หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 160

บทที่ 160 คอยดูฝีมือข้าเสียบ้าง ! (ปลาย)

บรรยากาศรอบข้างเปล่าเปลี่ยววังเวงน่าฉงน ด้วยไร้ผู้คนสัญจรแม้สักคน !

น่าประหลาดยิ่งนัก !

ชายหนุ่มจับตามองถนนเบื้องหน้า พลางคิดตัดสินใจเปลี่ยนไปใช้เส้นทางอื่น ถึงจะเป็นคนไม่เคยเกรง

กลัวสิ่งใด แต่เยี่ยฉวนหาใช่คนโง่เง่าที่จะยอมเดินลงสู่กับดักทั้งที่รู้แก่ใจเช่นนี้

ทว่าไม่ทันไร โสตประสาทพลับรับรู้เสียงกระแสลมวูบเข้าหาทางเบื้องหลัง เยี่ยฉวนหรี่สายตาก่อนหัน

ขวับไปในทิศทางที่มาของเสียงเบื้องหลัง พร้อมกับกระแทกหมัดสวนออกไปเบื้องหน้าทันควัน

ผัวะ !

แรงปะทะทำให้ร่างของเยี่ยฉวนถอยหลังไปพรื่ดหนึ่ง ขณะเดียวกันพื้นดินบริเวณนั้นเกิดรอยครูดลึก

เป็นแนวยาว เขายกสันหมัดขึ้นดู เห็นเป็นรอยโลหิตแดงช้ำจึงเงยมองทางเบื้องหน้า

ในที่ปลายไกลสุดถนนมีคนผู้หนึ่งรูปร่างกำยำเทอะทะอายุราวยี่สิบยืนขวางทางอยู่ ขนาดร่างกายของ

เขาคนนี้ถ้าจะเทียบความใหญ่โตน่าจะพอกับไป๋เจ๋อ และมือข้างขวาของคนผู้นั้นก็ได้สวมใส่ถุงมือเหล็กสีดำ

“ศาสตราวุธจิตวิญญาณสินะ !” สายตาจับภาพวัตถุที่อยู่ในมือของคนที่ยืนฟากตรงข้าม เยี่ยฉวนพลันนัยน์ตาเป็นประกายด้วยความกระหายใคร่ได้

ผู้ชายสวมถุงมือเหล็กสีหน้าดุดัน มองคนตรงหน้าด้วยแววตาส่องประกายกร้าว บิดปากแสยะยิ้ม

ขณะเดียวกันเยี่ยฉวนก็ได้สอดส่ายสายตามองโดยรอบ

ตอนนั้นเองจึงสังเกตเห็นว่าห่างออกไปทางด้านหลังคนร่างยักษ์ มีคนผู้ชายอีกสองคน เจ้าคนทางซ้ายสวมชุดคลุมยาวในมือถือทวนยาว โดยที่ส่วนปลายของทวนเป็นประกายเจิดจ้าดุจแสงดาวอันสงบเยือก

ส่วนอีกคนทางขวาผมทรงสั้น ในมือถือดาบสั้นโค้งจันทร์เสี้ยว เป็นดาบสั้นสีดำสันหนาร้อยด้วยห่วง

เหล็กสามห่วง ทว่าส่วนคมดาบกลับบางเฉียบ

และพลังของคนทั้งสาม ก็คือขั้นพลังทะยานสวรรค์ ! ไม่สิ ที่ถูกต้องบอกว่าคนทั้งสามกำลังจะเป็นขั้น

สันโดษในอีกไม่ช้าต่างหาก !

ในตอนนั้นเอง เสียงคนสวมชุดยาวถือทวนพลันพูดขึ้นว่า “พวกเราทั้งสามเคยเห็นฝีมือของเจ้ามาก่อน ! เพียงแต่ไม่เคยคิดว่าในแคว้นเจียงจะมียอดคนเช่นเจ้าเคียงข้างทัดเทียมผู้เยี่ยมยุทธ์แห่งแคว้นอันหลานซิ่วเช่นนี้”

พลางคนพูดสาวเท้าเดินตรงมาทางเยี่ยฉวน “เรามาสู้กันทีละคนหนึ่งต่อหนึ่ง เพราะพวกเราไม่ได้เป็น

ศัตรู ฉะนั้น…” เยี่ยฉวนไม่รอให้จบประโยค เขาทะยานพรวดรวดเร็วราวลูกธนูหลุดจากแล่ง !

