หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1412

ฝนทิพย์รู้สึกเสียใจขณะที่เธอจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่ละสายตา

ถ้าฉันรู้ว่าจุดจบของอัญชสาจะเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่ฟังอะไรเธอเลย!

แม้ว่าตอนนี้เธอจะรู้สึกเสียใจ แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว

ฝนทิพย์ค่อยๆ ยืนขึ้นขณะที่ถือโทรศัพท์ไว้ในมือ ก่อนจะออกไป เธอหยิบบัตรธนาคารออกมาจากลิ้นชักด้วยความระมัดระวัง

“เธอจะไปไหน?”

ทันทีที่เธอออกจากห้อง เธอก็เห็นจักรภพเดินออกมาจากห้องทำงาน

สายตาของจักรภพมองเธอด้วยความสงสัย

ฝนทิพย์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีอะไร ฉันอยู่บ้านนานเกินไป ฉันอยากออกไปข้างนอกสักหน่อยน่ะ”

จักรภพไม่ให้โอกาสเธอได้โกหก เขาถามกลับไปตรงๆ แทนว่า “เธอจะไปเจออัญชสาใช่หรือเปล่า?”

สีหน้าของฝนทิพย์เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เธอคิดไม่ถึงว่าพี่ชายของเธอจะรู้ทันเช่นนี้

“พี่ไม่อนุญาต! เธอต้องอยู่ที่บ้านเท่านั้น!”

จักรภพไม่ได้รู้แค่อคติที่เลอศิลป์มีต่ออัญชสาเท่านั้น แต่เขายังรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของฝนทิพย์กับอัญชสาอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องทำให้แน่ใจว่าฝนทิพย์ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับอัญชสา ไม่อย่างนั้นตระกูลคชาเรศก็จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องไปด้วยหากเลอศิลป์โกรธเคือง

แท้จริงแล้วฝนทิพย์รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก แต่เธอแสร้งทำเป็นนิ่ง สงบสติอารมณ์ของเธอเอาไว้เพื่อตบตาจักรภพ “พี่ อัญชสาเป็นเพื่อนฉันมานานมาก ฉันจะทิ้งเธอไปในตอนที่ครอบครัวของเธอกำลังเจอปัญหาแบบนี้ได้ยังไง ผู้หญิงน่ะไม่เหมือนพี่หรอกนะ เราไม่สามารถตัดความสัมพันธ์กับเพื่อนได้หรอก ถึงแม้ว่าครอบครัวของเราจะทะเลาะกัน…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค จักรภพก็พูดขัดด้วยอารมณ์โมโหเล็กน้อย “ความสัมพันธ์ของเธอกับอัญชสามันเป็นยังไงเหรอ? พี่ว่าเธอควรอยู่ห่างจากคนประเภทนั้นไว้นะ!”