หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 4

บทที่ 4 เรือนจำในหอคอย (ปลาย)

หญิงลึกลับกล่าวว่า “บัดนี้หอคอยแห่งนี้เป็นของเจ้าแล้ว ทุกครั้งที่เจ้าพบกฎแห่งเต๋าหนึ่งข้อ ไม่เพียงแต่เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นมากเท่านั้น แต่เจ้ายังสามารถควบคุมหอคอยได้มากมากขึ้น… กฏแห่งเต๋าหนึ่งข้อมีค่าเทียบเท่ากับหนึ่งชั้นในหอคอยที่เจ้าจะเป็นนายเหนือมัน”

“หากเจ้าจำเป็นต้องต่อสู้กับผู้ใดในอนาคต เจ้าสามารถนำกับดักในหอคอยไปใช้ได้ตราบใดที่ศัตรูของเจ้าไม่เก่งกาจระดับเดียวกับตัวเจ้า ตอนนี้หอคอยไม่มีกฎแห่งเต๋าแม้เพียงแค่ข้อเดียว ดังนั้นการใช้งานจึงค่อนข้างซับซ้อน ประสิทธิภาพไม่เพียงแต่ยังไม่สมบูรณ์ หากแต่ผนึกในแต่ละชั้นก็กำลังค่อย ๆ ถูกทำลายและปลดปล่องสิ่งที่ถูกกักขังไว้ เมื่อหอคอยถูกทำลายโดยสมบูรณ์ ทุกอย่างเป็นอิสระ โลกของเจ้าก็จะล่มสลายและเจ้าก็อาจจะตายเป็นคนแรก”

เยี่ยฉวนถามเสียงต่ำ “ผู้อาวุโส ท่านต้องการให้ข้ากอบกู้โลกทั้งหมดใช่หรือไม่ ?”

“เจ้าแค่ดูแลตัวเองก็พอแล้ว เจ้าสิ่งที่ถูกกักขังอยู่ในชั้นสองนั้นไม่ใช่อะไรที่ดีนัก และหากเป็นไปดังคาด ในเวลาไม่เกิน 1 ปีนี้ ผนึกชั้นที่สองจะถูกคลายออกจนหมด เมื่อถึงเวลานั้นเจ้าก็จงบอกลาโลกที่แสนสวยงามนี้เสียเถอะ”

เยี่ยฉวนค้อมกายทำความเคารพอย่างสุดตัว “ผู้อาวุโสได้โปรดสั่งสอนข้าด้วยเถิด ว่าการเรียนรู้วิธีปลูกฝังรากวิญญาณแห่งเต๋าโดยไม่ใช้ตันเถียนนั้นมันเป็นเช่นไร”

เสียงลึกลับได้เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว “วิธีฝึกฝนกระบี่ของข้านั้นแตกต่างจากวิธีโบราณของพวกเจ้าอยู่มาก ระดับความยากและความแตกต่างนั้นมีมากจนเกินไป หลังจากเริ่มต้นฝึกไปแล้วเจ้าอาจร้องขอที่จะตายเสียดีกว่า เจ้าจงคิดทบทวนเรื่องนี้ให้ดี”

เยี่ยฉวนหัวเราะเยาะตัวเอง “มาตอนนี้ตันเถียนของข้าก็ได้เสียหายไปแล้ว ยังจะเหลือหนทางอะไรอีกได้เล่า ท่านว่าจริงหรือไม่ ?”

เสียงผู้หญิงลึกลับเห็นด้วย “นั่นก็ใช่ แต่อย่างไรเสีย ข้าก็จำเป็นที่จะต้องเตือนเจ้าเอาไว้ก่อนเกี่ยวกับวิธีฝึกนี้ แต่ในเมื่อเจ้าไม่มีตันเถียน ตอนนี้เจ้าก็เป็นเพียงนักสู้ผู้ไร้กระบี่ซึ่งเหมาะสมกับวิธีฝึกฝนของข้าอยู่พอดี”

เยี่ยฉวนตกใจ “แล้วมันจะได้ผลจริงหรือ ?”