ระยะห่างของคนทั้งคู่ไม่กี่จั้ง ทว่าในขณะนั้นเองสีหน้าของเยี่ยฉวนแปรเปลี่ยนฉับพลัน ช่วงจังหวะนั้น

เขาเบี่ยงกายออกทางขวาเพื่อเลี่ยงหลบบางสิ่ง ด้วยลูกธนูสีดำได้พุ่งตรงเข้ามาปักตรงหัวไหล่ของเยี่ยฉวน !

ชายหนุ่มเงยมองตามทิศทางของลูกธนูต้นเหตุ ก่อนพบว่าบนหลังคาบ้านหลังหนึ่งปรากฏว่ามีร่างของสตรีในชุดรัดกุมสีดำกลืนกับความมืด ในมือถือคันธนูและที่ไหล่สะพายกระบอกใส่ลูกธนูสั่นพริ้วอยู่เบื้องหลัง !

ใครว่าสาม พวกมันมีสี่คนต่างหาก !

เยี่ยฉวนเหลือบมองสตรีที่ยืนมองอยู่บนหลังคาในระยะไกลด้วยแววตาเย็นเยียบ มือคว้าลูกธนูบนหัว

ไหล่กระชากออกมาหักทิ้ง ทันใดนั้นมีเสียงกระแสลมพัดวืดขึ้นทางเบื้องหลัง คนร่างยักษ์ปรากฏกายขณะเดียวกับที่เยี่ยฉวนหันหลังขวับรับหมัดหนึ่งที่พุ่งสวบตรงเข้ายังศีรษะ !

ฉับพลันเยี่ยฉวนตอบโต้โดยแรงหมัดอันทรงพลัง ประหนึ่งเสือร้ายที่หลุดออกจากป่ากระโจนเข้าตะครุบขย้ำเหยื่ออันโอชะ !

เขาบิดมุมปากแยกเขี้ยวหมุนรอบตัวขณะพุ่งออกหมัดตรงเข้าปะทะรุนแรง ! “หนึ่งหมัดดับชีพ !”

ด้วยพลังรุนแรงระเบิดออกขณะเยี่ยฉวนออกหมัดพุ่งตรง จึงพาให้พื้นดินเบื้องล่างแยกแตกด้วยความ

แรงแห่งพลังระเบิด ไม่เพียงพื้นดินเท่านั้นที่แตก ทว่าผนังทั้งสองฝั่งยังเกิดรอยร้าวโยงใยทั่วทั้งแผ่นพื้น

หมัดปะทะหมัด !

ผัวะ !

สิ้นเสียงระเบิดสนั่น พลันถุงมือเหล็กสีดำของผู้ชายร่างบึกบึนแตกกระจายเป็นเสี่ยง ขณะที่ร่างของผู้เป็นเจ้าของถอยกรูดห่างออกไปอีกหลายจั้ง จนที่พื้นปรากฏรอยครูดเป็นแอ่งจมลึกลงไปในดิน

ทันทีที่ร่างถอยกรูดหยุดชะงัก คนร่างยักษ์จึงก้มลงมองมือข้างขวาที่ไร้ถุงมือเหล็กซึ่งกำลังสั่นสะท้าน

รุนแรง !

สีหน้าของเขาเวลานี้ทั้งตกตะลึงทั้งประหลาดใจ !

ตลอดเวลาที่ฝึกความแข็งแกร่งทางกาย คนที่มีขั้นพลังเท่ากันนั้นยากนักจะหาคนที่ร่างกายแข็งแกร่ง

เทียบเท่า !

แต่คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้านี้สิ เขาเป็นเพียงผู้ฝึกกระบี่ขั้นพลังต่ำต้อยเท่านั้นไม่ใช่หรือไร ?!

เยี่ยฉวนไม่รอช้า ชายหนุ่มตัดสินใจไล่ติดตามผู้ชายร่างใหญ่ซึ่งล่าถอยออกห่างไป

ทว่าทันใดนั้นเขาต้องหันขวับมาเผชิญหน้าคนผู้หนึ่งซึ่งพุ่งทวนยาวออกขวางทางห่างใบหน้าไปเพียง

ไม่กี่นิ้ว ที่ปลายทวนปรากฏลำแสงคมกริบหมุนติ้ว !

ชายหนุ่มเร่งเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วออกด้านข้างหลบคมแห่งแสงทวนที่เข้าปะทะ ทว่าทันใดนั้นลำทวน

ยาวกลับตวัดวาดปัดเข้าหา

เวลานี้เยี่ยฉวนจึงไม่อาจคิดนาน ดังนั้นจึงได้แต่ผลักออกฝ่ามือทั้งสองเข้าสกัดลำทวนที่ตวัดฟาดเข้ามา

ผัวะ !