หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 54

ตอนที่ 54 แต่งงานกับเธอ

วรินทรชอบโดนกวินมองด้วยสายตารังเกียจแล้วพูดกับเธอว่า ได้กินคือบุญ

กวินก็จะแอบเสริมขึ้นมาอีกคำ ：กินเยอะคือหมู......

เกย์？มษยาวุ่นวายไปหมด มองชนุตร์ด้วยสายตาที่ไม่กล้าเชื่อ “พี่ชาย ที่ตอนนี้พี่ก็ยังไม่มีแฟนสักคนก็เป็นเพราะ......”

“ใครบอก ที่ผ่านมาที่พี่ไม่มีแฟนสักคนก็เพราะรู้ล่วงหน้าแล้วว่าวรินทรจะปรากฏ รอแต่งงานกับเธอ”

ด้วยความใจร้ายของเขาโยนปัญหากลับที่ตัวเอง วรินทรไม่สนใจ

พี่วรินทร พี่อย่าเห็นพี่ฉันหล่อขนาดนี้ แต่เขาทำอะไรเป็นทุกอย่างเลยนะ ถ้าอนาคตพวกพี่แต่งงาน งานบ้านทุกอย่างให้เขาทำก็ได้ ใช้ไฟฉายนักสืบก็หาไม่เจอนะเนี่ย” มษยาแนะนำพี่ชายตัวเองให้กับวรินทรอย่างไม่ใจดี รวมทั้งคำที่พูดร้อยละเก้าสิบเก้าก็เหมือนชนุตร์เลย

“พี่ไม่รู้หรอ ว่าตอนนี้มีคนประเภทหนึ่งเรียกว่าคนงานรายชั่วโมง ” วรินทรกัดตะเกียบแล้วมองเธอ ไม่เข้าใจทำไมชนุตร์กับมษยาเจอเธอทีไรก็แนะนำชนุตร์ให้จะเป็นจะตาย เกลียดการแต่งงานมาก

ข้าวมื้อเดียว วรินทรรู้สึกหูของตนจะกำเนิดแมลงแล้ว

มษยาหน้าเหวอไปสักพัก หันหัวมองชนุตร์ ท่าทางเหมือนกำลังถามว่าคนงานรายชั่วโมงคืออะไร สีหน้าก็จะงงๆมึนๆ

“ผมนึกออกแล้ว！”อยู่ๆธรรศก็ยืนขึ้น ท่าทางสีหน้าตระหนักทันที หันหัวมองไปทางทิศมษยา “ผู้หญิงชั่ว!” เขาก้าวขาออก ข้ามผ่านนรชัยเดินไปทางโต๊ะวรินทร

“โรคจิต！คุณนิก็ไม่มีที่ไหนที่คุณไม่อยู่เลย ครั้งนี้จะกอดเสาที่ไหนอีก？” มษยาคิ้วตั้งขึ้น มองธรรศที่กำลังเดินมาด้วยความเร้าใจอย่างยิ่ง กลับกันกับที่อยู่ตรงหน้าวรินทรเมื่อกี้ใบหน้าที่น่ารักเชื่อฟังแตกต่างเลยทีเดียว

“ผู้หญิงชั่ว ปากคุณพูดคำดีๆออกมาบ้างไม่ได้หรือไง？ธรรศจ้องเธอ มีคำหนึ่งพูดกันว่าไงนะ ความผิดพลาดที่จะกลายเป็นความเกลียดชังนิรันดร์ ก็คืออย่างเขา เกลียดชังการกอดเสาจนชั่วนิรันดร์

“ฉันพูดดีไม่ดีมันมีความเกี่ยวข้องกับคุณสักครึ่งบาทไหม？คุณด่าใครผู้หญิงชั่วเนี่ย？คุณกล้าออกไปเดี่ยวกับฉันไหมหล่ะ？” มษยาจ้องเขากลับ บีบๆหมัดของตน

ธรรศหัวเราะเยาะ “เดี่ยวงั้นหรอ？คุณชายอย่างผมไม่ตีผู้หญิงอยู่แล้ว ถือว่าวันนี้คุณโชคดี ไปกับผม！”

“ไอ่โรคจิต！อย่าใช้มือหมูของคุณดึงฉัน！ปล่อย！”ยังไงแรงของมษยาก็สู้ธรรศไม่ได้อยู่แล้วได้แต่โดนดึงเดินออกจากร้านอาหาร ตะโกนเอะอะโวยวายทั้งทางจนเป็นที่สนใจของผู้คนรอบข้าง

“โรคจิต คุณเชื่อไหมถ้าคุณตะโกนอีกครั้งหนึ่งล่ะก็ ผมจะให้คุณรู้จักโรคจิตที่แท้จริงมันเป็นยังไง?!”

ธรรศดึงมษยาเดินไปข้างนอกอย่างไม่มีความสงสาร ตักเตือนด้วยความดุร้าย

“ไม่สนใจน้องสาวคุณไม่เป็นไรหรอ?”

วรินทรหันหน้ามองชนุตร์ นิสัยของธรรศถึงจะไม่ตีมษยาจริงๆ ก็มีวิธีเล่นงานเธอ

ชนุตร์ยิ้มแบบไม่เป็นไร ท่าทางไม่เป็นห่วงเลยแม้แต่นิด “มษยาไม่เป็นไรแน่นอน แต่เพื่อนคุณคนนั้นพูดยากล่ะ”

วรินทรนึกถึงสถานการณ์วันนั้นที่อยู่ทาวเวอร์บันเทิง ถ้าธรรศเอาชนะได้อย่างลาบคาบแสดงว่ามษยายอมเขา

จื้อจื้อ เป็นภาพที่ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์เลย

“เถอะหน่า ไม่ต้องสนใจพวกเขาแล้ว คุณจะทานอะไรเพิ่มอีกไหม ผมเห็นเมื่อกี้คุณทานน้อยมากเลยนะ” ชนุตร์ใส่ใจทุกรายละเอียด เห็นวรินทรกินน้อย เลยถาม

วรินทรกัดปาดแล้วยิ้มใส่เขา “ไม่แล้ว ฉันอิ่มมากแล้ว”

“รอแปป บนหน้าคุณมีอะไรติด”

ชนุตร์พูดกะทันหัน ยื่นมือเข้าใกล้หน้าทรงไข่ของเธอ

แต่สายตากลับเหล่ไปทางทาวัต ขยับมุมปากยิ้ม ค่อยๆเข้าใกล้หน้าทรงไข่ของวรินทร

อย่างนั้นมองมา ก็จะเหมือนกำลังจูบกัน