หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1210

ในขณะเดียวกัน จักรภพก็พาเด็กทั้งสามคนออกจากโรงพยาบาล

เขาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมโดยรอบเนื่องจากเขามักจะไปตรวจโรงพยาบาลทุกแห่งอยู่บ่อยๆ ดังนั้นเขาจึงพาพวกเด็กๆ ไปที่ร้านอาหารจานด่วนในบริเวณใกล้เคียง

พวกเขาเพิ่งมาถึงทางเข้าร้านกาแฟข้างๆ ก็เจอกับคนสามคนที่ออกมาจากร้าน

ฝนทิพย์และอัญชสามีสีหน้าตื่นตระหนก และพวกเขาก็มองไปในทิศทางของคฑาโดยสัญชาตญาณ เพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่าจักรภพเคยเจอคฑาหรือไม่

ถ้าจักรภพเกี่ยวข้องกับการสืบสวนเรื่องคฑาด้วย เราก็จะไม่สามารถปิดบังความจริงได้จริงๆ

อย่างไรก็ตาม คฑาสงบกว่าทั้งสองมาก

เมื่อเขาเห็นจักรภพ เขาไม่แม้แต่จะหยุดและเดินผ่านอัญชสาและฝนทิพย์ไป เขาทำท่าราวกับว่าเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งออกมาจากร้านกาแฟด้วยกัน

เขาทำมันอย่างเป็นธรรมชาติจนจักรภพไม่ได้สนใจอะไร เขาเพียงแค่มองดูคนสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาพลางขมวดคิ้ว

“จักรภพ”

"สวัสดี"

พวกเขาทั้งสองกัดฟันและทักทายเขาด้วยความรู้สึกผิด

จักรภพเอียงศีรษะเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างคลุมเครือ “ช่างบังเอิญจริงๆ! ฉันสงสัยว่าทำไมเธอไม่ขึ้นมาสักที ฝนทิพย์ ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะคุณได้พบเพื่อนที่นี่”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองน้องสาวของเขาอย่างมีความหมาย

ฝนทิพย์พยักหน้าอย่างแข็งขัน “ฉันไม่รู้ว่าพี่กับเลอศิลป์จะคุยกันจบเมื่อไร ก็เลยคิดว่าจะออกไปนั่งดื่มกาแฟข้างนอกระหว่างรอ แต่ไม่คิดว่าจะได้เจออัญชสา”

ฉันไม่แน่ใจว่าฉันคิดมากกับเรื่องนี้มากเกินไปหรือเปล่า แต่การที่คนสองคนนี้อยู่ที่นี่พร้อมๆ กัน รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไป อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ก๊าซพิษของรษิกาในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย