หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1115

ทั้งสองคนคุยกันเรื่องนี้ไปตลอดทั้งวัน

ด้วยความที่เรื่องนี้กระทบใจของทั้งสองคน เบนนี่จึงแค่อยากให้เจตนินจากไป เพื่อที่รษิกากับเลอศิลป์จะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน

ในทางกลับกัน อชินั้นมีเหตุผลมากกว่า และไม่อยากให้เรื่องนี้ไปกระทบกับหน้าที่การงานของรษิกา

แต่ทั้งสองคนก็ไม่สามารถสรุปหาทางออกได้ จนกระทั่งหมดเวลาเรียน

“อชิ! เบนนี่! ดูสิจ๊ะว่าใครมา!”

พิมพ์รภาชี้รษิกาที่รออยู่หน้าประตูโรงเรียนทันทีเมื่อพวกเขาก้าวออกมาจากห้องเรียน

อชิและเบนนี่จมอยู่ในห้วงความคิดเสียจนไม่ทันสังเกตว่ารษิการออยู่ตรงนั้น กระทั่งพิมพ์รภาเอ่ยถึงขึ้นมา

ขณะที่พวกเขาจ้องมองประตู พวกเขาก็เห็นรษิกาที่ดูใจลอยไปเหมือนกัน

สีหน้าของรษิกาทำให้อชิและเบนนี่ยิ่งมุ่งมั่นมากขึ้นที่จะช่วยให้เลอศิลป์และรษิกากลับมาอยู่ด้วยกัน

“แม่ครับ!” เบนนี่ร้องเรียกรษิกาขณะวิ่งเข้ามาหาเธอ

รษิกาหลุดจากห้วงความคิด เธอลูบหัวเขาก่อนที่จะมองผู้คนรอบๆ อย่างไม่รู้ตัว

แม้จะยืนยันได้แล้วว่าเลอศิลป์รู้สึกอย่างไรต่อเธอตั้งแต่เมื่อเช้านี้ แต่รษิกาก็ยังมาที่โรงเรียนในตอนเย็นอยู่ดี

เธอไม่ยอมแพ้ แต่แน่นอนว่าเธอยังคงไม่เห็นวี่แววของไอรดาเลย

ขณะที่อชิเดินมาช้ากว่าเบนนี่ เขาก็เห็นอย่างชัดเจนเลยว่ารษิกากำลังมองหาไอรดาในหมู่ผู้คน

เฮ้อ… ฉันไม่เข้าใจเลย… ทำไมแม่ถึงต้องทะเลาะกับพ่อทั้งที่แม่ก็แคร์ไอวี่จะแย่?

“กลับบ้านกันเถอะครับแม่!” เบนนี่พูดเบาๆ เมื่ออชิเดินเข้ามาหาพวกเขา

รษิกาส่งยิ้มให้เด็กๆ และพยักหน้าตอบ แต่ขาของเธอกลับไม่ยอมขยับ

บางทีฉันควรจะรอนานกว่านี้อีกหน่อย…