หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1141

เด็กๆ กลัวมากยิ่งขึ้นเมื่อพวกเขาได้ยินไอรดาเรียกรษิกาว่า “แม่” นอกเหนือจากนั้น รษิกาเองก็ไม่มีทีท่าปฏิเสธใดๆ

ผู้หญิงคนนี้ต้องเห็นที่พวกเราแกล้งไอวี่เมื่อกี้แน่ๆ

รษิกาลูบหัวไอรดาก่อนที่จะก้มหน้าและชำเลืองมองเด็กๆ ที่อยู่รอบๆ

“ขอโทษไอวี่เดี๋ยวนี้!”

สีหน้าที่ดุร้ายของเธอทำให้พวกเขาก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด

แต่เด็กหญิงที่ทำร้ายไอรดากลับกล้าหาญและตีหน้าซื่อ “มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ ไอวี่ผลักหนูก่อน แค่นั้นเลยค่ะ…”

เมื่อได้ยินเด็กหญิงโกหกต่อหน้าเธอ ก็ทำให้ความโกรธของรษิกาพุ่งสูงขึ้น “ทำไมจู่ๆ ไอวี่ถึงมาผลักเธอล่ะ?”

เมื่อรษิกาพูดจบ เธอก็นึกอะไรบางอย่างออกทันทีและเอื้อมไปจับมือของไอรดาไว้

วินาทีที่รษิกาเห็นรอยแดงบนมือของไอรดา ความโกรธของเธอก็ทวีคูณขึ้นไปอีก “แล้วไอวี่ทำแบบนี้เองด้วยหรือเปล่า?”

เด็กๆ ต่างมองหน้ากันเพราะพวกเขาไม่คิดมาก่อนว่ารษิกาจะมาเห็นพวกเขาเหยียบมือของไอรดา

ตอนนี้การกระทำของเด็กหญิงก็ถูกเปิดโปงแล้ว เด็กหญิงคนที่ทำร้ายไอรดาก็โมโหจัดเพราะความอับอาย “เฮอะ! มันเป็นความผิดของเธอที่ไม่คุยกับพวกเรา! เธอเป็นคนที่เมินใส่พวกเราก่อน!”

ตอนแรกรษิกาคิดจะปล่อยเด็กๆ ไป เพราะสุดท้ายแล้ว พวกเขาก็เป็นแค่เด็ก

แต่เมื่อเธอเห็นว่าเด็กเหล่านี้ไม่มีเจตนาจะขอโทษและต่อว่าไอรดาอีก เธอก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ไม่ได้พาอชิกับเบนนี่มาด้วย

ถ้าฉันพาพวกเขามาด้วย พวกเขาคงจะสั่งสอนบทเรียนดีๆ กับเด็กพวกนี้ ถ้างั้น ดูเหมือนฉันจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรังแกเด็กที่ไม่มีทางสู้สินะ