หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1531

หลังจากทานมื้อเช้าแล้ว เอกพลก็ยิ้มให้พวกเขาก่อนจะลุกขึ้นเดินไป เป็นไปได้ว่าเขาออกไปหาศศิตา

เด็กทั้งสามคนทานข้าวยังไม่เสร็จ ดังนั้น รษิกาจึงอยู่เป็นเพื่อนพวกเขาต่อ

รษิกาพยายามสื่อสารกับลูกๆ และพูดว่า “ต่อไป พยายามอย่าเถียงกับคุณนายศศิตาอีกนะ พยายามทำให้เธอชอบลูกให้ได้ล่ะ”

แต่ในไม่ช้าเธอก็ตระหนักได้ว่า เธออาจจะขอให้ลูกๆ ของเธอทำในสิ่งที่มากเกินไป

อย่างไรเสีย แม้แต่เธอเองก็ทนฟังสิ่งที่ศศิตาพูดออกมาไม่ได้ในบางครั้ง เธอจะคาดหวังให้เด็กๆ ทนได้อย่างไร?

“เราเข้าใจครับ” อชิพยักหน้า “แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ เบนนี่แค่คิดว่าคุณนายศศิตาล้ำเส้นมากไปเมื่อกี้นี้ เขาเลยอดไม่ได้ อีกอย่าง เขาก็พูดถูกด้วย”

เบนนี่พยักหน้าจริงจังเมื่อเขาเห็นว่าอชิเข้าข้างเขา “ในเมื่อคุณนายศศิตาไม่ชอบให้เราเรียกเธอว่าคุณย่า เราก็จะไม่ทำครับ!”

ไอรดาพยักหน้าด้วยเหมือนกัน เธอแสดงให้เห็นว่าเธอสนับสนุนพี่ชายทั้งสองของเธอ

เมื่อเห็นว่าเด็กๆ มุ่งมั่นกันแค่ไหน รษิกาก็อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะหันไปมองไอรดาอย่างจริงจัง

“ไอวี่ พี่ชายทั้งสองของหนูได้รับอนุญาตให้เรียกคุณนายศศิตาแบบนั้น แต่ไม่ใช่หนูนะจ๊ะ”

เด็กหญิงพยักหน้าอย่างว่าง่าย

รษิการู้ว่าลูกชายของเธอไม่ได้ทำอะไรผิด เธอจึงไม่ได้พูดอะไรต่อและทานมื้อเช้ากับพวกเขาต่อไป

จากนั้น เลอศิลป์ก็โทรเข้ามา

รษิกาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูชื่อผู้โทรก่อนที่จะเหลือบมองลูกๆ ของเธออย่างไม่รู้ตัว

เด็กทั้งสามคนรู้ว่ารษิกาคิดอะไรอยู่และทานข้าวต่อไปเงียบๆ ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินอะไรเลย