หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1451

ขณะที่ภาพถ่ายของนักข่าวเป็นรูปผู้หญิงยืนอยู่ที่ประตูเฮลิคอปเตอร์ เจตนินก็รู้ว่าเลอศิลป์อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

เขาคิดว่าเรื่องนี้จบลงแล้วเมื่อข่าวฉาวดาราต่างๆ ได้ครอบงำการรับรู้ของสังคมในตอนบ่าย ดังนั้น ในวันต่อมา เขาจึงวางแผนที่จะเจอรษิกาโดยใช้โครงการเป็นข้ออ้าง

แต่เขาต้องประหลาดใจ เพราะผู้ช่วยของเธอบอกเขาว่าเธอไม่ได้อยู่ที่สถาบันวิจัย

ความจริงแล้ว เขาได้รับคำตอบเดียวกันในวันต่อๆ มา

ต่อจากน้ัน ไม่ว่าเจตนินจะโง่ขนาดไหน เขาก็สามารถรับรู้ได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

เขารู้ว่ารษิกาออกไปกับเลอศิลป์ เขาจึงสงสัยว่านานแค่ไหนกว่าพวกเขาจะกลับมา

เขาตะลึงที่ไปกันทั้งสัปดาห์และนั่นก็ทำให้เขาโมโห

เจตนินยังโกรธอยู่ขณะที่เขาบอกว่า “แม้ว่าการพัฒนาโครงการของพวกเรากำลังจะเริ่มขึ้น แต่คนรับผิดชอบของสถาบันวิจัยหายตัวไป คุณคิดว่าผมควรพูดยังไงกับเรื่องนี้ดี? คุณรษิกา”

เมื่อเขาพูดถึงเรื่องโครงการขึ้นมา รษิกาก็รู้สึกผิดและพูดขอโทษต่อ “ฉันขอโทษจริงๆ นะ จากปัญหาส่วนตัวของฉัน ฉันต้องอยู่เงียบๆ ไปสักพักและต้องชะลอโครงการออกไปจริงๆ คุณมีสิทธิ์ที่จะโกรธฉันในทุกๆ ด้านนะคุณเจตนิน ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่หายไปอีกหลังจากที่โครงการเริ่มขึ้นแล้ว คุณสามารถมาหาฉันเมื่อไรก็ได้ที่คุณต้องการ!”

คำตอบของเธอทำให้เขาพึงพอใจ การที่รู้ว่าเธอไปไหนกับเลอศิลป์หรือเธอทำอะไรในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมามันไม่ได้สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคือฉันสามารถเอาชนะเธอได้ตราบใดที่เธอยังอยู่ในกำมือของฉัน!

เมื่อกระบวนความคิดของเขาจบลง เจตนินก็ตำหนิด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณรษิกา คุณไม่คิดว่าคุณควรชดเชยให้กับการเดินทางที่สูญเปล่าของผมบ้างเลยเหรอ? แค่ขอโทษมันไม่พอนะ!”

พอจับการเปลี่ยนแปลงของน้ำเสียงของเขา รษิกาก็โล่งอกโล่งใจและยิ้ม “ได้สิ! ว่างเมื่อไรก็บอกฉันนะคะ เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงข้าวเอง”