หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1591

หลังจากได้ยินคำพูดนั้น อัญชสาก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู

เธอเอื้อมมือออกไปแล้วพูดอย่างหยาบคายว่า “ส่งของมาเลย แล้วก็ไสหัวไปซะ”

ชายหนุ่มที่ดูขี้โกงยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูและจ้องมองเธอ

ดวงตาของเขาเป็นประกายขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าและรูปร่างของเธอ

อัญชสาหรี่ตาและถามเขาด้วยความไม่พอใจ “หูหนวกเหรอ? รีบส่งของมาแล้วออกไปซะสิ!”

“คุณอัญชสา ผมคิดว่ามีรายละเอียดบางอย่างที่ผมต้องยืนยันกับคุณ”

เขาขดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายและโบกเอกสารในมือเขาต่อหน้าเธอ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะส่งเอกสารนั้นให้เธอเลย

สีหน้าของอัญชสาเคร่งเครียด “พูดมาตรงนี้เลย” คนที่ต่ำตมอย่างเขาไม่ควรจะเข้ามาในห้องฉัน

ดวงตาของชายหนุ่มมีแววเย็นชาขณะที่เขาเห็นสีหน้าดูถูกดูแคลนของหญิงสาว วินาทีต่อมา เขาก็ก้าวมาข้างหน้าแล้วเหวี่ยงประตูให้เปิดออกมา

เป็นธรรมดาที่แรงของอัญชสาจะสู้เขาไม่ได้ เธอแทบจะถูกลากออกมาจากห้องทันทีที่ประตูเหวี่ยงออก

“นี่แกทำอะไร?” เธอจ้องมองชายคนนั้น

เขาเดินผ่านเธอและตรงเข้าไปในห้อง

“คุณอัญชสา ผมรู้นะว่าคุณเคยเป็นลูกสาวของตระกูลภักดีสรวงแล้วก็ดูถูกพวกนักเลงอย่างเราๆ แต่คุณต้องเข้าใจก่อนนะ ว่าสถานะของเราเกือบจะเท่าเทียมกันแล้วในตอนนี้ คุณจะต้องการความช่วยเหลือของผมในการจัดการเรื่องต่างๆ ตอนที่คุณอยู่ต่างประเทศ”

ทันทีที่พูดเช่นนั้น เขาก็นั่งลงบนเตียงของเธอ

ห้องของอัญชสานั้นเล็กอย่างน่าสมเพชใจ ห้องของเธอมีเพียงเตียงอย่างเดียว และยังไม่มีโซฟาอะไรอีกด้วย

กฤษณา พิทักษ์กุล สีหน้าของอัญชสาแข็งค้าง เธอเดินเข้าไปหาชายคนนั้นและแย่งเอกสารมาจากเขา ก่อนที่จะไล่อ่านเนื้อหาในนั้น

ใบหน้าเธอบูดบึ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้เห็นรูปและชื่อบนบัตรประจำตัว รษิกา! เป็นความผิดของอีนังนั่นคนเดียว! ไม่ใช่แค่ฉันต้องสูญเสียใบหน้าไปเท่านั้น แต่ฉันยังถูกห้ามไม่ให้ใช้ชื่อตัวเองอีก