หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1191

รษิกาเม้มปากก่อนจะยิ้ม “บังเอิญลูกๆ ของเราเรียนห้องเดียวกัน เราก็เลยรู้จักกันน่ะค่ะ”

ในอีกด้านหนึ่ง รษิกาเองก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายความสัมพันธ์ของเธอกับเลอศิลป์ให้คนอื่นฟังอย่างไรดี

ผู้เชี่ยวชาญเริ่มตรวจร่างกายรษิกา

“ผมอดคิดไม่ได้ว่าความสัมพันธ์ของคุณกับคุณเลอศิลป์มันไม่ได้เรียบง่ายแบบนั้น”

ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งพยายามพูดคุยกับรษิกา

รษิกาอึ้งไปเมื่อได้ยินผู้เชี่ยวชาญพูดเช่นนั้น เธอไม่รู้เลยว่าเขาไปเอาความคิดพวกนี้มาจากไหน

เขาพูดต่อไปว่า “คุณเลอศิลป์เป็นคนติดต่อเราอย่างเร่งด่วนให้มาที่นี่ในวันนี้ เราต่างก็คิดว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับคู่หมั้นของเขาหรือเปล่า และหลังจากมาถึงโรงพยาบาล ก็กลับกลายเป็นว่า คุณคือคนที่รถพยาบาลนำตัวมาส่ง”

เมื่อรษิกาคิดถึงสีหน้าของเลอศิลป์ขึ้นมา คลื่นอารมณ์ก็ถาโถมเข้าสู่ใจเธอ

“คุณเลอศิลป์อยู่กับคุณตั้งนานตอนที่คุณหมดสติไป เขาไม่เต็มใจจะให้เด็กๆ เข้ามาเพราะเขากลัวว่าคุณจะเป็นห่วง” ผู้เชี่ยวชาญพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

รษิกาหลุบตาลง เธอไม่อยากให้เขาเห็นสีหน้าของเธอ

เธอรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

เลอศิลป์ออกอาการต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้มากเกินไป ด้วยความสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อกัน มันไม่จำเป็นต้องทำเพื่อเธอถึงขนาดนี้

จากความเข้าใจของเธอ เธอยังรู้สึกว่าเลอศิลป์ไม่ควรดูแลเธอดีมากขนาดนั้น เธอไม่ควรจะได้อยู่ในตำแหน่งที่สำคัญในหัวใจของเขา

“ดีแล้วที่คุณฟื้น ไม่งั้น ผมก็คงต้องกังวลกับอนาคตในวงการการแพทย์ของผม”

น้ำเสียงของผู้เชี่ยวชาญเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเปกันไป

จิตใจของรษิกายุ่งเหยิง เธอขมวดคิ้วและขัดจังหวะเขาก่อนที่เขาจะพูดต่อ “ขอโทษนะคะ ฉันเหนื่อยและอยากอยู่เงียบๆ ก่อน”

พอได้ยินเช่นนั้น ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นก็รู้ว่าเขาล้ำเส้น จึงเงียบเอาไว้ทันที

แม้ว่ารษิกาจะได้รับความสงบอย่างที่เธอต้องการแล้ว แต่ใจเธอก็ไม่อาจสงบลงได้เลย

คำที่ผู้เชี่ยวชาญพูดยังคงดังก้องอยู่ในใจเธอ

เลอศิลป์อยู่เคียงข้างฉันตลอด

ระหว่างที่เธอหมดสติไป เธอรู้สึกเหมือนว่ามีคนพูดคุยอยู่กับเธอ หรือนั่นจะเป็นเลอศิลป์?

รษิกาอดไม่ได้ที่จะสงสัย ฉันอยากรู้ว่าเขาพูดอะไร