หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1502

“ต่างประเทศงั้นเหรอ?” อัญชสาอารมณ์เดือดพล่านขึ้นมา “ถ้าฉันหนีไป นังรษิกา

จะไม่ได้สิ่งที่ต้องการไปทั้งหมดเหรอ? ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไงถ้าฉันยังไม่ได้แก้แค้นเธอ?”

เมื่อสัมผัสได้ถึงอารมณ์ร้ายกาจที่อัญชสาแผ่ออกมา ฝนทิพย์ที่ตึงเครียดอยู่จึงพูดอย่างระมัดระวังว่า “ถ้าคุณไม่หนีไป และให้เรื่องจบลงด้วยการถูกตำรวจหรือตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์จับ คุณจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่แย่ยิ่งกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ และเมื่อถึงตอนนั้น คุณก็บอกลาการล้างแค้นได้เลย!”

ฝนทิพย์ไม่กล้าทำให้อัญชสาโกรธเคืองเมื่อดูจากสภาพจิตใจของเธอตอนนี้ ด้วยความกังวลว่าอัญชสาจะโกรธ ฝนทิพย์จึงพยายามทำให้เธอสงบสติอารมณ์มากเท่าที่จะทำได้

ท้ายที่สุด อัญชสาก็เริ่มสนใจในความคิดที่จะหนีไปต่างประเทศ

ด้วยความคิดนั้นในใจ ฝนทิพย์แนะนำว่า “ถ้าคุณกังวลเรื่องเงิน ฉันหาให้คุณได้

แม้ว่าจะไม่มากเท่าไร แต่ตอนนี้ฉันมีอยู่สิบถึงยี่สิบล้าน ที่ฉันคืนให้ตระกูลคชาเรศไป”

อัญชสาตื่นตระหนกเมื่อรับรู้ถึงชะตากรรมของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยรษิกาไปแบบนั้น

เธอกัดฟันตอบว่า “มันต้องมีทางอื่นสิ!”

ในขณะเดียวกัน ที่บ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ เลอศิลป์ดูไม่มีความสุขในการทำงานเท่าใดนัก

“อย่าคิดมากเลยนะ ตำรวจจะหาทางจัดการเรื่องนี้ คุณควรหาอะไรกินก่อน” รษิกาแนะนำเลอศิลป์ด้วยความอ่อนโยน แม้ว่าเธอจะวิตกกังวลหลังจากรู้ว่าอัญชสาปฏิเสธที่จะพบเธอ

เนื่องจากคติยานำอาหารมาเสิร์ฟได้สักพักแล้ว ถ้ายังไม่มีใครกิน อาหารก็จะเย็นลงในอีกไม่นาน

อย่างไรก็ตามเลอศิลป์ขมวดคิ้ว โดยเริ่มมีเจตนาอยากฆ่าคนขึ้นมา

ถ้าอัญชสากล้าก่อปัญหาอีกล่ะก็ ฉันจะ…

แม้ว่ารษิกาจะไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่เกิดขึ้นในห้องนี้ เธอลุกขึ้นไปจับแขนเขา และพาเขาไปที่โซฟา จากนั้นก็นำอาหารที่ถูกเสิร์ฟไว้มาให้เขา

เมื่อมองไปที่รษิกา เลอศิลป์ก็หายจากอารมณ์โกรธและผ่อนคลายขึ้นจากการที่เธอมาดูแลเขา