หวางเฟยเสด็จ ท่านอ๋องหลีกไป นิยาย บท 16

บทที่ 16 ความเกลียดชังเรื่องอะไร

หลานเยาเยายิ้มมุมปาก แววตาเป็นประกาย......

นางแอบย่องเข้ามาจากด้านนอกอย่างเงียบๆ เมื่อมาถึงหน้าต่าง ก็พบความเคลื่อนไหวบางอย่าง และได้ยินเสียงพูดด้วยความโกรธแค้นอยู่ภายใน:

“คุณหนู หากว่านังนั่นถูกงูพิษฉกตายล่ะ นายท่านจะเอาผิดหรือไม่?” สาวใช้ที่นั่งอยู่ข้างๆหลานชิวหยุนพูดด้วยความกังวล

ไม่กี่วันที่ผ่านมา เพื่อที่จะข่มขู่หลานเยาเยา นายท่านฆ่าคนไปถึงสี่คน แม้แต่คุณหนูเอง ก็ถูกขังอยู่สองสามวัน ตอนนี้คุณหนูให้พ่อบ้านปล่อยงูพิษไปฉกหลานเยาเยา หากนายท่านเอาผิดขึ้นมา พวกข้ารับใช้เหล่านี้มีหวังต้องตายกันหมด

“วางใจเถอะ! ท่านพ่อรักข้าที่สุด ถึงเวลาก็คงได้แต่ปิดตาข้างเดียว ทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่หากท่านพ่อเอาผิดขึ้นมาจริงๆ ข้าจะรับผิดทั้งหมดเอง ไม่ให้พวกเจ้าต้องเดือดร้อนแน่”

หลานชิวหยุนพูดพลาง ก็บรรจงปักผ้าเช็ดหน้าเป็นรูปเป็ดแมนดารินพลางอย่างตั้งใจ แต่ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความอำมหิต

ต่อให้ท่านพ่อเอาผิดนาง นางก็จะบอกว่าพวกสาวใช้ยุยงให้นางทำ เช่นนี้ก็พอแล้ว เพราะยังไงท่านพ่อก็จะเชื่อแค่เพียงคำพูดของนาง ยังไงซะ นางก็คือแก้วตาดวงใจของเขา

อีกทั้ง!

นางเองก็เป็นคนของรัชทายาท การที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท ก็คงใช้เวลาอีกไม่นาน

ท่านพ่อจะยอมเห็นแก่เรื่องเล็กน้อยจนเสียการใหญ่ได้อย่างไร?

เมื่อได้ยินคุณหนูของตนเองพูดเช่นนี้ พวกสาวใช้ก็วางใจ หลังจากนั้นจึงกล่าวชื่นชมทักษะการปักอันประณีตของหลานชิวหยุน ที่สามารถปักเป็ดแมนดารินออกมาได้ประหนึ่งมีชีวิต

ทำให้หลานเยาเยาที่ยืนฟังอยู่นอกหน้าต่าง รู้สึกสะอิดสะเอียน

ไม่เลวนี่!

หลานชิวหยุนส่งของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้ให้แก่นาง นางก็ยินดีรับไว้ หวังว่าหากถึงทีที่นางส่งของขวัญกลับคืนบ้าง หลานชิวหยุนคงจะไม่ถือสา

ดังนั้น!

นางจึงนำยาน้ำ ไปสาดไว้โดยรอบตัวบ้าน อีกทั้งยังโปรยยาที่ระเหยได้ง่ายบางตัวเข้าไปในห้อง แล้วเดินออกไปข้างนอกด้วยท่าทีที่มีความสุข

เมื่อมองดูเงามืดภายใต้ต้นไม้ใหญ่นอกจวนแม่ทัพ ก็มองเห็นเงาของคนสองสามคนกำลังทำลับๆล่อๆ เมื่อเห็นก็ยิ้มออกมาอย่างเบิกบานทันที แล้วจึงเดินมุ่งหน้าไปหาคนเหล่านั้น

“ถิงเมี่ยน เป็นอย่างไรบ้าง? ได้มาเท่าไหร่แล้ว?”

