หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1154

รษิกามองคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างเย็นชา

เมื่ออัญชสาสบตากับรษิกาก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา และเธอก็สงบปากสงบคำโดยไม่รู้ตัว

ในทางกลับกัน เลอศิลป์กลับหน้าบึ้งและมองรษิกาอย่างเศร้าโศก

ต่อมา รษิกาก็เบะปากโดยไม่ได้ระวัง “ไม่ต้องกังวลนะคุณอัญชสา ฉันเข้าใจประเด็นของคุณ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะอยู่ห่างจากไอวี่ และฉันก็หวังว่าคุณจะดูแลไอวี่ ได้เป็นอย่างดี และไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”

หลังจากพูดจบ เธอก็ขึ้นรถโดยไม่ให้โอกาสพวกเขาตอบเธอ

เลอศิลป์ขมวดคิ้วขณะมองดูเธอจากไป แม้เขาจะหวังว่าเธอจะไม่ถอดใจ แต่เขาก็พูดอะไรเพื่อรั้งเธอไว้ไม่ได้เมื่อดูจากสีหน้าของเธอก่อนหน้านั้น

ในขณะเดียวกัน อัญชสาไม่คิดว่ารษิกาจะชี้ให้เห็นความผิดของเธอต่อหน้าเลอศิลป์ ก่อนจากไป

สีหน้าของเธอค่อยๆ เรียบเฉยขณะที่เธอมองดูรถของรษิกาหายไปจากสายตา

จากนั้นเธอก็หันไปมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธออย่างระมัดระวัง “เลอศิลป์...”

เลอศิลป์รู้สึกหงุดหงิด เขาจึงเก็บอาการไม่อยู่เมื่อพูดกับเธอ “คุณอยากจะพูดอะไรอีกล่ะ? ช่วงนี้คุณเป็นคนรับผิดชอบในการรับส่งไอวี่ ไปโรงเรียน ครูของเธอไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับไอวี่ตอนอยู่ที่โรงเรียนเลยเหรอ?”

ด้วยความรู้สึกผิด อัญชสาจึงหลุบตาลง

ครูภัคจีราบอกฉันว่าไอวี่ดูไม่ดีเมื่อเร็วๆ นี้ แต่ฉันไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่าปกติแล้วไอวี่ก็เป็นแบบนั้น ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น

“ถ้าครั้งนี้รษิกาไม่รู้เรื่องนี้ทันเวลา คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับไอวี่” เลอศิลป์ถามอย่างเย็นชา

อัญชสาพยายามหลบเลี่ยงความผิด “เลอศิลป์ ฉันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้จริงๆ คุณคงทราบดีถึงอาการของไอวี่ เธอไม่ค่อยตื่นเต้นเลย ยิ่งกว่านั้นเรื่องนี้เกิดขึ้นในวันแรกของการไปโรงเรียนอนุบาล ตอนที่ครูภัคจีราบอกฉัน เธอเพียงแต่บอกว่าไอวี่ไม่กระตือรือร้นในชั้นเรียน ฉันเลยคิดว่า...”