ไอรดาจ้องมองรษิกานานมากก่อนที่จะยอมปล่อยเธอไปในที่สุด แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม
“คุณรษิกา คุณต้องเกี่ยวก้อยสัญญากับหนูว่าคุณจะมาหาหนูในอีกสองวันนะคะ!”
รษิกายิ้มพร้อมยื่นมือเกี่ยวก้อยสัญญากับไอรดา
สีหน้าของเลอศิลป์หม่นลงเมื่อเขาเห็นว่ารษิกาและไอรดามีปฏิกิริยาต่อกันอย่างไร
หลังจากรษิกาปลอบไอรดาเสร็จแล้ว เธอก็ลุกออกไปอีกครั้ง “ฉันควรจะไปตอนนี้เลย”
เช่นนั้นแล้ว เธอจึงหนีไปออกจากห้องทำงานโดยที่เลอศิลป์ไม่ทันได้พูดอะไร
เธอไม่เพียงกังวลว่าเลอศิลป์จะถามถึงเหตุผลที่เธอมาโรงเรียน แต่เธอยังกลัวว่าจะได้ยินคำพูดเหน็บแนมของเขาด้วย
เลอศิลป์มองรษิกาที่กำลังออกไปจากห้องทำงาน เขาขมวดคิ้ว
“พ่อโกรธคุณรษิกาอีกแล้วเหรอคะ?” ไอรดาถามอย่างกังวลขณะที่เธอสังเกตเห็นสีหน้าของพ่อเธอเปลี่ยนไป
เสียงของไอรดาปลุกให้เลอศิลป์กลับสู่โลกความจริง เขาโน้มตัวไปลูบหัวเธอ “พ่อไม่ได้โกรธคุณรษิกา แต่พ่อมีเรื่องที่ต้องจัดการและต้องไปตอนนี้ อยู่ที่โรงเรียน ลูกต้องเป็นเด็กดีนะ โอเคไหม?”
ไอรดาจับแขนเสื้อของเขาไว้ “พ่อคะ เย็นนี้พ่อจะมารับหนูไหม?”
เลอศิลป์เงียบไปสักพัก เมื่อตระหนักว่าไอรดาน่าจะยังตกใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อยู่ เขาจึงพยักหน้า “พ่อจะมารับลูกจ้ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเลอศิลป์ ในที่สุดไอรดาก็ปล่อยมือจากพ่อของเธอและเดินตามเขาออกจากที่ทำงาน
เลอศิลป์ส่งไอรดาให้กับภัคจีรา ก่อนจากไป
หลังออกจากโรงเรียนอนุบาล รษิกาก็ชะลอความเร็วลงพร้อมกับจิตใจที่สับสนวุ่นวาย
เธอรู้ดีว่าเลอศิลป์จะแต่งงานกับอัญชสาไม่ช้าก็เร็ว
อย่างไรก็ตาม เธอไม่คิดว่าเขาจะปล่อยให้อัญชสาดูแลไอรดาในช่วงนี้
จากสิ่งที่ภัคจีราพูด ดูเหมือนว่าอัญชสามีความสัมพันธ์ที่ดีกับไอวี่
นั่นหมายความว่าความคิดของอัญชสาที่มีต่อไอวี่ ก็เปลี่ยนไปเหมือนกันใช่ไหม?
บางทีอัญชสาอาจเป็นแม่ที่ดีในอนาคตก็ได้...
เขามาที่นี่เพื่อเตือนฉันเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...