรื่องหรือยัง？”•

“ทาวัต คุณยุ่งเยอะไปหรือเปล่า？” วรินทรจ้องเขา แก้มแดงทั้งสองข้าง ไม่เข้าใจความคิดทั้งหมดของคนบางคน กัดฝีปากล่างด้วยความโกรธ

อยากจูบก็จูบ เห็นเธอเป็นอะไร？

ถ้าวรินทรมีความกล้านั้น แน่นอนว่าจะกระโดดไปจูบเหมือนกัน ให้เขารู้สึกบ้างกับความรู้สึกที่โดนจูบแบบบังคับเป็นยังไง

แต่ว่า ไม่ว่าจะมองยังไง ทาวัตคือฝ่ายได้เปรียบอยู่ดี

“มีปัญหาอนุญาตให้คุณกัดผม” ทาวัตยักคิ้วมองเธอ เธอไม่รู้ สีหน้าของตนเวลาที่โกรธเสมือนท่าทางที่ขี้อ้อนดึงดูดคนแค่ไหน เหมือนแมวอ้วนที่ขี้เกียจทำให้คนต้องหลงรัก

งั้นการกระทำของทาวัต ที่แท้ก็แหย่แมว？

“กัดก็กัด！” วรินทรจับมือเขาขึ้น กัดข้างบนแรงๆหนึ่งคำ กัดจนสีหน้าของทาวัตเปลี่ยนไปหมด

แค่หยอกเธอเล่น คิดไม่ถึงว่าจะกัดลงจริงๆ！

กลับถึงสำนักงาน พึ่งจะบ่ายโมง ยังเหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมงถึงจะเข้างาน วรินทรบิดขี้เกียจเตรียมตัวทำงาน แต่กลับหายังไงก้หาไม่เจองานที่ตนได้จัดการออกแบบไว้

“อย่าบอกนะว่าทิ้งไปแล้ว？” วรินทรขมวดคิ้ว หาในลิ้นชัก ถึงจะเป็นเพียงงานที่ยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่ถ้านำมาเข้าประกวดการแข่งขันก็มีสิทธิ์ชนะ วาดตั้งแต่เช้าหายไปง่ายดายอย่างงี้ รู้สึกเสียดายเหมือนกันนะ

“วรินทร เธอกำลังหาอะไร?”อิงดาวเดินเข้ามา ตามด้วยนวีน เห็นเธอค้นๆหาๆถามด้วยความแปลกใจ

“งานออกแบบ งานออกแบบที่นำไปเข้าร่วมงานประชุมสรรหาครั้งนี้ไม่รู้ว่าหายไปไหน?”วรินทรหาอย่างละเอียด ไม่กล้าประมาทปล่อยหลุด

“ไม่หรอกมั้ง?เธอหาดูดีๆ เธอเผลอทิ้งลงถังขยะไปหรือเปล่า?”อิงดาววางกระเป๋าตนลงช่วยวรินทรหา เหมือนคิดอะไรออกแล้วมองนวีน “ตรงนี้มีกล้องวงจรปิดไม่ใช่หรอ?นวีน เธอไปย้อนวีดิโอพวกเรามาดูด้วยกันแค่นี้ก็จบ?”