หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1478

“ผมกล้าพูดว่าตัวผมเองก็น่ามองไม่เบา สำหรับคุณ การได้นอนกับผมคงไม่เสียหายเท่าไรหรอก” ชายหนุ่มใช้นิ้วเชยคางอัญชสาให้มองตาเขา “คุณช่างบอบบางเหลือเกิน หวังว่าคุณจะไม่ลืมผมเร็วนักนะ”

ขณะที่พูด มือไม้ของเขาก็เริ่มลูบไล้ต่ำลงไปที่ลำคอของหญิงสาว เขาโน้มตัวลงมาจนคร่อมร่างของเธอ

อัญชสาพลันได้สติ เธอปัดมืออีกฝ่ายออกไปและถลึงตา “ออกไปนะ! อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!”

ชายหนุ่มหัวเราะอย่างขบขันกับทีท่าโกรธเกรี้ยวของเธอและเดินออกไป

ไม่ช้า ในห้องพักของโรงแรมก็มีอัญชสาอยู่เพียงลำพัง

เธอเริ่มเหลียวมองซ้ายขวา พยายามจะนึกให้ออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

แต่ไม่ว่าจะพยายามใช้สิ่งที่เห็นอยู่รอบตัวมาช่วยแค่ไหนก็ยังจำไม่ได้

อัญชสาสันนิษฐานว่าคงมีคนคงถูกว่าจ้างมาให้เล่นงานเธอ

แต่หมอนั่นก็ดูไม่เหมือนคนที่ใครจะจ้างได้ อันที่จริง เขาดูเหมือนผู้ว่าจ้างเสียมากกว่า

คิดแล้วอัญชสาก็ค่อยโล่งอกขึ้น มันอาจเป็นแค่ความพลั้งพลาดตอนเมา

แต่ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นอย่างไร เธอก็อยู่ที่นี่ต่อไม่ได้

หญิงสาวกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดที่เอว เธอลุกจากเตียงและกำลังจะสวมเสื้อผ้าตอนที่ได้ยินเสียงประตูเปิดอีกรอบ

เขากลับมา

อัญชสาร้องกรี๊ดด้วยความตกใจและรีบกระชับเสื้อคลุมของโรงแรมเข้ากับตัว เธอจ้องอีกฝ่ายอย่างโมโห

ชายหนุ่มถือถุงใบหนึ่งไว้ด้วยท่าทีแบบทองไม่รู้ร้อน “คุณอัญชสา เรื่องเมื่อคืนคงทำให้คุณเหนื่อยเอาการ ผมไปซื้ออาหารเช้ามาให้” จากนั้นก็ยิ้มเย้ย “เมื่อคืนผมเห็นทุกอย่างที่คุณมีหมดแล้วล่ะน่ะ อย่ามัวปกปิดอยู่เลย”

หญิงสาวหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอาย “เลิกมองฉันซะที!”

อีกฝ่ายหันกลับไปอย่างว่าง่าย