รษิกายังคงคิดเรื่องเกี่ยวกับสมุนไพรจนกระทั่งขึ้นรถมา เธอจึงไม่ได้ยินคำถามของเลอศิลป์
จนเมื่อเครื่องยนต์ทำงาน เธอจึงตั้งสติขึ้นมาได้ “เราจะไปไหนกันเหรอคะ?”
เลอศิลป์ตอบไปว่า “ผมไม่รู้ว่าคุณอยากกินอะไร ผมก็เลยจะเลือกสุ่มๆ เอา”
รษิกาพยักหน้า ขณะที่เธอไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะคิดเรื่องนั้น
ไม่นานนัก รถก็เข้ามาจอดอยู่ถัดจากทางเข้าร้านอาหาร
เลอศิลป์ลงจากรถแล้วเปิดประตูให้รษิกา เธอยังคงมึนงงอยู่และเต็มไปด้วยความกังวล สีหน้าเธอแสดงออกถึงความคิดอย่างชัดเจน
เมื่อเห็นเช่นนั้น เลอศิลป์ก็เลิกคิ้วด้วยความเป็นห่วง เขาระงับความกังวลของเธอแล้วพาเธอเข้าไปในร้านอาหาร
อาหารมื้อนั้นจบลงอย่างไม่ค่อยดีนัก เพราะรษิกาไม่อยากทานอะไร เธอเต็มไปด้วยความกังวล มากเสียจนไม่รับรู้รสชาติอาหาร
เธอทานอิ่มอย่างรวดเร็ว แต่เพราะเลอศิลป์อยู่ตรงหน้า เธอจึงกินเข้าไปอีกสองสามคำ
“ความร่วมมือกับดำรงกุลไม่เป็นไปด้วยดีใช่ไหม?” เลอศิลป์ถามหลังจากพวกเขาทานข้าวเสร็จและกลับไปขึ้นรถ
รษิกาตัวแข็งทื่ออยู่ชั่วครู่ เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะบอกรายละเอียดกับเขาดีหรือไม่เพราะเธออยากแก้ปัญหานี้เอง
แต่เธอก็ไม่รังเกียจที่จะเล่าให้เขาฟังหากว่ามันจะเป็นที่พึ่งสุดท้าย
ตอนนี้ฉันมีทางเลือกอื่นด้วยหรือไง?
ขณะที่เธอกำลังลังเล เลอศิลป์ก็ตอบว่า “เจตนินไม่ยอมรับราคาที่คุณตั้งและการเจรจาล้มเหลว ตอนนี้ตระกูลดำรงกุลไม่ยอมร่วมมือกับคุณแล้วล่ะสินะ”
น้ำเสียงเขาดูมั่นใจมากราวกับว่าเขาได้สืบเรื่องนี้มาเรียบร้อยแล้ว
รษิกาแปลกใจ “คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...