หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1223

รษิกาถึงกับพูดไม่ออกในตอนนั้น

ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเรื่องจริงที่พวกเขาทั้งสามคนรับผิดชอบโครงการนี้มาตั้งแต่ต้น

ฉันคงไม่ทำร้ายตัวเองอย่างนั้น เหลือเพียงเจตนินและคมสันเท่านั้น อย่างที่บอกไป ฉันไม่อยากจะสงสัยใครเลยเพราะหนึ่งในนั้นเป็นผู้นำโครงการ ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นเพื่อร่วมงานของฉันที่ทำงานด้วยกันมายาวนาน

เมื่อเห็นว่าเธอยืนกรานเพียงใด เลอศิลป์ก็รู้สึกโกรธมากขึ้น “ถ้าจำไม่ผิด ก่อนหน้านี้เจตนินก็เคยเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ไฟไหม้ที่สถาบันวิจัยมาก่อนด้วย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็มองเขาอย่างสับสน ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้นล่ะ?

จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณเจตนินออกไปหลังจากส่งยาเหล่านั้นแล้ว คุณหมายความว่าไงที่บอกว่าเหตุการณ์นั้นเกี่ยวข้องกับเขา?”

ด้วยความไม่อยากจะทะเลาะกับเลอศิลป์ เธอจึงระงับอารมณ์และกล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “พวกคุณทุกคนก็น่าจะรู้ว่ายาเหล่านั้นมีที่มายังไง แล้วทำไมคุณเจตนินถึงจะทำบางอย่างที่ไม่เห็นจะเป็นประโยชน์ต่อเขาเลย?”

หลังจากพูดแล้ว เธอก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นสีหน้าเย็นชาของเลอศิลป์ รษิกาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ก่อนจะพูดต่อ "เลอศิลป์ คุณต้องสงบสติอารมณ์ก่อน คุณจะพูดอะไรแบบนี้ตามความรู้สึกส่วนตัวของคุณเองโดยไม่มีหลักฐานใดๆ ไม่ได้”

ด้วยความฉลาด เฉียบแหลม และเด็ดขาดของเลอศิลป์ คำพูดที่ไร้เหตุผลของเขาตอนนี้ทำให้ฉันสงสัยว่าคนตรงหน้าฉันเป็นประธานบริษัทฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปจริงๆ หรือเปล่า

“ผมใจเย็นอยู่” ความโกรธเดือดพล่านอยู่ในใจของเลอศิลป์ และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ห้องเก็บของในสถาบันวิจัยของคุณไม่มีปัญหามาหลายปีแล้ว แต่มันเกิดไฟไหม้ทันทีที่เขามาเก็บยาไว้ในนั้น คุณไม่คิดว่ามันบังเอิญเกินไปเหรอ?”

รษิกาอธิบายอย่างอดทน “ไม่มีปัญหาใดๆ เลยจริงๆ ตอนที่เขาเก็บยาไว้ในห้อง หากคุณไม่เชื่อฉัน ลองถามคุณหมอคมสันได้เลยเพราะเขาก็อยู่ที่นั่นในตอนนั้นด้วย”

เขาดูโกรธมากทุกครั้งที่พูดถึงเหตุการณ์ไฟไหม้ ไม่มีร่องรอยใดที่บ่งชี้ว่าเขาแกล้งทำ ดังนั้นฉันเดาว่าในที่สุดฉันก็หยุดสงสัยเขาได้แล้ว ฉันเข้าใจเขาผิดไป ตอนนี้ฉันแน่ใจว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไฟไหม้นั่นแล้ว