หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 14

บทที่ 14 ใครกล้าว่าร้ายน้องสาวข้า (ปลาย)

ภายนอกจวนตระกูลเยี่ย

ทันทีที่เจียงเหนียนและอีกสองคนเดินออกมาพ้นจวนตระกูลเยี่ย สีหน้าของพวกเขาก็พลันเปลี่ยนเป็นดุร้ายคำทะมึน

“นี่มันจะมากเกินไปแล้ว !”

จางเลี่ยกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “วันใดที่ตระกูลเยี่ยเรืองอำนาจ พวกมันต้องขับไล่และกำจัดทุกคนที่ขวางหูขวางตาเป็นแน่”

หลีอวี๋กล่าวอย่างเย็นชา “นั่นเพราะเยี่ยหลางคือผู้ที่ดึงดูดนิมิตแห่งสวรรค์และโลกมา และตอนนี้ตระกูลเยี่ยก็มีเยี่ยหลาง พวกมันดูถูกแม้กระทั่งผู้เฒ่าเจียงเสียด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับพวกเรา”

เจียงเหนียนส่ายศีรษะ “พอเถอะ พวกเราจำต้องกลืนความภาคภูมิใจและแบกรับความรู้สึกนี้ไว้ พวกเจ้าไม่ควรเป็นกังวลไป เราจะยังจับตาและเฝ้าดูพวกมันอยู่ ช่วงเวลาดี ๆ มิอาจคงอยู่ได้นาน ด้วยความเย่อหยิ่งเอาแต่ใจพวกตระกูลเยี่ย พวกมันจะต้องประสบโชคร้ายในสักวัน !”

เมื่อกล่าวดังนั้น ทุกคนจึงพากันแยกย้ายหายลับไปหน้าประตูจวนตระกูลเยี่ย

…

ด้วยท่าทีประนีประนอมจากทั้งฝ่ายผู้นำตระกูลหลี ผู้นำตระกูลจาง และผู้นำตระกูลเจียง ทำให้คนในตระกูลเยี่ยหยิ่งผยองและดูแคลนผู้อื่น !

ในอดีต ตระกูลเยี่ยเป็นเหมือนเบี้ยล่างอยู่ภายใต้อำนาจของตระกูลอื่น ๆ มาตลอด แต่ตอนนี้เป็นเพราะเยี่ยหลาง สมาชิกทั้งหมดในตระกูลเยี่ยจึงได้มีความมั่นใจขึ้นมา !

ยิ่งไปกว่านั้น เด็กหนุ่มจากตระกูลเยี่ยหลายคนคิดว่าพวกตัวเองเป็นตระกูลขุนนางผู้สูงส่ง เดินกร่างไปทั่วเมืองชิง เหล่าผู้อาวุโสไม่เพียงแต่จะไม่ห้ามปราม ซ้ำยังให้ท้าย !

ในตอนนี้เกือบทุกคนชื่นชอบเยี่ยหลาง แต่ในขณะเดียวกันบางคนกลับยังจดจำเยี่ยฉวนได้

“เจ้าได้ยินว่าเยี่ยฉวนไม่ได้ออกมานอกจวนนานแล้วหรือ ?”

“เขาจะกล้าออกไปหรือเปล่าล่ะ ? ตอนนี้เจ้าพวกเด็กรุ่นใหม่ในเมืองชิงจะเกรงกลัวใครไปมากกว่าเยี่ยหลางกันเล่า ? แน่นอนว่าใน ทั่วทั้งแคว้นเจียงในหมู่คนรุ่นเดียวกัน พี่เยี่ยหลางถือว่าโดดเด่นที่สุด ! และสำหรับเยี่ยฉวน ข้าก็เกรงว่าเขาจะไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะเป็นข้ารับใช้ของเยี่ยหลางเสียด้วยซ้ำ”

“จริงของเจ้า หากเขายอมขอขมาตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง ไม่แน่ว่าบางทีคงรักษาชีวิตไว้ได้”

“ใครสนกันว่าเขาจะเป็นหรือจะตาย เจ้ารู้หรือไม่ว่าคนรุ่นใหม่ในตระกูลเยี่ยอย่างพวกเรานั้นมีเกียรติเพียงใด ? เมื่อวานข้าเดินผ่านเด็กตระกูลจาง ข้าเงื้อมือตบไปเสียหลายที ก็ไม่แม้แต่จะกล้าผายลมออกมาด้วยซ้ำ !”

“ฮ่าฮ่า ส่วนข้าเจอทายาทตระกูลหลีในสวนยี่ฉุน คนที่เมื่อก่อนมีแต่เยี่ยฉวนอยู่ในสายตา แต่เมื่อวานนี้ข้าสั่งให้มันไสหัวไป มันก็ไม่กล้าผายลมออกมาแม้แต่นิด เรื่องนี้แหละทำให้ข้าดีใจจริง ๆ!”

“ใช่ไหมล่ะ ? ตอนนี้ในเมืองชิง ถือว่าตระกูลเยี่ยเป็นใหญ่สุด ทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่าพี่เยี่ยหลาง ไป ไป พวกเราไปหาพี่เยี่ยหลางกันเถอะ…”

“…”

ภายในหอคอยแห่งเรือนจำ

เยี่ยฉวนถือกระบี่หลิงเซี่ยวกวัดแกว่งไปมาไม่หยุดหย่อน

เขากำลังโหมฝึกอย่างบ้าคลั่ง !

สำหรับเยี่ยฉวน สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือมุ่งมั่นที่จะเป็นเซียนกระบี่ให้ได้ ชีวิตของน้องสาวขึ้นอยู่กับเขา เขาตระหนักรู้ถึงความสำคัญของความแข็งแกร่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเหตุการณ์นี้ก็ทำให้ชายหนุ่มเข้าใจมากขึ้น ว่าหากชายใดตกอยู่ในความอัปยศอดสูแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้มีค่าอะไรมากไปกว่าสุนัขตัวหนึ่ง !

แม้ว่าชายหนุ่มจะเคยทำประโยชน์และหยิบยื่นความช่วยเหลือมากมายให้กับตระกูลเยี่ย แต่ทั้งตระกูลกลับยังทอดทิ้งเขาตามอำเภอใจ

ตนนี่แหละต้องเป็นที่พึ่งแห่งตน !

ในหอคอย เยี่ยฉวนไม่รู้เลยว่าตัวเองฟันกระบี่ไปกี่ครั้ง แต่ตอนนี้เขาสามารถตัดเส้นผมด้วยเพียงกระบี่เดียวได้แล้ว และอาจกล่าวได้ว่าเขากลายเป็นผู้ฝึกกระบี่เต็มตัวแล้ว !!