เขานัดเอาไว้ตอนบ่ายสอง จึงเหลือเวลาอีกสองชั่วโมง
ด้วยความไม่อยากเสียเวลา จันทราจึงโทรหาศศิตาทันที
อีกฝ่ายรับสายอย่างรวดเร็ว “จันทรา มีอะไรเหรอ?”
จากน้ำเสียงที่สงบของศศิตา เห็นได้ชัดว่าเธอไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้น
แม้ว่าจะฝืนให้ตัวเองใจเย็นลงแล้ว แต่จันทราก็ยับยั้งน้ำเสียงที่สั่นของเธอไม่ได้ “เธอว่างไหม? อัญชสามีเรื่องจะคุยกับเธอ”
น้ำเสียงของจันทราทำให้ศศิตางุนงง “มีเรื่องอะไรเหรอ? เกี่ยวกับงานหมั้นหรือเปล่า? ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะคุยกับเลอศิลป์เอง”
พอเอ่ยชื่อเลอศิลป์ ครอบครัวภักดีสรวงทั้งสามคนก็รู้สึกประหม่าทันที
ในที่สุด จันทราก็บังคับตัวเองให้ตอบไปว่า “พอเธอมาถึงก็จะรู้เองแหละ”
เช่นนั้นแล้ว เธอก็วางสายไปด้วยความมั่นใจว่าศศิตาจะมาแน่ๆ
แล้วก็เป็นไปตามคาด ศศิตามาถึงบ้านภักดีสรวงในครึ่งชั่วโมงต่อมา
เมื่อเธอเห็นครอบครัวภักดีสรวงทั้งสามคนนั่งหน้าเศร้าอยู่ในห้องนั่งเล่น ศศิตาก็ใจหาย “เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมถึงได้ดูเหมือนกับอยู่ในงานศพกันอย่างนั้นล่ะ?”
ไม่นานนักหลังจากศศิตาพูดจบ อัญชสาก็เดินเข้ามากอดขาศศิตาไว้
ศศิตาอึ้งไปกับการกระทำของอัญชสา เธอกำลังจะพูดแต่อัญชสาก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงที่สั่นไปด้วยความหมดหวัง
“ฉันขอโทษค่ะคุณศศิตา! คุณต้องช่วยฉันนะคะ ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว!”
คำพูดของอัญชสาทำให้ศศิตาเห็นใจเธอ “บอกฉันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วฉันจะดูว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างไหม”
อัญชสาสะอื้นพลางอธิบายว่า “จำตอนที่ฉันบอกคุณว่าไอวี่ติดเชื้อแบคทีเรียจากที่ไปตั้งแคมป์กับรษิกาได้ไหมคะ? ฉันเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เอง!”
ใบหน้าของศศิตาเคร่งเครียดขึ้นทันที “นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นค่ะ! ฉันแค่อยากสั่งสอนรษิกากับลูกสองคนของเธอ แต่แบคทีเรียกลับไปอยู่ในแก้วของไอวี่ เลยทำให้ไอวี่ติดเชื้อ”
ฉันคงหูหนวกตาบอดที่เชื่ออัญชสาตอนเธอบอกว่าเธอทำไปเพื่อไอวี่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...