คนที่ขายงูพิษให้แก่พ่อบ้านในวันนี้มีนามว่าถิงเมี่ยน ทำทั้งงานในด้านมืดและด้านสว่าง รับทำงานประเภทลับๆโดยเฉพาะ และทำงานเพื่อเงินเท่านั้น

สมแล้วที่เป็นจอมวายร้ายแห่งจักรวรรดิ อิทธิพลไม่ธรรมดาจริงๆ!

ถึงตอนนี้ หลานเยาเยานำตั๋วเงินมูลค่าหนึ่งพันออกมาสามใบ ทำทีท่าเหมือนว่าร้อน แล้วจึงนำมาพัดไปมา

เมื่อเห็นว่าหลานเยาเยามาแล้ว

ทั้งสองสามคนที่กำลังรออยู่อย่างใจจดใจจ่อ ก็ดูจะกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที ยิ่งเห็นตั๋วเงินที่อยู่ในมือของนางแล้ว ก็ยิ่งตาทำให้ตาลุกวาวขึ้นมาทันที

“คุณหนูหกไม่ต้องกังวล สิ่งที่ท่านต้องการมีครบทั้งหมด บรรจุอยู่เต็มกระสอบทั้งสามใบ ท่านต้องการจะตรวจดูก่อนไหม?”

ตอนที่หลานเยาเยาแนะนำตัวแก่ถิงเมี่ยนในตอนแรก เขายังไม่เชื่อว่าเป็นหลานเยาเยาตัวจริง อีกทั้งหลานเยาเยาที่อยู่ในจวนแม่ทัพขี้ขลาดตาขาว ชื่อเสียงก็ไม่ดี แล้วจะมีเงินมากมายอย่างนี้ได้อย่างไร?

เขาเห็นแก่ตั๋วเงินจึงได้รับทำงานนี้

เมื่อพวกเขาได้ของมาแล้ว ก็มายืนรออยู่ที่นี่ แต่กลับไม่เห็นหลานเยาเยาออกมา จึงเข้าใจว่าคงจะถูกหลอกแล้วอย่างนั้นหรือ?

ตอนนี้เห็นนางมาแล้ว ก็ค่อยโล่งใจหน่อย

ให้นางตรวจสอบสินค้า ก็คงทำแค่เพียงเดินผ่านๆ เพราะหญิงสาวล้วนแต่กลัวของมีพิษเหล่านี้ อีกทั้งพวกเขาไม่มีทางนำของปลอมมาให้ จะตรวจไม่ตรวจก็มีค่าเท่ากัน

แต่ใครจะไปคิด!

แต่เขากลับเห็นดวงตาของหลานเยาเยาดูเรียบเฉย ไม่เพียงแต่จะไม่มีความกลัวเลยสักนิด แต่กลับทำเหมือนกับว่าเจอของที่รักซะอย่างนั้น อีกทั้งยังอดใจไม่ไหวที่จะแก้มัดเชือกที่ผูกกระสอบอยู่ แล้วเอามือล้วงเข้าไปข้างใน

“คุณหนูหก ระวังมันมีพิษ!” ถิงเมี่ยนรีบพูดเตือน

หลานเยาเยาไม่สนใจเขา จับเอางูพิษที่มีลายเป็นวงแหวนสีดำสลับขาวออกมาหนึ่งตัว มองดูมันแลบลิ้น แล้วยิ้มหัวเราะด้วยความตื่นเต้น

“งูสามเหลี่ยม พิษร้ายแรงมาก ออกหากินเวลากลางคืน เป็นหนึ่งในสี่ของงูที่มีพิษร้ายแรงที่สุด ดี เหอะๆ ดีมาก”