หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1278

เลอศิลป์พบว่ามันเป็นเรื่องน่าขันเมื่อศศิตาและอัญชสาต่างก็เชื่อใจกันแต่ก็ยังสงสัยกันเอง

ในเมื่อแม่อยากได้เหตุผล ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะบอก

“อัญชสาไม่เหมาะจะเป็นแม่ของไอวี่ ผมให้โอกาสเธอมาหกปีและช่วงนี้ก็ยอมให้เธอมาดูแลไอวี่ด้วย แต่ไอวี่ก็ยังไม่ยอมรับเธออยู่ดี อันที่จริง อาการของไอวี่ก็ยิ่งแสดงสัญญาณการกลับมาเป็นเหมือนเดิมตอนที่อยู่ภายใต้การดูแลของเธอด้วย ผมไม่เอาความเป็นอยู่ของไอวี่มาเสี่ยงหรอกครับ”

ศศิตาขมวดคิ้วแน่น เธอหันหน้าไปมองอัญชสา

อันที่จริง เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอาการของไอรดาเลย

ก่อนจะถึงวันนี้ เธอคิดว่าอัญชสากับไอวี่ก็เข้ากันได้ดีแล้ว

เธอไม่คิดเลยว่าความเป็นจริงจะเป็นเช่นนั้น

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็จะไม่ยอมรับรษิกาที่เคยทิ้งไอรดาไปเมื่อก่อนนี้

“อัญชสาก็แค่ต้องการเวลาเท่านั้น ให้เวลาเธออีกหน่อย เธอจะแก้ไขเรื่องนี้ได้แน่ๆ!” ศศิตายืนยันอย่างดื้อรั้น

ความไม่พอใจในสีหน้าของเลอศิลป์แสดงออกมาชัดเจนมากขึ้น “ถ้าผมยอมให้เธอได้พูดคุยกับไอวี่ต่อไป อาการของไอวี่ก็จะยิ่งแย่ลงเท่านั้น”

เมื่อพูดเช่นนั้น ศศิตาก็มีแววตาสับสน และเสียงของเธอก็ไม่หนักแน่นเหมือนแต่ก่อน “ถ้าไม่ลองแล้วแกจะรู้ได้ยังไง? เธอดีกว่ารษิกาที่ทิ้งไอวี่ไปไม่ใช่เหรอ?”

อันที่จริง เลอศิลป์ไม่มีอารมณ์จะโต้เถียงกับผู้เป็นแม่อีกต่อไป “จริงๆ แล้ว เธอไม่ได้ดีไปกว่ารษิกาเลย”

พอพูดเช่นนั้น เขาก็หันหลังเตรียมจะออกไป แต่ก่อนที่จะทำเช่นนั้น เขาก็พูดว่า “ผมตัดสินใจเรื่องการหมั้นไปแล้ว ไม่ว่าแม่จะพูดยังไง การตัดสินใจของผมก็จะไม่เปลี่ยนแปลง คราวหน้าช่วยแจ้งเหตุผลเวลาที่โทรหาผมด้วยนะครับ ถ้าเป็นเรื่องนี้ ก็อย่าโทรมาอีกเลย”

ด้วยความไม่คาดคิดว่าเขาจะจากไปเช่นนั้น ศศิตาก็โมโหและพยายามเข้าไปขวางเขาไว้ “หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ!”

อนิจจา เลอศิลป์ไม่ได้ชะลอฝีเท้าเลยแม้แต่น้อย

ตลอดหกปีที่ผ่านมา ฉันบอกเธอจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่าต้องการยกเลิกการหมั้น แต่เธอก็บอกปัดไปด้วยข้ออ้างต่างๆ นานา ตอนนี้เราแสร้งทำมานานเกินไปแล้ว ฉันจะไม่เล่นตามน้ำไปกับเธออีก