หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1003

เจตนินยอมรับคำขอบคุณของเธอ

จากนั้น รษิกาก็บอกลาเขาและเตรียมก้าวลงจากรถ

แล้วเธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้พบกับลิสาและเด็กๆ ทันทีที่เปิดประตูรถ

"แม่!"

อชิและเบนนี่เพิ่งกลับจากโรงเรียน ดังนั้นพวกเขาจึงตื่นเต้นที่ได้พบรษิกา

ในระหว่างนี้ พวกเขายังสังเกตเห็นว่ารษิกาไม่ได้ขับรถกลับบ้านด้วย

ถ้าฉันจำไม่ผิด นี่คือรถที่คุณเจตนินขับมาเมื่อเช้านี้

ขณะที่เด็กๆ กำลังเดาว่าใครเป็นเจ้าของรถ เจตนินก็โผล่ออกมาจากด้านหลังรษิกา เขาส่งยิ้มให้เด็กทั้งสอง “เธอสองคนเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนเหรอ?”

เด็กๆ พยักหน้าช้าๆ ด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

แม่บอกว่าแค่ไปทำงาน แต่ทำไมกลับบ้านช้าจัง? แล้วทำไมคุณเจตนินถึงมาส่งแม่กลับบ้านล่ะ?

ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไร ก็ดูเหมือนจะมีความใกล้ชิดบางอย่างระหว่างผู้ใหญ่

ทันใดนั้น สัญญาณเตือนในจิตใจของเด็ก ๆ ก็ดับลง

ไม่มีทาง เราต้องช่วยพ่อดูแลแม่ให้ดีก่อนที่จะได้เคลียร์ใจกัน

ในขณะเดียวกัน รษิกาก็รู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจทันทีที่เห็นสีหน้าของพวกเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคือง

อย่างไรก็ตาม เธอก็หันกลับมาแล้วพูดว่า “ฉันจะพาพวกเขาเข้าบ้านก่อน ถึงบ้านแล้วบอกฉันด้วยนะคะ คุณเจตนิน”

เจตนินตอบรับสั้นๆ แล้วขับรถออกไป

เมื่อรถลับสายตาไปแล้ว รษิกาก็หันกลับไปอธิบายว่า “รถของแม่ซ่อมไม่เรียบร้อยดี เลยสตาร์ทไม่ได้ นั่นเป็นเหตุผลที่คุณเจตนินมาส่งแม่ที่บ้านในวันนี้”

เธอมั่นใจว่าจินตนาการของเด็กๆ จะไปกันใหญ่หากเธอไม่พูดให้ชัดเจนเสียตั้งแต่ตรงนั้น

เห็นได้ชัดว่าเด็กๆ ไม่พอใจกับคำอธิบายของเธอ พวกเขาถามว่า “แม่กับเขาทำงานด้วยกันทั้งวันเลยเหรอครับ?”

รษิกาพยักหน้า "คุณคมสันก็อยู่ที่นั่นด้วย”