เป็นปกติที่เลอศิลป์จะไม่ได้ยินเสียงของเธอ และอัญชสาก็พูดไปเพียงแค่ครั้งเดียว หลังจากเธอพูดแล้ว เธอก็ไปเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำและเช็ดหน้าให้เขา
แม้ว่าเธอจะระมัดระวังมากแล้ว เธอก็ไม่ได้อ่อนโยนกับการเช็ดตัวเขาเท่าไรเพราะเธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน
เลอศิลป์ขมวดคิ้วเพราะความไม่สบายตัว และเอี้ยวหลบมือของเธอตามสัญชาตญาณ
พอเห็นอย่างนั้น เธอก็ชะงักไปและโน้มตัวเข้ามาใกล้หูเขา ก่อนจะกระซิบว่า “มันไม่ดีเท่าไรที่นอนในชุดนี้ใช่ไหมคะ? ฉันจะช่วยคุณถอดเองนะ”
หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เธอก็เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อของเขาทีละเม็ด
เมื่อเธอปลดกระดุมมาถึงเม็ดที่สาม เขาก็ขมวดคิ้วและคว้าข้อมือเธอไว้
ใจเธอเต้นรัว ดวงตาของเธอก็มีประกายคาดหวัง เธอคิดว่าจะต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาแน่ๆ
แต่แล้ว เธอก็ต้องผิดหวัง เพราะเลอศิลป์ดันมือเธอออกไปด้วยความไม่พอใจและพึมพำว่า “อย่ามาแตะผม!”
จากนั้น เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังให้เธอทันที
สีหน้าของอัญชสาเปลี่ยนไปในชั่วพริบตา กระนั้น เธอก็ฝืนสงบใจลงและเอื้อมมือไปสะกิดเลอศิลป์เบาๆ
“เลอศิลป์ คุณตื่นหรือเปล่า? เลอศิลป์คะ”
แต่เขาก็นอนหลับลึกไปและไม่ตอบอะไรเลย
แม้เป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่กล้าถอดเสื้อผ้าเขาต่อ
หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เธอก็รวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปยืนอยู่ข้างเขา เธอยกแขนเขาขึ้นมา โดยตั้งใจว่าจะนอนข้างๆ เขาและทำให้เข้าใจผิดไปว่าเขาเป็นคนดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด
ขณะที่เธอทำเช่นนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังมาจากทางประตู เธอตัวแข็งทื่อไปในทันที
ครรชิตไม่ได้ปิดประตูตอนที่เขาออกไปก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขาจึงเห็นอัญชสายกแขนของเลอศิลป์ขึ้นมาขณะที่เขาเดินไปที่ประตู เขาไม่รู้เลยว่าเธอพยายามจะทำอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...