หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1117

อชิกับเบนนี่อยู่ในห้องน้ำอีกพักหนึ่งก่อนจะออกไป

รษิกายังคงคุยอยู่กับเจตนินในตอนนั้น

เธออยากให้เขากลับไปเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เจตนินก็เริ่มพูดถึงเรื่องตำราการแพทย์แผนโบราณระหว่างที่คุยกันไปได้ครึ่งทาง

เนื่องจากรษิกาหลงใหลในศาสตร์การแพทย์แผนโบราณมาก เธอจึงอดไม่ได้ที่จะคุยกับเขาเรื่องนี้อีกครั้ง

จนกระทั่งลิสามาบอกพวกเขาว่าอาหารเย็นพร้อมแล้ว เธอจึงหลุดจากบทสนทนานั้นได้

“คุณจะอยู่ทานมื้อเย็นไหมคะ? คุณเจตนิน” รษิกาถามตามมารยาท

เจตนินเลิกคิ้วเมื่อเขาเห็นอชิกับเบนนี่ยืนอยู่ข้างๆ ห้องครัว

พวกเขาจ้องมองเจตนินด้วยสายตาคมกริบและดูเหมือนว่าพวกเขาจะฉีกเจตนินเป็นชิ้นๆ ได้เลยหากว่าเขาตอบรับคำเชิญนั้น

เพราะพวกเขายังเด็ก จึงดูน่ารักไม่ว่าจะแสดงสีหน้าอย่างไรออกมา

เจตนินอดไม่ได้ที่จะยิ้มขบขันขณะที่ตอบด้วยน้ำเสียงสงสัย “ขอบคุณที่เชิญนะครับ คุณรษิกา ผม…”

พอพูดไปได้ครึ่งทาง เบนนี่ก็ตัดบท “ผมไม่อยากกินข้าวแล้วครับแม่! ผมอยากโทรหาพ่อ!”

แทนที่จะพูดให้จบ เจตนินกลับชะงักไปและมองรษิกาด้วยความสับสน

รษิกาไม่ทันตั้งตัวกับคำพูดของเบนนี่และเริ่มตกตะลึง

หลังจากตั้งสติได้ เธอก็เอ่ยปากอย่างรู้สึกผิด “ฉันขอโทษนะคะ ฉัน…”

เจตนินพยักหน้าอย่างเข้าใจและตัดบทไปว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมว่าเด็กๆ คงรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร คุณควรจะกลับไปดูพวกเขาก่อน”