หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1276

ทันใดนั้น ศศิตาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเลอศิลป์

ในตอนนั้น เลอศิลป์เพิ่งกลับจากบ้านรษิกาหลังทานมื้อเย็นแล้ว

ทันทีที่เขาเห็นสายโทรเข้าจากแม่ เขาก็ใจหาย ความอ่อนโยนบนใบหน้าของเขาหายวับไปกับตา ความเย็นชาเข้ามาแทนที่

“ตอนนี้อยู่ที่ไหน? ขับรถมาที่บ้านใหญ่เดี๋ยวนี้เลยนะ! แม่มีเรื่องจะต้องคุยกับแก!”

พอรับสายแล้ว เสียงของศศิตาก็ดังมาก่อนที่เลอศิลป์จะทันได้พูดอะไรเสียอีก

เขาขมวดคิ้วแน่น และจ้องมองบ้านของรษิกาที่ยังเปิดไฟสว่างจ้า ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงเธอเล่นกับอชิและเบนนี่อยู่ในนั้น

เขากลับจากภวังค์ และตอบตกลงไป “เข้าใจแล้วครับ ผมจะรีบไป”

อันที่จริง เขาพอเดาออกได้ไม่มากก็น้อยว่าแม่เขาโทรมาทำไม

แม่คงรู้เรื่องที่ฉันตัดสินใจยกเลิกการหมั้นไปแล้วและอยากจะพูดแทนอัญชสา คราวนี้ฉันจะไม่ยอมให้แม่อีกต่อไป ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะหนักแน่นและตัดสัมพันธ์ทุกอย่างกับอัญชสาให้หมด!

พอคิดได้เช่นนั้น เขาก็ขับรถฝ่าความมืดมิดตรงไปยังบ้านใหญ่ของฟ้าศิริสวัสดิ์

ระหว่างนั้น อัญชสาก็เฝ้ามองศศิตาวางสายไปทั้งน้ำตา ใบหน้าของเธอดูสิ้นหวัง

“คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยค่ะ คุณศศิตา เลอศิลป์ตัดสินใจไปแล้ว และฉันเคารพความคิดของเขา ฉันแค่มาหาคุณที่นี่เพราะรู้สึกใจสลายและอยากจะร้องไห้ออกมาเท่านั้นเอง คุณไม่ต้องใส่ใจเรื่องฉันเลยนะคะ”

เมื่อเห็นเธอพูดออกมาเช่นนั้น ศศิตาก็ทั้งโกรธทั้งเจ็บปวด “เธอพูดอะไรออกมา? ฉันบอกแล้วว่าคนเดียวที่คู่ควรมาเป็นนายหญิงของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ได้ก็คือเธอ! พอเลอศิลป์มาถึงแล้ว ฉันจะสั่งสอนเขาแทนเธอเอง!”

อัญชสาก้มหน้านิ่งขณะที่สูดจมูก แววแห่งความโหดเหี้ยมปรากฏขึ้นชั่วขณะในดวงตาของเธอ

เธอตระหนักดีว่ากลอุบายของเธอนั้นน่ารังเกียจเกินกว่าจะหาคำบรรยายใด

แต่เธอก็ไม่รังเกียจที่จะใช้วิธีเดิมครั้งแล้วครั้งเล่าตราบเท่าที่มันได้ผล

เลอศิลป์เป็นของฉัน และไม่มีใครจะแย่งเขาไปจากฉันได้!