หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 32

บทที่ 32 ยอดผู้ฝึกกระบี่ ! (ต้น)

ควับ !

ทันทีที่เยี่ยฉวนชักกระบี่ มือของฉินเยว่ที่อยู่ห่างจากศีรษะของเยี่ยหลิงเพียงครึ่งนิ้วก็พลันหยุดใน ทันที ก่อนที่ชั่วพริบตาเดียวแขนข้างขวาทั้งแขนของฉินเยว่จะหลุดออกจากกาย !

เลือดพุ่งกระฉูดออกจากบาดเเผลเป็นสายน้ำ !

สีหน้าของฉินเยว่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

เขาเร่งรีบถอยกลับไปหลายจั้ง แต่เมื่อเขาหยุด รัศมีกระบี่จาง ๆ ก็พลันปรากฏตรงหน้าเขา !

รัศมีกระบี่นี้ไม่ได้มาจากกระบวนท่าที่สอง แต่ปรากฏจากเพลงกระบี่คราแรก !

ในตอนนี้ฉินเยว่หวาดกลัวจนเกือบตาย ทว่ามันสายไปแล้วที่เขาจะคิดอะไรอย่างอื่นได้ เขากำหมัดซ้ายและซัดไปข้างหน้าอย่างแรง !

หมัดนี้เขาได้ใส่ความพยายามทั้งหมดลงไปด้วย !

ในช่วงเวลาเเห่งความเป็นความตาย เขาย่อมไม่กล้าออมมือใด ๆ!

เมื่อชายชราปล่อยหมัดออกไปแล้ว เสียงระเบิดทุ้มก็พลันดังขึ้น !

ทว่ากระบี่กลับถึงตัวก่อน !

ตูม !

เมื่อหมัดของพวกเขาปะทะกัน แขนซ้ายของฉินเยว่พลันลอยกระเด็น เช่นเดียวกับธารเลือดที่สาด กระจายออกมาราวกับน้ำพุ

ขณะเดียวกัน ทั้งร่างของฉินเยว่ก็ถูกซัดกระเด็นไปไกลหลายจั้ง

เยี่ยฉวนหยุดโจมตีเพราะทั้งแขนขวาของเขาเกิดรอยร้าว พร้อมกับมีเลือดซึมออกมา ยิ่งกว่านั้น ทันทีที่ชายหนุ่มใช้เพลงกระบี่ เขาก็รู้สึกว่าร่างกายรู้สึกปั่นป่วนไม่สบายตัวเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งเขายังรู้สึกว่า แขนขาอ่อนแรง ราวกับทั้งร่างถูกสูบพลังออกไป !

ช่างเป็นความรู้สึกที่ไม่สบายตัวเป็นอย่างยิ่ง !

ไกลออกไป ฉินเยว่มองเยว่ฉวนอย่างไม่อยากเชื่อ “รัศมีกระบี่…เจ้าเป็นผู้ฝึกกระบี่ เป็นไปได้อย่างไร… ไม่สิ รัศมีกระบี่เช่นนี้… เจ้าเป็นยอดผู้ฝึกกระบี่…. แต่พลังยุทธเจ้ามีพลังแค่ระดับผสานลมปราณเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะส่งรัศมีกระบี่ออกมาได้ เจ้าเป็นอะไรกันแน่ !”

หากคนคนหนึ่งสามารถฝึกทักษะเต๋าแห่งกระบี่เบื้องต้นได้อย่างเชี่ยวชาญ เขาจะถูกเรียกว่าเป็นผู้ฝึกกระบี่ ซึ่งผู้ฝึกกระบี่นั้นสามารถแบ่งออกเป็นผู้ฝึกกระบี่ธรรมดาและยอดผู้ฝึกกระบี่ เมื่อผู้ฝึกกระบี่สามารถ ใช้กระบี่เป็นสื่อในการส่งพลังกระบี่และรัศมีกระบี่ออกไปได้ นั่นหมายความว่าเขามีฝีมือถึงระดับยอดผู้ฝึก กระบี่ในด้านเต๋าแห่งกระบี่แล้ว

ทว่ายอดผู้ฝึกกระบี่นั้นหายากยิ่งนัก มียอดผู้ฝึกกระบี่อยู่ไม่มาก พวกเขามีแค่กว่าร้อยคนในแคว้น เจียง และส่วนใหญ่ก็มีอายุมากกว่าหลายทศวรรษแล้ว แต่เยี่ยฉวนที่อยู่ตรงหน้าเขามีอายุเพียง 18 ปีเท่านั้น !

นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉินเยว่ตกตะลึง !

เยี่ยฉวนเหลือบมองฉินเยว่อย่างเย็นชาและเอ่ยขึ้น “ทำไมท่านยังไม่ถอย ?”

ฉินเยว่ตกใจเล็กน้อย ครู่ต่อมาเขาก็รีบหันหลังและหายไปจากสายตาของเยี่ยฉวนกับน้องสาว !

ทันทีที่ฉินเยว่วิ่งหนีไป เยี่ยฉวนก็พลันล้มลงกับพื้น ทำให้เยี่ยหลิงหวาดผวาเป็นอย่างยิ่ง นางรีบมาประคองเยี่ยฉวนไว้แล้วเอ่ยถามเสียงสั่น “ท่านพี่ ท่านเป็นอะไรไหมเจ้าคะ ?”