เสียงลึกลับยืนยัน “ได้ผลอย่างแน่นอน หากเจ้าใช้ตันเถียนนั่น เจ้าจะไม่ได้วันได้รับจิตวิญญาณวิถีแห่งเต๋าที่แท้จริง หากแต่เพื่อให้ได้มา เจ้าก็จำต้องใช้กระบี่แทนตันเถียนของเจ้า ซึ่งมันก็ถือว่าดียิ่งกว่า และไม่เพียงเท่านั้น ในอนาคต …ขณะที่ผู้อื่นฝึกฝนพลังลมปราณ เจ้าก็เพียงต้องฝึกฝนกระบี่ ในเวลาไม่กี่วัน เจ้าไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิเพื่อที่จะดูดซับพลังจิตวิญญาณลมปราณด้วยตัวเอง เจ้าเพียงแต่ต้องหากระบี่ที่ดีมาดูดซับพลังแทนเจ้าก็เท่านั้น เมื่อได้กระบี่ที่ดีขึ้น เจ้าก็จะสามารถพัฒนาตัวเองได้เร็วกว่า และยิ่งหากเจ้าสำเร็จในขั้นแรกได้ ร่างของเจ้าก็จะกลายเป็นร่างกระบี่ ทำให้กระบี่ทั่วไปไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้ คุณสมบัตินี้ไม่ได้เป็นเพียงโล่คุ้มกัน แต่เมื่อเจ้าปรากฏกาย เจ้าจะสามารถสั่งการกระบี่ทั้งมวลให้เชื่อฟังได้”

“สั่งการกระบี่ทั้งมวล กระบี่ทั้งหมดเลยหรือขอรับ !”

ได้ยินดังนั้น เลือดในกายเยี่ยฉวนพลันเดือดพล่าน เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป

คราวนี้เสียงหญิงลึกลับถามขึ้นอีกครั้ง “ก่อนจะเข้ามาข้างใน เจ้าเห็นกระบี่ทั้งสามเล่มที่อยู่บนยอดหอคอยแล้วหรือไม่ ?”

แย่ฉวนพยักหน้า “ข้าเห็น”

เสียงลึกลับกล่าวต่อ “กระบี่ทั้งสามเล่มนั้นเป็นตัวแทนเต๋าแห่งกระบี่ หากเจ้าสามารถดูดซับมันทั้งหมดนั่นเข้ามาในร่างแทนที่จุดตันเถียนของเจ้าที่เสียหายไปแล้ว ความแข็งแกร่งของเจ้าก็จะเพิ่มขึ้นอย่างที่ไม่มีใครคาดถึง”

เยี่ยฉวนลังเลนิดหน่อยก่อนจะพูด “เท่าที่ข้าเห็น ดูเหมือนว่ากระบี่ทั้งสามเล่มนี้จะคอยปกปักรักษาหอคอยอยู่ หากข้าดูดซับมันมาแล้วจะไม่เป็นไรแน่หรือ ?”

เสียงผู้หญิงลึกลับกล่าวต่อ “ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นหรอก เชื่อเถอะ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”

เยี่ยฉวนยังคงสงสัย แต่เขารู้ดีว่าในเวลานี้ไม่มีทางเลือกอื่นใดอีก ดังนั้นเขาจึงมีแต่ต้องเลือกที่จะเชื่อเท่านั้น

“เห็นกระบี่ที่อยู่ตรงหน้าเจ้าหรือไม่ ?”

เยี่ยฉวนมองไปไม่ไกล ก่อนพบว่าที่ข้างโครงกระดูกมีกระบี่ตั้งอยู่ เป็นกระบี่เล่มยาวกว่า 3 ฉื่อ กว้างราว 1 ชุ่น …แล้วตาของเขาก็ต้องลุกเป็นประกายชื่นชมเมื่อเห็นเนื้อกระบี่ทำจากเงิน ในขณะที่ส่วนบนกระบี่ได้สลักอักษรตัวเล็ก ๆ ไว้ 2 ตัว

“กระบี่หลิงเซี่ยว !”

“กระบี่เล่มนี้ถูกกักขังไว้ที่นี่นานกว่า 1,200 ปี แก่นแท้เกือบทั้งหมดของมันได้หายไปแล้ว ดังนั้นหากเจ้าจะนำมาใช้ตอนนี้ก็นับว่าเหมาะสม เอาล่ะ ข้าจะแนะนำบางส่วนของวิธีการฝึกฝน เจ้าจงทำตามคำอธิบายเหล่านั้น และดูดซับกระบี่เข้าไปไว้ในตัวเจ้าเสีย เจ้าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่ห้าแล้ว ดังนั้นหากเจ้าสำเร็จวิชากระบี่นี้ เจ้าก็จะสามารถบรรลุเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นที่หกได้ในทันที”

เยี่ยฉวนเข้าใจในความหมายนั้น เขารีบเอ่ยถาม “ถ้าหากว่าข้าล้มเหลวเล่า ?”

“ก็อาจจะ… !”

เยี่ยฉวนตะลึงค้าง “ท่านผู้อาวุโส ท่านคงมิได้หมายความว่าวิธีนี้ยังไม่เคยมีใครฝึกฝนสำเร็จมาก่อนใช่หรือไม่ !”