หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 63

ตอนที่ 63 ชีวิตของเขาฉันเอาแน่!

ส่วนน้อยมากที่วรินทรจะใส่ชุดสีแดงดุเดือด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่เหมาะ

เธอมั่นใจแล้วว่าทาวัตเป็นคนส่งมา

แต่ให้เธอใส่แบบนี้ออกไปก็มีความท้าทายพอสมควร

ตอนที่วรินทรเหม่อลอยกวินแอบดึงกล่องมา ด้านในยังมีสร้อยคอที่แบรนด์เดียวกัน

เขาหัวเราะเขี้ยวลากดิน แอบหยิบกล้องแอบถ่ายออกจากกระเป๋าแล้วใส่เข้าไปในช่องว่างสร้อยคอ มองดูวรินทรที่ยังคงเหม่อลอย แอบดันกล่องกลับไปที่เดิม

เขาไม่ยอมรับหรอกว่าเขาอยากเห็นตอนที่แดดดี๊กับมามี๊หวานกัน

กวินได้เรื่องซะเลย！

――――

งานโชว์อยู่ที่พิพิธภัณฑ์คริสทัล นี้คือ cr จัดเพื่องานโชว์โดยเฉพาะ

ยามค่ำคืน ทั้งพิพิธภัณฑ์คริสทัลที่อยู่ในยามดึกโดดเด่นมาก สว่างแสบตา ฉายบนอาคารโปร่งใส เสมือนเพ้อฝัน งดงามจนเหมือนไม่ใช่ความจริง

งานโชว์จำกัดคนอย่างเคร่ง นอกจากนักข่าวก็คือนักข่าว แน่นอนผู้ที่ไม่มีชื่อเสียงไม่ได้รับคำเชิญอยู่แล้ว ผู้ที่ได้รับคำเชิญก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไปแน่นอน ครบทั้งงาน

วรินทรผู้ที่เป็นตัวเอกของงานโชว์ครั้งนี้เลย

มาถึงที่นี้ตั้งเช้าก็เป็นเรื่องปกติ แต่ยังไม่เริ่ม จึงเดินเล่นที่พิพิธภัณฑ์คริสทัล

“คุณวรินทร งานโชว์จะเริ่มขึ้นแล้ว หวังว่าคุณอย่าไปไหนจะดีกว่า” ปกเกศค่อยเตือนและเดินตามหลังวรินทรที่เดินไปทั่ว

วรินทรหยุดเดินกะทันหัน หันหลังมองปกเกศ “ปกเกศ คุณยังไม่มีแฟนแน่นอนใช่ไหม”

เป็นประโยคแน่นอน

“ใช่ครับ”ปกเกศสีหน้าไม่ตะลึง ตอบตามความจริง แต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆพูดถึงเรื่องนี้

“ฉันจะบอกคุณ ตั้งแต่หัวจรดเท้าบ่งบอกว่าคุณโสดตัวโตๆ?” วรินทรหัวเราะเขี้ยวลากดิน เป็นรอยยิ้มที่สดใสน่ารักซือๆชัดๆ แต่กลับทำให้คนรู้สึกว่าเลวร้ายตลอด

โสดตัวโตๆ?

บนใบหน้าของปกเกศไม่มีสีหน้าความรู้สึกอะไรเลย มองวรินทรเดินเข้าไปในห้องน้ำ ยืนห่างออกอย่างรู้ตัวเอง

“โอกาสมีแค่ครั้งเดียว อย่าให้ทาวัตรู้ตัว”หลังจากที่วรินทรทำอะไรเสร็จกำลังจะเปิดประตูออกไป ก็ได้ยินประโยคนี้

เป็นเสียงผู้หญิง พูดเสียงต่ำ เพราะฉะนั้นเลยแยกไม่ออกว่าเป็นเสียงใคร

วรินทรเอามือลงจากกลอนประตู ฟังทะลุผ่านทางชั้นประตูที่กั้นไว้

ห้องน้ำเป็นสถานที่แผนเยอะที่สุด วรินทรคิดอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ฉันไม่สนว่าคุณจะทำยังไง ยังไง ชีวิตของเขาฉันเอาแน่! เสียงต่ำร้ายกาจ เสมือนฉีดยาพิษ ทำให้วรินทรกังวลและหวาดกลัวจากก้นบึ้งหัวใจ

ทาวัต ชีวิตของเขา……

ตัวอักษรพวกนี้ก็เหมือนกับเถาวัลย์ที่เกาะอยู่ในจิตใจของวรินทร

มีคนอยากได้ชีวิตของทาวัต!

เสียงเดินยิ่งอยู่ยิ่งไกลออกไป วรินทรพิงประตูแล้วค่อยๆนั่งลง ฝ่ามือเปียกด้วยเหงื่อ ใจก็ยังคงเต้นตุ่มตุ่มตุ่ม

เธอรู้ว่าในเมือง c คนส่วนมากกลัวอำนาจและฝีมือของทาวัต และรู้ว่ามีคนมากมายอยากได้ชีวิตเขา แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ก็ปลอดภัย คิดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี่ เธอจะเป็นคนได้ยิน

พอนึกถึงเสียงที่ร้ายกาจนั้น วรินทรก็จะรู้สึกหวาดกลัว ความรู้สึกที่เหมือนจะเสียอะไรไป