หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1060

รษิกางุนงงเพราะเธอไม่คิดว่าเลอศิลป์จะยอมทำตามคำของ่ายๆ เช่นนี้

ในที่สุดเธอก็ตั้งสติได้เมื่อไอรดาวิ่งมาหาเธอ เด็กหญิงสะอื้นหลังจากพ่อปล่อยเธอลงมา

“คุณรษิกา…” เด็กหญิงรีบกอดขารษิกาเอาไว้

หลังจากลูบหัวไอรดาแล้ว รษิกาก็เงยหน้ามามองเลอศิลป์ที่พยักหน้าให้เธออย่างเฉยเมย และมองเด็กทั้งสามก่อนจะตรงไปที่รถของเขา

เมื่อส่งเลอศิลป์ออกไปเรียบร้อยแล้ว รษิกาก็พาเด็กๆ เข้าไปที่ห้องนั่งเล่น

“ลูกสองคนดูแลไอวี่ด้วยนะ แม่ต้องไปโทรศัพท์” รษิกาออกคำสั่ง

อชิกับเบนนี่พยักหน้าตอบทันทีและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลอบโยนไอรดา ส่วนรษิการีบไปที่มุมห้องเพื่อโทรหาเจตนิน ซึ่งไม่นานนักเขาก็รับสาย

“ว่าไงครับ? คุณรษิกา” เจตนินถาม

“ขอโทษนะคะ แต่ฉันกลัวว่าคงจะต้องเลื่อนไปอีกครั้ง” รษิกาตอบอย่างรู้สึกผิด

ตามกำหนดการของพวกเขา ทั้งสองคนจะต้องไปให้คำปรึกษาทางการแพทย์ที่บ้านพักคนชราในบ่ายวันนั้น แต่เพราะไอรดาอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก รษิกาจึงไม่อาจจากไปได้

เจตนินหัวเราะออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร “ไม่เป็นไรครับ คุณไม่มา พวกเราก็ทำกันเองได้ สิ่งที่ผมกังวลคือคุณต่างหาก คุณไม่สบายเหรอครับ?”

ทันทีที่เจตนินพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาอย่างชัดเจนจากปลายสาย

เด็กสองคนป่วยหรือเปล่านะ? เจตนินขมวดคิ้วอย่างสับสน

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ คือ… บังเอิญมีเรื่องส่วนตัวต้องจัดการนิดหน่อย” รษิกาตอบหลังจากเหลือบมองไอรดาที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก

เจตนินไม่ได้คิดอะไรมากและคิดไปเองว่าเขาเดาถูก “งั้นผมปล่อยให้คุณจัดการเรื่องส่วนตัวของคุณไปก่อนแล้วกันนะครับ”

หลังจากรษิกากล่าวขอบคุณเจตนินแล้ว ทั้งสองคนก็วางสายไปโดยไม่ได้พูดอะไรอีก