หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 61

ตอนที่ 61 คุณก็คือวรินทร?

ข้างในนอกจากทาวัตแล้วก็อมันด้า ที่เหลือก็คือคนที่วรินทรไม่เคยเห็น มีทั้งหมดห้าคน สวมใส่เครื่องแบบที่เรียบร้อย ป้ายชื่อตรงหน้าอกเป็นชื่อของพวกเขาคำนำหน้าคือคำว่า cr

เห็นเครื่องหมายนั้นวรินทรเข้าใจทันที เป็นทีมนักออกแบบของ cr ได้ยินว่ามีทั้งหมดสิบห้าคน ห้าคนเฝ้าอยู่ที่ตึกสำนักงาน cr ที่เหลือเฝ้าบริษัทสาขาที่ฝรั่งเศสและสาขาที่อังกฤษ ไม่รู้ว่าครั้งนี้ห้าคนนี้ออกมา เพราะเกิดอะไรขึ้น

ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถ้าอมันด้าอยู่ด้วย ก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

อมันด้าเห็นวรินทรเข้ามา ชักตาขวางใส่เธอ แล้วหันหัวกลับ

ทาวัตนั่งอยู่บนโซฟาเดียว คนห้าคนนั้นจับภาพไว้สองภาพกำลังเปรียบเทียบกัน เห็นแค่คิ้วเขาแยกสบาย ไม่ได้มีสีหน้าท่าทางที่ไม่ชอบใจโผล่ออกมา

“คุณก็คือวรินทร？” ผู้หญิงคนเดียวในห้าคนเดินมาตรงหน้าวรินทร วรินทรมองป้ายชื่อที่ตรงอกของเธอ ข้างบนเขียนว่าติรยา

ในวงแฟชั่นผู้ที่ไม่ว่าใครเจอติรยาก็ต้องไว้หน้า

เธอจะออกแบบเสื้อผ้าให้เฉพาะคนที่เธอถูกชะตาด้วยเท่านั้น ได้ข่าวว่าเธอออกนานหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าทาวัตใช้วิธีไหนถึงได้เชิญเทพท่านนี้มาได้

“ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะครูติรยา” วรินทรยิ้มแล้วพูด

ติรยาพยักหน้า ลูบคางตัวเองแล้วจ้องวรินทรสักแปป แล้วหยิบงานออกแบบขึ้นมาตรงหน้าวรินทรพูดว่า “นี้คืองานออกแบบของเธอและอมันด้า คุณสามารถอธิบายได้ไหม ว่าทำไมงานออกแบบของพวกคุณสองคนถึงได้คล้ายกันขนาดนี้

คล้ายกัน?

วรินทรดูผลงานของตน แล้วค่อยดูของอมันด้าต่อ เหมือนกันจริงด้วย อีกทั้งงานวาดนี้ของอมันด้า รูปแบบงานสร้างเหมือนเธอเคยใช้

“ฉันไม่รู้ แต่ ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบแน่นอน”วรินทรมองติรยา แววตามั่นคงไม่มีความแปลกปลอม

ติรยานำผลงานทั้งสองวางกลับไปบนโต๊ะ มองอมันด้าและวรินทร “พวกคุณทั้งสองก็บอกว่าตนเองไม่ได้ลอกเลียนแบบ มีหลักฐานพิสูจน์ไหม？

อมันด้ามองติรยาแล้วพูดด้วยความตั้งใจ “ครูคะ ครูสามารถนำผลงานเก่าของฉันมาเทียบดูก็ได้นะคะ ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบแน่นอน！”

“ฉันก็เหมือนกันค่ะ”วรินทรก็ไม่อ่อนแอให้เห็น เธอรู้ วันนี้เธอกับอมันด้ายังไงก็ต้องมีคนแพ้ชนะ อีกอย่าง เธอต้องชนะให้ได้ ไม่งั้นคนที่โดนไล่ออก ก็ต้องเป็นเธอ

พอถึงเวลานั้นคนที่ขายหน้าก็คือหน้าของเธอ ทุบป้ายของเธอเอง

อมันด้ามองวรินทรไปครั้งหนึ่งแล้วหัวเราะ สีหน้าท่าทางดูถูก “คุณเป็นแค่พนักงานเข้าใหม่ ถึงจะมีผลงานบ้างก็เหอะ แล้วใครเป็นพยานให้คุณได้ว่าคุณไม่ได้ลอกเลียนแบบฉัน?”

“พอได้แล้ว”ติรยามองอมันด้าแล้วขมวดคิ้ว “เลขานิธูร คุณไปเอาผลงานพวกเธอสองคนมาหน่อย”

“ค่ะ ครูติรยา” เลขานิธูรพยักหน้าแล้วยิ้ม หันหลังออกจากสำนักงาน

ระหว่างนี้ทาวัตไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่นั่งไขว้ขาอยู่ตรงนั้น แววตาดำลึก นิ้วโป้งรองไว้ข้างปาก ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

ห้านาทีผ่านไป เลขานิธูรเดินกลับเข้ามาในสำนักงาน เปิดผลงานที่ผ่านมาของอมันด้าทั้งหมดออกมาต่อหน้าทุกคน แล้วยังมีผลงานหนึ่งที่ใช้เข้าร่วมการแข่งขันงานประชุมสรรหา ทำเครื่องหมายพิเศษไว้

แต่ว่าตอนที่เลขานิธูรไปหาผลงานออกแบบของวรินทร กลับว่างเปล่าทั้งหมด

“เกิดอะไรขึ้น？” ติรยาหันสมุดโน๊ตมา ในที่จดบันทึกของวรินทรว่างเปล่า