หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1241

“อัญชสา!”

ฝนทิพย์ตั้งสติได้หลังจากอัญชสาฮึดฮัดออกไป

เสียงประตูปิดกระแทกดังลั่นไปทั่วชั้นล่างของบ้าน

ฝนทิพย์รีบออกไปที่ระเบียงบ้านก็เห็นอัญชสาเดินดุ่มๆ ไปที่รถของเธอและขับออกไปอย่างรวดเร็ว

ภาพนั้นทำให้ฝนทิพย์กำหมัดด้วยความหงุดหงิด

วันนี้ฉันมาที่นี่ก็เพื่อโน้มน้าวให้อัญชสาอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม! แทนที่จะสำเร็จ กลับกลายเป็นว่าฉันทำให้เธอหาทางแก้แค้นรษิกาไปเสียอีก ถ้าเธอไปที่นั่นคนเดียว เธอจะต้องไปก่อความวุ่นวายขึ้นแน่ๆ!

ฝนทิพย์รีบลงมาและขับรถตามอัญชสาไป ซึ่งทิศทางนั้นคือทางไปบ้านรษิกา

...

ในอีกด้านหนึ่ง รษิกากับเด็กๆ ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้านของอัญชสา

รษิกากำลังเตรียมมื้อเที่ยงให้เด็กๆ อยู่ในครัว

“แม่ครับ คุณเลอศิลป์จะอยู่กินข้าวเที่ยงกับเราวันนี้ไหมครับ?” เบนนี่ที่อยู่ตรงประตูครัวถามด้วยความกระตือรือร้น

เด็กๆ สังเกตเห็นความทุ่มเทของเลอศิลป์เพราะเขามาหาทุกวัน แต่พวกเขาก็ยังรู้สึกว่ามันไม่แน่นอนเท่าไรนัก

เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็ชะงักไป เธอเพิ่งมารู้ตัวว่าเลอศิลป์กับเด็กๆ เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้นในช่วงนี้

พวกเขาใกล้ชิดกันมากจนเด็กๆ คิดเอาเองว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เลอศิลป์จะอยู่ทานมื้อเย็นที่บ้านเธอด้วยกัน

“แม่ขอให้คุณเลอศิลป์เอาเค้กก้อนเล็กๆ มาให้ผมด้วยได้ไหมครับ?” เบนนี่เปลี่ยนคำถาม

รษิกาตั้งสติและส่งยิ้มให้เขา “ไม่รู้เหมือนกันนะ หนูไปโทรบอกคุณเลอศิลป์เองก็ได้”

เบนนี่ตาเป็นประกาย เขาวิ่งไปด้วยความตื่นเต้นก่อนจะหยิบนาฬิกาอัจฉริยะของเขามาโทรหาเลอศิลป์

อชิกับไอรดาก็รออยู่ข้างๆ ด้วยความกระตือรือร้น