หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1064

เช้าวันต่อมา รษิกาตื่นขึ้นแต่เช้าตรู่ ขณะที่ไอรดายังไม่ตื่น

เธอลุกจากเตียงอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้รบกวนเด็กหญิง และลงมาข้างล่างเพื่อเตรียมอาหารเช้าให้

เพราะสถานการณ์ที่ยุ่งเหยิงเมื่อคืนนี้ เธอจึงตื่นขึ้นมาสายกว่าปกติแม้ว่าจะตื่นก่อนเด็กๆ ก็ตาม

เธอยังไม่ทันได้เตรียมมื้อเช้า กริ่งประตูหน้าบ้านก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

รษิกาชะงักไปและใจเธอก็จมดิ่งลง เลอศิลป์กระตือรือร้นอยากจะมารับไอวี่กลับบ้านมากเลยเหรอ?

กริ่งประตูดังไม่หยุดหย่อน ซึ่งปลุกเด็กๆ จากการหลับใหลและกระตุ้นให้พวกเขาลงบันไดมา

“คุณเลอศิลป์มาแล้วเหรอครับแม่?” อชิขมวดคิ้วยืนอยู่ที่ทางเข้าบ้าน

สีหน้าร่าเริงของไอรดาเมื่อวานนี้แทนที่ด้วยสีหน้าที่น่าสงสารขณะยืนอยู่ข้างหลังเด็กชายทั้งสอง ฉันอยากอยู่กับอชิและเบนนี่นานกว่านี้!

พอเห็นเด็กๆ ลงมาข้างล่างแล้ว รษิกาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากวางมือจากสิ่งที่ทำอยู่แล้วไปเปิดประตู

“คุณเลอ…” รษิกาเงียบไปทันทีที่เห็นว่าผู้มาเยือนไม่ใช่คนที่เธอคิดไว้ “คุณมาที่นี่ทำไมคะ? คุณเจตนิน”

เจตนินถือช่อดอกยิปโซเอาไว้ในมือพลางยิ้มอย่างอบอุ่น “ผมเป็นห่วงที่คุณไม่มาเมื่อวานนี้ แล้วก็ไม่ได้อธิบายด้วยว่าทำไมถึงมาไม่ได้ ผมก็เลยมาเยี่ยมแต่เช้า ผมไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหมครับ?”

ขณะที่เขาพูด เขาก็มองเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเห็นเด็กๆ ทั้งสามกำลังจ้องมองเขาอย่างระแวดระวัง

เขาอดไม่ได้ที่จะผงะเมื่อเห็นเด็กทั้งสามคน “พวกเขา…”

เขารู้ว่าทั้งสามคนเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน ถึงฉันไม่รู้ว่าเขาจะเชื่อที่ฉันพูดไปหรือเปล่าก็เถอะ เธอหลุบตาลงด้วยความรู้สึกผิด เธอกลัวว่าเขาจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